і ен існуе адвечна? Філосаф падвяргае вострай крьггици ідею стварення світлу. Материя самастойная, лічидь ен, у адносінах да бога. Яна галоСћная крьшіца и носьбіт усіх природних працесаСћ и зменаСћ.
Світло, як и бог, існуе вічна. Яни СћяСћляюць розния субстанцьгі, якія максімальна Сћдалени адна пекло адной. У адрозненне пекло природи бог увасабляе абс ^ алютную Сћстошгівасць, яму НЕ Сћласцівия ніякія змена, и ЄП не можа твариць зменлівия речи.
Бог Авероеса пазбаСћлени антрапаморфних рисаСћ, сутнасць яго зводзіпда да функцияСћ Биць першарухавіком и першапричьшай. У адносінах са светам ен виконвае завдання абуджаць тия форми, што адвечна змяшчаліся Сћ материі. У вьпгіку гетага форми з патенцияльнага стану пераходзяць Сћ актуальнае існаванне. Причим робгігь бог гета НЕ непасредна, о з дапамогай асобних інтелігентних утваренняСћ, глто знаходзяпда Сћ пастаянним руху. Відавочна, вученне Авероеса виразна абазначила контури пантеістичнай карціни світлу.
Авероес развівае палаженне Аристоцеля, што душа Чалавек звязана з целам, як форма з материяй. Паколькі душа заСћседи належиць канкретнаму целу и визначае менавіта яго псіхічния прицеси, пастолькі яна распадаепца са смерцю ціла зггікае канкретная сувязь пачуццевих вобразаСћ, памяці и страсцей.
аднако з пачуццевимі вобразамі філосаф звязвае толькі пасіСћни розум, побачим з якім ен признае існаванне актиСћнага. Апошні носіць надьгндьгвідуальньі характар ​​и з'яСћляепда вічним. Пасли смерці ціла ен далучаецца да безасабовага касмічнага інтелекта. У такім тлумачешгі няцяжка заСћважипь СПРОБА анталагізаваць теаретичную здольнасць чалавечага розуму.
Авероеса цікавіць праблєми чалавечай Свабода. Ен падвяргае пераканаСћчай критици два крайнія подивимось Боскан наканаванасці паводзінаСћ людзей и поСћнай незалежнасці іх Волі. Знакаміти філосаф даказвае, што дзеяшгі людзей НЕ могуць бидь прадвизначани знепгнімі сіламі, Надав боскімі. Штодзеннае жидце пераконвае: Чалавек не камінь, пекло якога нічога НЕ залежиць. Альо неапраСћдани и другі погляд, бьшдам чалавечая воля спрес свабодная. Ми вимушани лічидца з грамадскімі абставінамі, нас годинах падводзіць и Сћласни темперамент. Авероес упеСћнени, ПТТО ісціна знаходзіцца недзе паміж гетимі крайнасцямі.
Канцепция грамадства Авероеса носгць аргашстьгчньі характар. Ен заСћважае, ГПТО пекло нарадження Сћ людзей розния здольнасці, и лічиць гета падставай для сацияльнай дьіференцьіяцьіі. Падзел грамадскіх функцияСћ з'яСћляецца дабратворним для СћдзельнікаСћ пеСћнай супольнасці.
Авероес прад'яСћляе високія патрабаванні да надзеленага Сћладай кіраСћніка, адзначаючи, што тієї павінен валодаць шерагам інтелектуальних и фізічних вартасцяСћ и абавязкова абапірацца на законнасць.
Філосаф наблізіСћся да асенсавання вялікага значення сацияльнай структуралізациі, размежавання грамадскіх функцияСћ, роли права и адказнасці Сћлади. Альо Сћ яго Подивившись на грамадства яшче шмат наіСћ...
