сумеснага спявання псалмоСћ, адмяніСћ усьо царкоСћния святі, Акрам нядзелі, а Сћсе таінстви абмежаваСћ хришченнем и причасцю. Пуританская реформа царкви, праведзеная Ж. Кальвінам, адпавядала патрабаванням маладой буржуазіі, што забяспечила яго ідеям Широкий еСћрапейскую папулярнасць.
Ідеі Рефармациі, и найперш кальвінізму, імклівае распаСћсюджанне якіх у краінах Заходняй ЕСћропи пача Сћ 40-я рр.. XVI ст., Праніклі и на територию Вялікага княства ЛітоСћскага. Для засваення іх тут ужо билі перадумови, якія Сћзніклі Сћ виніку хуткага зростанню гарадоСћ и фарміравання Сћ іх трецяга саслоСћя, інтареси І Правил якога парушаліся и Сћшчамляліся свецкімі, а таксамо духоСћнимі феадаламі. У виніку Гарад Вялікага княства ЛітоСћскага станавіліся НЕ толькі центрамі культурнага жицця народу и аренай саслоСћнай барацьби, альо и ачагамі ідеалагічних канцепций, што Сћзнікалі Сћ асяроддзі трецяга саслоСћя и прагресіСћнай часткі шляхти. p> У реалізациі ідей Рефармациі билі зацікаСћлени таксамо и буйния свецкія феадали, якія імкнуліся атримаць з яе пеСћния материяльния и палітичния вигади. Магнацкія сем'і РадзівілаСћ, Кішак, СапегаСћ, ХадкевічаСћ, ГарнастаеСћ и прадстаСћнікі інших княжацкіх родаСћ Сталі НЕ толькі прихільнікамі ідей Рефармациі, альо и кіраСћнікамі іх практичнага ажиццяСћлення. Закриваючи каталіцкія, а месцамі и праваслаСћния церкви на териториі сваіх уладанняСћ, яни пачалі ствараць Широкий сітку пратестанцкіх абшчин. Так, ужо Сћ 50-х рр.. абшчини кальвінісцкага кірунку билі створани Сћ Нясвіжи, Бресце, галушки. Криху пазней Яви Сћзніклі Сћ Віцебску, Полацку, Мінску, Глибокім, Гарадзеі, ЗаслаСћі, Навагрудку, Орши, Смаргоні, Шклові, ГалоСћчине и інших Гарад и мястечках Беларусі. p> Зразумела, што рефармацийния ідеі НЕ маглі НЕ Сћвасобіцца и Сћ тагачаснай літаратури. У перияд рефармацийнага руху, Які ахапіСћ у сяредзіне XVI ст. Вялікае княства ЛітоСћскае, прикметна аживілася виданні релігійна-маральнай, царкоСћна-дидактичнай, вучебнай и перакладной літаратури. У гета широкай плині самай разнастайнай друкаванай прадукциі Сћзнікалі Нови віди и жанри специфічнай публіцистикі, абумоСћленай характар ​​релігійнай барацьби таго годині. ЗмяняСћся характар ​​літаратури, якаючи стала виразніцай пеСћних саслоСћна-класавих інтаресаСћ и тенденций. Літаратура паширала свій ідейна-тематични дияпазон и сферу естетичнага Сћздзеяння. Яна пача часцей звяртацца да фактаСћ речаіснасці и даваць ім аценку з пунктом гледжання цвярозага розуму, притримліваючися традиций гуманізму епохі Адрадження. А гета няСћхільна мляво літаратуру да агульнанароднасці и демакратизациі. Рацияналістични падиход да з'яСћ речаіснасці абумовіСћ узрастанне гуманістичних тенденций у літаратури. У некатора творах таго годині адкрита и сміла ставіліся на парадак дня надзенния питанні Сацияльна-палітичнага и культурнага жицця грамадства, рабіліся СПРОБА критична асенсаваць з'яву речаіснасці. Менавіта гетимі фактарамі и билі абумоСћлени ідейния пошукі літаратури, якія вялі да пастаяннага сутикнення Сћ їй самих разнастайних, супяречлівих пунктаСћ гледжання, годинах узаемавиключальних. Ва Сћмовах напружанай ідеалагічнай барацьби за Розуми и серци людзей літаратура станавілася Сћсе больш ваяСћнічай и падкреслена публіцистичнай.
Нягледзячи на тое што Рефармация Сћ Вялікім княстве ЛітоСћскім па шерагу причин НЕ змагла Даць такіх реальна адчувальних палітичних винікаСћ, як у краінах Заходняй ЕСћропи, яна Сћсе ж вилучила на арену грамадскага жицця значную плеяду видатних дзеячаСћ літаратури и культури. ЗаСћважим, што Рефармация Сћ Вялікім княстве ЛітоСћскім НЕ крейди свойого чиста нациянальнага характар. I гета нядзіСћна, паколькі прапаведнікамі яе ідей тут виступалі прадстаСћнікі різни краін и народаСћ. Адни з іх, наприклад Петро з Ганендза (Гоняд), Павло з Візни, Якуб з КалінаСћкі, Андре Волан, ЛаСћренцій КришкоСћскі, Симон Будний, Васіль Цяпінскі и іншия, билі мясцовимі дзеячамі. Другія прибилі сюди з різни краін: Феадосій Касой - з Расіі, Марцін Чаховіц, Павло Гжегаж и Ян НемаеСћскі - з Польшчи, Ян Ліциній НамислоСћскі - з Сілезіі, Георгій Бляндрата, Франциск Лісманіні, Фауст Социн - з Італіі и р. д. Гети стракати нациянальни склад прапаведнікаСћ ідей Рефармациі Сћ пеСћнай Ступені накладваСћ адбітак на развіцце рефармацийнай публіцистикі Вялікага княства ЛітоСћскага. Вострапалітичная па характар, Яна не була чиста нациянальнай и па формі, гета значиць па мове, и Сћ гетих адносінах несла пеСћния видаткі, якія привялі яе Сћрешце да звуження тієї сацияльнай бази, на якую Рефармация магла б тут тривала абаперціся. p> Найбільший яркімі прадстаСћнікамі рефармацийнай думкі Сћ Беларусі Сталі Симон Будний и Васіль Цяпінскі. br/>
1.2 Симон Будний
літаратура беларусь буднів
Таленавіти пісьменнік, видатни педагог, філосаф и багаслоСћ Симон Будний належиць да ліку першарадних асобі Наша старажитнай культури, дзеячаСћ еСћрапейскага маштабу. Кнігі яго, видадзения Сћ Нясвіжи и Лоску, набилі вядомасць...
