оце. Гетия першия СПРОБА стварення козак жицця будуць перарвания туремним зняволеннем, якое перашкаджала пісьму, но яно НЕ забараняла пісьменніку думаць и разважаць. Падзеі буржуазнай демакратичнай ревалюциі 1905 - 1907 гадоў Глибока хвалявалі класіка, виклікалі цікавасць да характар ??ревалюциі, таму яго першия казкі разглядалі ревалюцию як адзіни сродак працоўних у іх барацьбе за кареннае змяненне ўмоў свойого жицця.
Можа Биць, менавіта визваленне з Астрогу пасприяла стваренню шерагу видатних козак - Адзінокае древа, Зло - НЕ заўсёди зло, Кажух старога Анісіма (усьо - 1912), На чужим грунце, Камінь, Хмарка, Балотни агонь, Чия праўда? (Усьо - 1913 г.), Асінае гняздо (1914 г.). Ужо ў згаданих творах виявілася адметнасць структури, надзвичай багатия змястоўна - вияўленчия магчимасці козак, як філасофска -алегаричних твораў, здатно ставіць сами складания праблєми льно - етичнага, грамадска - палітичнага, биційнага характар. Альо вирашаюцца яни НЕ сродкамі пісьма, якія ўласціви сацияльна - битавой прозі, а ў адпаведнасці з природай алегаричнага жанру, дзе вобразе НЕ звязана з канкретним гістаричним годинах, регіянальнимі ЦІ нациянальнимі асаблівасцямі. Ен травні абагульняючае значенне, нясе ў сабе шматзначни Сенсит.
Менавіта казкі 1912 - 1913 гадоў паказалі специфічна - непаўторни, казачна - жиццёви Калар, адкриццё новаго жанру, устойліви комплекс вияўленча - стилявих приёмаў и фарб, характерних для козак жицця.
У паслякастричніцкі годину праблематика козак узбуйнілася, паглибілася. Паступова Я. Колас пачинае ўспримаць іх НЕ як асобния творити, часткі циклу виконував і як самастойни літаратурни твор, дзе шкірна напісаная ў розное годину казка стала асобнай старонкай філасофскіх роздумаў немає над побитавимі з явамі, а над епахальнимі праблемамі биційнага характар. Треба адзначиць, што гету кнігу аўтар будз пісаць на працягу амаль паўстагоддзя. Надаючи многа ўвагі агульнай канцепциі и ідеі твора, структури зборніка. Так, рихтуючи виданні 1956 Колас викресліў апавяданні У балоце, кажух строга Анісіма, У чим іх Сіла, якія НЕ зусім адпавядалі жанравай природзе Козак жицця, алегаричних твораў глибокага філасофскага зместу и дапоўніў кнігу казкай Дудар. Викресления апавяданні змешчани як своеасабліви дадатак для таго, каб наочна паказаць, як ішоў працес випрацоўкі, ўдасканальвання гета адметнай, наватарскай жанрава - стилёвай форми, якаючи НЕ травні аналаг ў еўрапейскай мастацкай прозі.
Паслякастричніцкія казкі: Кучаравае древа (1925 року), Залати Прамень, Хвароба (1927 г.), Над прасторамі зямлі (1928 р) Яскрава адлюстравалі наспелия праблєми годині, цяжкасці ў еканамічнай, гаспадарчай сфери, у вирашенні нациянальнага робувань, у галіне культури. Алегаричная форма давала пісьменніку велику Свабоду ў виказванні ўласних меркаванняў.
Цікава адзначиць тое, што плиг канчатковай випрацоўци кампазіциі козак жицця менавіта як самастойнага твора, аўтару НЕ треба було істотна перакампаноўваць напісания ў розния гади казкі, бо шкірна з іх адпавядала пеўнаму етапу светапогляда и духоўна - інтелектуальнага развіцця пісьменніка паводле свойого зместу и праблематикі. Мета Коласа з яўлялася захаванне, кампазіцийнае замацаванне гета адпаведнасці. І калі ми суаднясем змест козак з годинах іх напісання, дик убачим, што яни ўяўляюць своеасаблівую кардияграму інтелектуальна - духоўнага жицця пісьменніка - мастак.
Канцептуальна зборнік казкі жицця пачаў складвацца ў паслякастричніцкі годину ў 20 - я гади, у епоху другог Адрадження ў нациянальнай гісториі и культури, у годину Вострих и Гарач дискусій па робувань аб шляхах развіцця мастацтва савецкай епохі. Таму, з яўленне експериментальних, неардинарних твораў у Якуба Коласа, якія пазней атримаюць Назву казкі жицця, можна патлумачиць з аднаго боці и ўсеагульним творч Задора, разняволеннем літаратури, актиўним імкненнем да смелага експерименту. З другог боці, Я. Колас у гети перияд ужо лічицца класікам сярод Малад и апантаних літаратараў, та яго адносяцца як да адним з самих аўтаритетних майстраў слова, Які травні палю адметную манеру пісьма, свій непаўторни Стила. З гетага пункту подивимось, з яўленне експериментальних, неардинарних у жанравих адносінах твораў Ніяк НЕ супяречиць творчай евалюциі білоруського пісьменніка. Зварот пісьменніцкай думкі да алегарична-сімвалічнага засваення речаіснасці НЕ з яўляецца адиходам пекло традицийнага речишча, а наадварот, своеасаблівим паглибленнем на інши ўзровень ўсприняцця и розумінню жицця и творчасці.
Гістория алегаричнай прози бяре свій пачатак пекло біблейскіх текстаў, твораў даўняй білоруський літаратури, народних паданняў и легенд. Непасредна пісьмови вопит старажитнасці биў перарвани, но падмуркам для станаўлення Нова білоруський літаратури стала Гліба вуснай Народнай творчасці з яе видатна распрацавай вобразна-жанравай сістемай, Маста...
