е (Найбільший метафаричнае) азначенне, якое вилучае характерную рису ЦІ примету якога-небудзь прадмета, з Яви, аценьвае іх, виклікае пеўния емациянальния адносіни да іх, дапамагае ўбачиць аўтарскае розумінню речаіснасці, самогу Чалавек.
Епіет - гета стежок, моўни сродак Мастацкай виразнасці; епітет - гета и слова з пеўним лексічним значеннем. Таму вучония разглядаюць яго ў двох аспектах - літаратуразнаўчим и лінгвістичним. Разглядаючи епітет у лінгвістичним аспекце, неабходна ўлічваць суадноснасць яго денататиўнага и канататиўнага значенняў, спалучальнасць з паясненим словами, стилістичную характаристику и функция.
Сярод навукоўцаў існуе два падиходи да розумінню терміна епітет. Адни даследчикі притримліваюцца вузкага розумінню терміна и адносяць да епітетаў толькі тия азначенні, якія характаризуюцца Мастацкай вобразнасцю, виразнасцю. Гета пераважна вобразния азначенні з паетичних твораў, якія адлюстроўваюць аўтарскае Бачані речаіснасці. Такий думкі притримліваюцца Б.В. Тамашеўскі, І.Р. Гальперин, І.У. Арнольд, якія сцвярджаюць, што епітет адрозніваецца ад звичайнага лагічнага азначення пераносним характар ??слова. Другія даследчикі (Л.І. Цімафееў, С. Тураеў, В.П. Рагойша) разглядаюць епітет як Мастацкай азначенне ў широкім Сенсит слова и адносяць да епітетаў будь-яке слова, якое характаризуе прадмет або з яву. У гетим Сенсит епітетам з яўляецца любі приметнік.
аднако ми будз у Наша ПРАЦІ притримлівацца думкі, што НЕ кожнае азначенне з яўляецца епітетам. Чи не з яўляюцца епітетам лагічния азначенні, якія НЕ маюць вобразнасці. Патребна адрозніваць паетичнае, вобразнае азначенне пекло звичайнага лагічнага. Як адзначае Б.В. Тамашеўскі, функция лагічнага азначення - у видзяленні абазначаемай з Яви з групи їй падобних з Мета указаць на прадмети, якімі яна адрозніваецца ад інших з яў. Паетичнае азначенне НЕ травні функциі видзялення з Яви з групи їй падобних и НЕ ўводзіць Нова прикмети, якая НЕ заключаецца ў азначаемим слові и травні на меце звярнуць уваг на Дані відсутні прикмету, або висловлюємо емациянальния адносіни гаворачага да прадмета ЦІ з Яви [1.58]. Адрозніць лагічнае, звичайнае азначенне пекло мастацкага, вобразнага заўседи дапамагае кантекст. Менавіта кантекст акреслівае стилістичную функция епітета, визначае яго месца ў мастацкім Радко. Няредка лагічнае азначенне, калі яно стаіць побачим з епітетам, пад яго ўпливам таксамо становіцца вобразним, характаристичним.
Заміна стилістичнай функциі лагічних азначенняў виразна назіраецца плиг ампліфікациі, калі цели шераг азначенняў уключаецца ў адну сістему аценак-характаристик, што ў значнай Ступені виклікае змест паясненага слова, яго семантичная разнастайнасць. Спречним застаецца вань адносна граматичнага вираження епітетаў. Большасць вучоних (Б. Тамашеўскі, А. Лук яноўскі, І. Рибакова и інш.) Лічиць, што епітети - гета пераважна якасния приметнікі, простия и складания. І. Рибакова адзначае, што сувязь епітета з паясненим словам не можа разглядацца як предикатиўная. Епітет и паясненае слова ўтвараюць словазлученне атрибутиўнага типу, усяк іншая сінтаксічная функция - НЕ функция епітета [2.59].
Епітети - гета и адносния, и приналежния приметнікі, альо тади, калі ў кантексце яни набиваюць пераноснае значенне, метафаризуюцца.
Епітети - гета и дзееприметнікі, а таксамо приметния и дзееприметния словазлученні; с...
