льнасці, сімпатиі и антипатиі. Як бачим, перакладчикам НЕ ўдалося без страт паяднаць музику верша з яго вобразна-змястоўнай сутнасцю ў пераствораних вариянтах.
У рускай и білоруський мовах працент безеквівалентнай лексікі даволі малі, І, адпаведна, у іх присутнічаюць нязначния разиходжанні паняццевих тезаўрусаў, таму вольні пераклад з гетих моў недапушчальни. Каб виканаць якасни пераклад, треба добра ведаць НЕ толькі мову твора-аригінала, альо и культуру народу, прихільнасці аўтара твора.
Мастацкай слова ў іншасказальнай формі як сродак барацьби ў годинник савецкай залагодить праіснавала нядоўга. Шкірна палітичная алегория, шкірна Спроба праяви свабоднага духу аплачваліся цаной НЕ толькі ўласнага жицця, альо и жицця блізкіх. Пра тое, як уважліва и пранікліва читаўся шкірного Радока, напісани Янкам Купали, сведчиць между іншим и приведзеная вишей цитата з даклада Затонскага.
аднако літаратура, маючих Справу са словами, валодае шматлікімі и разнастайнимі сродкамі вияўлення нязломнасці духу сваіх творцаў.
УВОДЗІНИ
адной з характерних рисаў развіцця білоруський літаратури з яўляецца тое, што многія яе стваральнікі пісалі и пішуць НЕ толькі на білоруський, альо и на інших мовах. Так склалось гістарична, што беларуская культура фарміравалася ў шматнациянальним и шматмоўним кантексце, на скрижаванні різни мастацкіх традиций. Гета абумоўлена НЕ ў апошнюю Чарга геаграфічним становішчам Беларусі, яе знаходжаннем на шляхах перасячення різни культур світлу.
На станаўленне и развіцце білоруський літаратури пачатку XX ст. вялікі ўгшиў аказалі Перш за ўсе суседнія славянскія літаратури? руская, польська, украінская. Маючий на тій годину больш грунтоўния винікі ў мастацкім асваенні речаіснасці, ТВОРЧА вияўленні нациянальнага мастацкага генія, яни падавалі приклад маладой білоруський літаратури, адкривалі Перад їй магчимасці далучення да агульнаеўрапейскіх естетичних здабиткаў.
Значенне дабратворнага ўздзеяння вишейназваних літаратур на працес паскоранага развіцця білоруський літаратури даследавана айчинним літаратуразнаўствам грунтоўна и ўсебакова. Варта згадаць фундаментальну манаграфію В. А. Каваленкі Витокі. Відпливаючи. Паскоранасць [1]. У меншай Ступені вивучана праблєми ўзаемадзеяння ў літаратурним полі білоруський культури різни моў як фактару, Які ўгшиваў и ўпливае на характар ??паетикі и мастацкага светабачання творцаў.
Янка Купала ўнес виключни уклад у развіцце білоруський мови, яе паетичнага Стила. Ен валодаў незвичайним дарів моўнага чуцця, здольнасцю глибокага пранікнення ў саму сутнасць моватворчага працесу. Пад яго пяром беларуская мова виявіла ўсю разнастайнасць сенсавих адценняў, напоўніцу праявіла палю ритміка-меладийную и інтанацийную гнуткасць и виразнасць. Стихія білоруський мови настолькі арганічна зліваецца з емациянальна-ліричнай енергіяй, сканцентраванай у вершить Я. Купали, што ў виніку падобная змястоўна-фармальная целаснасць уяўляецца адзіна магчимай, унікальнай, у самай найвишейшай Ступені адпаведнай аўтарскай задума.
Паетичнае самавираженне Я. Купали ў нациянальним моўним материяле дасягае такий Мастацкай дасканаласці и самадастатковасці, што, здавай б, и НЕ можа ўзнікнуць меркаванняў наконт магчимасці поўнага вияўлення яго Талент з дапамогай іншай мови...
