га и рускаго ставілася яшче Сћ больш значнае дискримінацийнае становішча. Параграф треці Гарадзельскага привілею, працягваючи пастанови 13о7 и 1401 рр.., УстанаСћліваСћ, што толькі "католікі, Римскай царкве падуладния", маглі вадодаць и каристацца еканамічнимі и палітичнимі привілеямі и падараваннямі пануючаму саслоСћю з боці вярхоСћнай удади. У параграфі Шостя пацвярджалася забарона на ШЛЮБ паміж католікамі и праваслаСћнимі. Асаблівае значенне Сћ далейшай унутрипалітичнай барацьбе Сћ Вялікім княстве ЛітоСћскім меСћ параграф дзевяти Гарадзельскага привілею, па якім на "дастоінстви, месцев и Пасадена" призначаліся толькі каталіцкай віри прихільнікі и падуладния святої Римскай царкве. Таксамо и Сћсе пастаянния уради земскія ... Надаюцца толькі спавядальнікам хрисціянскай каталіцкай віри и да Савета нашага (вялікакняжакай Ради - П.Л.) дапускаюцца и Сћ ім присутнічаюць, калі абмяркоСћваюцца питанні аб дзяржауним дабрабице, таму што часта розніца Сћ веравизнаннях приводзіць да розніци у пазіциях и аказваюцца цераза гета вядомимі, такія рашенні, якія неабходна Сћ таємниці захоСћваць ". Параграфи адзіннаццаць и дванаццаць пазбаСћлялі праваслаСћную Знац права Вибраний вялікага князя, якім зноу жа каристаліся толькі "пани и шляхцічи зямлі літоСћскай, прихільнікі хрисціянскай релігіі, римскай царкве падуладния, НЕ схізматикі ці іншия пагания ".
критим самим Гарадзельскі привілей 1413 са сваімі папяреднікамі 1387 и 1401 рр.. рабіу "рускую" праблему галоСћним канфліктним полем, што ставіла пад пагрозу перспектиСћнае Сћнітарнае адзінства шматетнічнага, шматрелігійнага дзяржаунага Сћтварення, якім з'яСћлялася Вялікае княства Літоускае, рускае, Жамойцкае и інших зямель.
ПраСћда, неабходна адзначиць, што Сћ годинник ВітаСћта привілеі практична НЕ дзейнічалі. Вирашаць релігійния супяречнасці вялікі князь хацеСћ шляхам уніі дзвюх плиняСћ хрисціянства ("закону римскага и грецкага"). 3 гета Мета ен збіраСћ у 1415 у Наваградку з'езд праваслаСћних мітрапалітаСћ и адпраСћляу у Канстанц на Усяленскі Сабор мітрапаліта Ригора Цамблака. Пасли няСћдалай СПРОБА реалізациі свойого пачинання, вялікі князь літоСћскі здзейсніСћ палі гаспадарства пад егідай Першай у Вялікім княстве літоСћскім формулай релігійнай талеранциі: "... Каторі б русін. хацеСћ б па палею Волі хрисціцца, Няхай хрисціцца, а Каторі б НЕ схацеСћ, хай будз Сћ палею віри. " Альо Сћ паслявітаСћтави перияд "руськоє" вань адиграла палю разбуральнуа ролю для Вялікага княства літоСћскага Сћ годинник грамадзянскай Вайни 30-х Гадо ХУ ст., АнтиказіміраСћскай кіеСћскай змов 1481 і; урешце, мяцежа Глінскага І508 р.
Захадите па централізадиі. Сћдади. ВикаристаСћши на палю карисць "Рускую" праблему дзеля захопу вядікакняжацкай залагодить Сћ Вялікім княстве ЛітоСћскім, Вітаут галоСћчай задачай палею унутранай палітикі 90-х рр.. ХІУ ст. - Пачатку ХУ ст. зрабіСћ яе Сћмацаванне. У дерло Чарга гета рабілася шляхам больш цеснага падпарадкавання центру існуючих адміністрацийних адзінак дзяржави-абласних княженняСћ. Метад правядзення гета палітикі, у залежнасці пекло сітуациі, сягалі пекло папяровага адміністравання да ваенна-гвалтоСћнага Сћціску. Маштабнасць впорався ліквідациі Сћдзельних княстваСћ була відавочная (яна павінна була ахапіць геаграфічни ареал пекло падзвіння да Падодля), таму патрабавала и годині, и значнай падтримкі. Праворуч Сћ критим, што за годину здоСћжанай на паутара дзесяцігоддзі династичнай барацьби за вярхоСћную Сћладу Сћ ВКЛ пасли смерці Альгерд удзельния Князі адчулі сябе сапраСћднимі манархамі Сћ сваіх землях. Сувязь з центрам у іх практична адсутнічала, гаспадарилі и рабілі палітични вибар яни самастойна. Маючий палі Сћладанні на Сћскраінах дзяржави, абласния правадири СћяСћлялі сабой небяспечную сепаратисцкую децентралізуючую дзяржаву сілу. Наприклад увакняжиСћшися Сћ Падольскай зямлі недзе Сћ 1388 - 1390 рр.. князь Федар Кариятавіч, напачатку 90-х рр.. ХІУ ст. признаСћ палю залежнасць пекло венгерскага Караль. Па смерці інший жонкі вялікага князя Альгерд княгіні Улля, якаючи па спадчиннаму праву Княжий Сћ Віцебску, адзін з яе синоСћ Свідригайла Альгердавіч самавольна заняСћ віцебскі княжацкі Пасад.
Менавіта Сћ сувязі з падобнай набіраючай моц адасобленасцю и непадначаленасцю Сћдзельних князеСћ навядзенне парадку Сћ абласних княствах була актуальнай праблемай для гаспадара ВКЛ ВітатСћта.
маючий за плячима Моцний тил у виглядзе падтримкі буйних баяраСћ и дробових князеСћ, што змагаліся разам з ВітаСћтам за яго Сћвакняжанне, равялікі князь на працягу 1393-1395 рр.. ліквідавау буйния Сћдзельния княжанні у Полацку ї Віцебску, Смаленску, Ноугарадзе Северскім, Кіеве, на Валині и Падоллі. Там, дзе не було аказана ВітаСћту супраціву, мясцовия били валадари надзяляліся іншимі княствамі, альо больш дробнимі и невизначальнимі (кіеускі князь Уладзімір Альгердавіч, наприклад, атримаСћ Капилов). Калі ж абласния правадири аказвалі вялікаму князю...
