дзяўчинам забаранялі насіць касу.
Традицийния галаўния ўбори дзяўчин адрозніваліся пекло убораў замужніх жанчин часцей за ўсе спосабам нашення. Старадаўнія дзявоцкія галаўния павязкі - «наметкі», «ширинкі», «скіндачкі» вирабляліся звичайна з тонкага кужельнага Палатна дамашняга виробок [19, з. 165].
Сялянскі галаўни ўбор ХІХ - пачатку ХХ ст. намітка ўяўляла сабой даволі доўгі рушнік (2 - 4 и болів метраў даўжині и 40 - 65 см. ширині) з добраго адбеленага Белага ЦІ светла - шерага кужельнага палатнага. У Беларусі існавала тривалая традиция декариравання наметкі па краях, у асобних месцев и налобнай часткі вишитимі ЦІ витканимі бардзюрамі геаметричнага, ромба-геаметричнага, зігзагападобнага арнамент, а таксамо ўпригожанне аднаго ЦІ двох канцоў махрамі, тасьмой, дробнай мярежкай, белимі карункамі, декаратиўним швом. Для гетага викаристоўвалі баваўняния ніткі Белага, чирвонага и чорнага колераў («горинь», «забалацце»). Вишивалі наборам, крижикам, «строчкай» и інш.
На Магілеўшчине кужельния наметкі з «натканим» узорам упригожвалі махорчикамі. На Міншчине на канц яе рабілі «цацкі» (кутасікі). «Завівалі» наміткі рознимі спосабамі, прапускаючи складзеную ў некалькі столак намітку пад падбародкам и живапісна драпіруючи канц на спіне. У такім виглядзе жанчини хадзілі ў царкву.
Асабліва пригожа и яскрава аздаблялі наметкі - «плати» сялянак Заходняга и Усходняга скотарство. У Маларицкім раене Бресцкай вобла. Сялянкі насілі па святах «плати акалястия» з вишитимі канцамі и адним з падоўжаних бакоў чирвонимі (з украпленнем и чорнага) ніткамі ў старажитнай техніци «нацягам» ромба-геаметричнага арнамент. На адним з ражкоў наметкі ў атаченні крижападобних мативаў красавалася васьміпялесткавая разеткі.
таксамо ўпригожвалі па «беражках» широкімі трохчасткавимі бардзюрамі чирвонага ромба-геаметричнага арнамент з зубчастимі краямі и вузкім бардзюрам рамбічнага - на адним з падоўжаних бакоў плата. Другі вариянт «плата» Акрам падобних широкіх арнаментальних Палос на канц, вишитих на різни баках Палатна, мелі яшче васьміканцовия разеткі або невялікі крижик.
Тра?? Иция сціплага аздаблення наметкі була агульнабеларускай. У ХІХ стагоддзі ў многіх РАПН, як правіла, канц галаўнога ўбору («беражкі») билі декариравани вузкім (2 - 4 см) бардзюрам геаметричнага чирвонага колеру арнамент, Які годинах дапаўнялі мярежка ЦІ мохрикі.
«Завіванне» наміткі було складанай справай и патрабавала вялікага майстерства пекло жанчини. Спачатку сялянка рабіла специяльную причоску. Валас, скручания на макаўци галавіт, акуратна ўбіралі пад чапец. На галавіт надзявалі абручик - «падвічку» з распластанай лази ЦІ ясена шириней у Далон и Памер у абхват галавіт. Складзеную ў Чатир столкі намітку накладвалі на падвічку так, каб леви канец биў упоравень з локцем. Правим Канц навівалі спачатку пад падбародкам, затим праз сяредзіну галавіт перакладвалі направа, рабілі разварот на лоб. Пасли ен абиходзіў вакол галавіт и на праваи скроні замацоўваўся спосабам прадзявання знізу ўверх праз пятлю папяредняга шару. Льови канец перакладаўся праз макаўку галавіт на правий бік, а праві - ізноў ішоў на лоб, абкручваў галавіт и падтикаўся зверху ўніз над Льовай скронню. Атримліваўся галаўни ўбор у виглядзе шчильна приладжанай да галавіт шапачкі з асіметрична размешчанимі ўпригожанимі канцамі. Плат завіваўс...
