ічнага перааснашчення сялянскага землеСћладання, што склалось адну з важливими перадумоСћ евалюциі Сацияльна-еканамічнага ладу сялянскай гаспадаркі на шляху да капіталізму.
Важливим відам капіталістичнага прадпримальніцтва як у памешчикаСћ, так и Сћ заможних сялян було вінаробства, асноСћнаю сиравінаю для якога було спачатку зерні, пераважна жита, а затим бульба. Адходи пекло вінаробства ішлі на корм живеле.
Развіцце гандлевага земляробства, специялізация яго па асобних галінах (малочная живелагадоСћля, витворчасць ільну, пянькі, вінаробства) паширилі абмен паміж сельскай гаспадаркай и прамисловасцю. Гета садзейнічала зростанню Сћнутранага ринку и привяло Сћ канц XIX ст. да з'яСћлення Сћ памешчицкай гаспадарци буйних високатаварних капіталістичних форм, якія працавалі виключна на ринак. Колькасць малатаварних маенткаСћ, заснаваних на адрабатачнай сістеме, паступова скарачалася. Збяднелия дваране прадавалі маенткі и ішлі на дзяржаСћную службу, а іх зямля трапляє Сћ капіталістични абарот, яе набивалі дваранства, купці и заможния сяляне. Развіцце капіталітичних адносін у сельскай гаспадарци Сћзмацніла працес сацияльнага расслаення сялянства. 3 аднаго боці, РАСЛІТ колькасць заможних сялян, о з другог, павялічвалася маламаемаснае сялянства. Надзельная зямля, атриманая Сћ 60-х гадах па СћраСћняльнаму принципу, ужо до канц 70-х гадоСћ була размеркавана нераСћнамерна. Павялічилася колькасць беззямельних двароСћ. Малазямельния и беззямельния сяляне, вимушаниянаймацца да памешчикаСћ або да заможних сялян, па сутнасці, рабіліся наемнимі сельскагаспадарчимі рабочимі.
ТИСЯЧ сялян-беднякоСћ ішлі Сћ адиходния промисли - на будаСћніцтва чигунак, на шахти Данбаса, на заводи прамислових центраСћ Расіі. Заможния сяляне вялі палю гаспадарку, викаристоСћваючи найману працю взяти, няредка спалучалі гандлевае земляробства и живелагадоСћлю з ліхвярскімі аперациямі. Такі селянін виступаСћ І як капіталіст-фермер, І як гандляр, І як ліхвяр. Гета сведчила пра магчимасць развіцця на Беларусі фермерскага ("Американскага") шляху развіцця капіталізму Сћ сельскай гаспадарци. Аднако реалізациі гета магчимасці Сћ реальнае жицце перашкаджала наяСћнасць памешчицкага землеСћладання. Захаванне буйнога памешчацкага землеСћладання, абеззямельванне сялян абумовілі и развіцце сялянскага руху Беларусі Сћ пареформенни годину. АсноСћнимі патрабаваннямі сялян билі вяртанне зямель, адрезаних памешчикамі падчас реформи, памяншенне надаткаСћ и павінасцяСћ, пазбаСћленне пекло памешчицкай апекі и саслоСћнага нераСћнапраСћя. Динаміка сялянскіх виступленняСћ була нераСћнамернай. Калі Сћ першия гади пасли падаСћлення паСћстання 1863 адбиСћся спад сялнскіх хваляванняСћ, то Сћ 70-я рр.. наглядаСћся іх значний пад'ем. Асаблівую вастриню и розмах сялянскі рух набиСћ у сяредзіне 80-90 рр.., калі побачим з традицийнимі канфліктамі сялян з памешчикамі, з'яСћляюцца Нови - паміж сельскай буржуазіяй и беднатой. Своеасаблівай Форман барацьби биСћ масави рух сялян асабліва МагілеСћскай, Віцебскай и асобних Павєтьє Мінскай губерні за перасяленне Сћ Сібір и паСћдневия расійскія губерні. Паступова елементи арганізаванасці и самасвядомасці пранікалі Сћ сялянскае асяродзе, сказаліся на светапоглядзе сяляніна, узмацнілі Сћ ім пачаткі грамадзянскасці. Стандартним адказам мясцовай адміністрациі на сялянскія хваляванні було прицягненне воінскіх каманд.
В іншої палового ХІХ ст. прамисловасць Беларусі развівалася Сћ накірунку перапрацоСћкі пераважна мясцовай мінеральнай, лясной и сельскагаспадарчай сиравіни. Аказаліся неканкурентназдольнимі металургічная, Цукрове, суконна витворчасць. На працягу дерло двох дзесяцігоддзяСћ пасли реформи 1861 прамислови зростання биСћ павольни. Па-ранейшаму па Сћсіх паказчиках пераважала дробова витворчасць и мануфактура. У 1873-1875 рр.. Білорусь була ахоплена прамисловим кризісам, Які виявіСћ нізкую пакупную здольнасць селяніна - галоСћнага спажиСћца тавараСћ. Пад цяжарам високіх викупних плацяжоСћ ен вимушани биСћ сам вирабляць палотни, сукно, абутак, галаСћния Сћбори и р. д. Наступний кризіс закрануСћ пераважна древаапрацоСћчия и харчасмакавия дробния и мануфактурния прадприемстви. Наступний кризіс 1881-1882 рр.. зноСћ ахапіСћ харчасмакаваю, древаапрацоСћчую, сілікатную, гарбарную и текстильную прамисловасць. Працес развіцця прамисловай витворчасці значний паскориСћся Сћ 80-90-я рр.. За апошняе дзесяцігоддзе мінулага стагоддзя сяреднегадави прирост прамисловай прадукциі складаСћ у сяреднім 8,2%, што Сћ 2 рази больш, чим за 30 папяредніх гадоСћ.
У 1860 на Беларусі налічвалася 20 тис. рамесніцкіх майстерняСћ, 7,8 тис. немеханізаваних дробнакапіталістичних прадприемстваСћ (з колькасцю Робочої так 16 Чалавек), 140 мануфактур и 76 фабрик и заводаСћ. Велика Частка рамесніцкай витворчасці Беларусі була сканцентравана Сћ Гарад и мястечках. За Чатир пасляреформенния дзесяцігоддзі адбилося павеліченне яе витворчасці, што було абумоСћлена Перш за Сћсе спро сялянства, ме...
