Паспалітае рушенне", удзел у якім лічиСћся неабходнай умовай для валодання шляхтай землямі, ужо НЕ склікалася. У Расіі ж толькі Маніфест Пятра III у 1762 визваліСћ дваранства пекло абавязковага нясення дзяржаСћнай служби.
Билі адрозненні и Сћ формах дваранскага землеСћладання. Расія не відають такої сацияльнай групи землеСћладальнікаСћ, як дробова шляхта. Адносни працент феадальних уласнікаСћ биСћ там значний ніжейши, чим у заходніх губернії. У Расіі збяднелия памешчикі гублялі палі мають рацію и привілеі и служилі Сћ якасці дзяржаСћних чиноСћнікаСћ. На Беларусі ж збяднелая шляхта паводле прававога статусу не адрознівалася пекло магнатаСћ.
Розніца Сћ прававим становішчи дваранства Сћ Расіі и заходніх губернія була вялікая Сћвогуле. У Речи Паспалітан. шляхта крейди вялікія праві, а Сћлада Караль була занадта слабкою. Ен биСћ пазбаСћлени заканадаСћчих паСћнамоцтваСћ и з'яСћляСћся Сћсяго толькі вярхоСћнай виканаСћчай уладай. Дзейнасць вишейшага заканадаСћчага органу Сћ краіне - сейму була паралізавана "Залатимі шляхецкімі вольнасцямі". p> Шляхта крейди праві на канфедерациі (Вайсковия САЮЗ для абарони сваіх правоСћ) i крейди магчимасць законна падимаць бунт (Рокаш) супраць Караль. Гети палітични плюралізм и привеСћ да практичнай некіруемасці дзяржаСћнага жицця Речи Паспалітай.
Усе адзначания моманти дазвалялі феадалам далучаних губерняСћ адчуваць сябе дастаткова тривала и паспрабаваць заняць незалежну пазіцию Сћ дачиненні да Нова дзяржаСћнай залагодить, нягледзячи на тое, што традициі палітичнага жицця Сћ Расіі, дзе Панаван абсалютно манархія, билі зусім іншия.
Па гетих причинах палітика царської Сћрада Сћ дачиненні да мясцових феадалаСћ на дерло етапі була вельмі памяркоСћная. Шляхта заходніх губерняСћ захоСћвала практична Сћсе ранейшия рацію и привілеі. Адзінае, што Сћрад рашуча ліквідаваСћ, дик гета бескантрольную самастойнасць феадалаСћ, якаючи падривала Аснова дзяржави. Шляхта згубіла праві на канфедерациі, на Сћтриманне приватнага війська І Сћласних крепасцяСћ. Усе астатнія праві засталіся. p> Акрам гетага, у "Жалаванай грамаце "1775 Кацярина II абвясціла, што" Кожен стан (Станові) нз жнтелей прнсоедн-наних земель вступає з самого сього дня в усі оному властиві вигоди по всьому простору нмпернн Росснйскон ". Дваранству и купецтву білоруських зямель у 1773 було дазволена вибіраць депу-татаСћ для випрацоСћкі праекта новаго, агульнадзяржаСћнага Улаження. У 1777 р. на Беларусі адбиліся вибари павятових и губернскіх прадвадзіцеляСћ дваранства, створани павятовия и гу.бернскія дваранскія сходи.
АсноСћная Частка шляхти застали задаволенай сваім новим становішчам и Надав паднесла расійскаму Сћраду адрас, у якім разам з іншим було сказана: "Жнвя не в Полипе, ми відчуваємо себе як б у підлоги н навіть краще, ніж у настояіцей ТІольше "(ІгнатоСћскі У.М. Кароткі нарис гісториі Беларусі. С.167). p> У адносінах да каталіцкай царкви спачатку таксамо праводзілася асцярожная палітика. Дазволена було вольна виконваць каталіцкія абради. Маемасць касцелаСћ, кляштараСћ заставали недатикальнай. А згодна з даравальнай граматай Кацярини II пекло 1774 р., була засну-вана Беларуская каталіцкая епархія, што адпавядала інтаресам польскіх и апалячаних білоруських феадалаСћ. Аднако каталіцкаму духу-венства категарична забаранялася хрисціць у палю віру праваслаСћних. Ва Сћсякім випадкі, такогого релігійнага пресінгу, як праваслаСћная царква Сћ Полипчи, каталіцкая релігія НЕ адчувала. Значная Частка акаталічанага насельніцтва паступова пача вяртацца Сћ праваслаСће.
На Гарад Беларусі билі распаСћсюджани принципи, абвешчания Кацяринай II у "Даравальнай грамаце Гарад" 1785 Та прикла-ду, у Гарад адмянялася юрисдикция свецкіх ці духоСћних феада-лаСћ. Шматлікія приватнаСћласніцкія Гарад и мястечкі билі викуп-лени Сћрадам. Кіраванне гарадскім жиццем канцентравалася Сћ прадстаСћнічим органі - думі, якаючи вибіралася з гарадскіх саслоСћяСћ.
Купецтва атримала права на стваренне гільдий, як гета було Сћ Расіі. "Даравальная грамат Гарад" Служу Сћжо інтаресам новаго класу-буржуазіі.
Специяльния Сћкази Сћрада датичиліся и яСћрейскага насельніцтва. Указам пекло 23 червеня 1794 устанаСћлівалася мяжа яСћрейскай аселасці на териториі білоруських, літоСћскіх и часткова Сћкраінскіх губерняСћ. У Гарад гетих губерняСћ яСћреям дазвалялася сяліцца, займацца рамяством и Гандль (займацца земляробствам ці набиваць земли ім НЕ дазвалялася). Яни маглі запісвацца Сћ мяшчанскія и купецкія саслоСћі з умовай, што будуць плаціць дзяржаСћния падаткі Сћ двайним памери Сћ параСћнанні з хрисціянскім насельніцтвам.
На Беларускія губерні була распаСћсюджана и расійская падатковая сістема. Уніфікаваліся розния дзяржаСћния Збора з насельніцтва: уводзіСћся падушни падатак и земскі збор. Аднако, улічваючи запушчани стан білоруських зямель (вияСћлени Сћ годину перапісу насельніцтва пасли першага падзелу Речи Паспалітай), расійскі Сћрад на два гади визваліСћ усьо насельніц...
