и чуСћ, смерць інших, а яго асабістая смерць. Гета зусім НЕ адно и тое ж: чужа смерць, за якой можна назіраць, якаючи травні дачиненне да фізічнага світла, и смерць асабістая, якую назіраць Нельга, и пра якую можна толькі разважаць, у якую Можна не вериць, якую можна баяцца, пекло якой можна так пеСћнага годині адмахнуцца.
праблєми смерці, узятая Сћ сваім етичним ключами, з'яСћляецца шматпланавай.
адно з азначенняСћ смерці можа заключацца Сћ критим, што яна есць канец жицця, есць адмаСћленне яго як вишейшай каштоСћнасці. А паколькі смерць - есць каштоСћнасць таго ж рангу, таму што, як и жицце, яна нясе Сћ сабе нейкі фундаментальні Сенсит, Які задану маштаб, сапраСћдних каштоСћнасцяСћ. Жицце як Вишейшая каштоСћнасць з'яСћляецца свойого роду еквівалент інших Вишейш каштоСћнасцяСћ - Свабода, любові, гонару, и таму яно валодае здольнасцю запаСћняць іх існавання, іх сапраСћднае сацияльнае бицце, абменьваючи сябе на іх. А смерці з'яСћляецца Форман такогого абмену. Гаворка ідзе пра смерць канкретнай асобі, якаючи ажиццяСћляе свій вибар, аддаючи перавагу смерці над жиццем.
Треба сказаць, што за адним и тою жа сімволікай могуць
хавацца розния Сенсит. Адна праворуч - Сенсит смерці Сћ хрисціяніна и Сћсіх, хто дапускае неСћміручасць души, магчимасць жицця Сћ замагільним Свеце, іншае - Сенсит смерці для тих, хто ва Сћсе гета НЕ вериць.
У дерло випадкі легка абгрунтаваць сапраСћдни Сенсит жицця,
зняць страх Чалавек Перад смерцю. Хачу привесці приклад са слоСћ Цицерона: "калі я тут памиляюся, верачи Сћ неСћміручасць чалавечай души, то памиляюся я ахвотна и НЕ хачу, каб у мяне адабралі гетую памилку, якой я атримліваю асалоду пекло, Пакуль живи. О, Які цудоСћни будз дзень, калі я далучуся да міру душ и пайду пекло гетага натоСћпу, пекло гетих мярзотнікаСћ! "(26; 30)
умінні Жорсткий кантраляваць нашу здольнасць видаваць жаданае за
сапраСћди - важлива Сћмова сур'езнага аналізу етичних праблем смерці и бяссмерця.
В
Пушкін:
Нє, увесь я не памру - душа Сћ запаветним Свеце
Мій прах пераживе и тленьне Сћцяче.
Альо тут - толькі жах знікнення, канца и гарачае Жаданом жицця,
Кахане, пригажосці, як антипод смерці:
Як нічога! Ні думка, ні Першай Кахане!
Мені страшна ... І на жицце гляджу засмучани зноСћ,
І доСћга жиць хачу, каб доСћга вобразе міли
