них меркаванняСћ и Сћтапічних тлумаченняСћ.
БлізкаСћсходняя філасофія часоСћ сяреднявечча дала світлу шераг яркіх самабитних мисліцеляСћ. Яни збераглі творчия здабиткі античних аСћтараСћ и пераасенсавалі іх адпаведна з іншимі сацияльнагістаричнимі Сћмовамі. Абгрунтаваная ІМІ ідея самастойнасці філасофіі, виказаная неабходнасць улічваць натуразнаСћчия веди Сћ распрацоСћци філасофскіх теорияСћ, нарешце, пантеістичнае Бачані світлу акажуць вялікі СћплиСћ на развіцце сусветнай філасофіі. 3 канца XII ст. ініциятива Сћ развіцці філасофскай думкі пераходзіць з Блізкага Усходу Сћ заходная ЕСћропу.
8. Росквіт i заняпад схаластьікі Сћ Заходняй ЕСћропе
У ХШ ст. схаластика дасягае палею сталасці. Гетаму сприяСћ шераг абставінаСћ, сярод якіх можна назваць Хуткі зростання сяреднявечних гарадоСћ, дзе канцентруюцца раместви и гандаль, істотнае паіпиренне кола адукаваних людзей, якія мелі патребу Сћ разнастайних ведах. Вялікую ролю у развіцці філасофіі пачьшаюць адигриваць універсітети. Усьо большай месца Сћ викладанні тут Займаюсь аристоцелізм Балаза розчини вялікага Стагірита Сталі добра вядомимі, дзякуючи наладжаним кантакте з Усходам. Належнае месца Сћ падрихтоСћци шкаляроСћ адводзіцца и природазнаСћчим дисцишгінам пераклади з арабскай мови прикметна Сћзмацнілі навукови патенциял універсітетаСћ.
Разам з критим зростання адукаванасці, знаемства з працамі Аристоцеля, творамі блізкаСћсходніх філосафаСћ и даследчикаСћ природи рабілі Цалко верагодним адиход пекло дактринальнага подумки и паширенне вальнадумства, што, прьшамсі, и адбивалася. У такіх варунках царква імкнецца зрабіць аристоцелізм придатним для релігіі. Лепша за інших гета Сћдалося здзейсніць Фаме Аквінскаму, Які стаСћ найбуйнейшим Сћ гісториі схаластикі філосафам. Намаганні філосафаСћ Сћ гетим кірунку приводзяць да змена парадигми з аСћгусціянства на тамізм.
Фама биСћ синам графа. НарадзіСћся ен паблізу пекло італьянскага мястечка Аквіна. У дзяцінстве Фама вихоСћваСћся Сћ монастир МонтеКасіна. Некалькі гадоСћ ен вивучаСћ у Неапалітанскім універсітеце свабодния Мастацтва. Затим семнаццацігадови юнак становіцца манахи дамініканскага ордена и працягвае Адукация Сћ Парижскім універсітеце.
АтримаСћши грунтоСћную падрихтоСћку, Аквінскі па заданні Рима примаецца за перапрацоСћку аристоцелізма Сћ дусі хрисціянскакаталіцкага веравизнання. "АнелаСћ доктар" такі титул яму далі за мяккасць характар ​​праяСћляе вялізарную працаздольнасць. 3 невядомай еСћралейскай схаластици грунтоСћнасцю ен займаецца філасофскімі вишукамі. I хаця яму бракавала Сћласних ідеяСћ, ен здзейсніСћ грандиезни сінтез. Аквінскі ствариСћ парадигму, якаючи да гетага годині дзейнічае Сћ каталіцкім светапоглядзе.
Теаретичная пазіция Аквінскага адзначаецца вялікай гнуткасцю. У дачиненні да філасофскай и релпійнай свядомасці гета праявілася праз декларацьпо дзвюх ісцінаСћ. Навука и філасофія виводзяць ісціни з вопиту и розуму, а релігія з...
