а самавияўлення. Згадаєм «Загадку Багдановіча» М. Стральцова, «Зямля пад белимі криламі» У. Караткевіча, «Як агонь, як вада» А. Лойкі.
Жанри нарису и ЕСЕ, а таксамо ў Некатор Сенсит рецензіі таму и адносяцца да мастацкай публіцистикі, што НЕ падпарадкоўваюцца законам Стила, Акрам, Хіба, агульнага акреслення твораў гетага кірунку як журналісцкіх альбо літаратурних. Бо и нарис, и ЕСЕ могуць Биць як здабиткам журналістикі, гетак и літаратури.
Менавіта з гета причини немагчима дакладна визначиць, якія вобразна-вияўленчия сродкі павінни Биць у нарисе альбо ЕСЕ [20].
В. Рагойша у Паетичним слоўніку тлумачиць ЕСЕ як літаратурни твор, у якім пісьменнік у адвольнай формі разважае над нейкімі сацияльна-палітичнимі, льно-філасофскімі ЦІ літаратурна-естетичнимі праблемамі [13, с. 387]. П. Жаўняровіч адзначае, што ў англамоўнай традициі пад найменнем ЕСЕ можа хавацца и трактат, и навукови артикул, и нарис [6, с. 39]. Примем да ўвагі мнение А. Мальдзіса: Приватнае ЕСЕ пішацца ў нязмушаним, гутарковим стилі [18, с. 234].
Апублікавания дзённікавия запіси І. Шамякіна маюць публіцистични характар. Як адзначае сам аўтар, расказ пра гетих самабитних людзей, дружбу з якімі падариў мені лёс, - таксамо своеасабліви дзённік, Хіба толькі ў дзённіку пра людзей пішаш больш лаканічна, а ў специяльних нарисах - Широкий [22, с. 6]. Кніга роздуми на апошнім перагоне складаецца з запісаў рефлексій на сучасния падзеі и з мемуарнай часткі, якаючи розкриває аўтара і Час яго дзяцінства, маладосці, тагачасних праблем грамадства. Бясспречна, што гетия праблєми калі НЕ актуальния, то заслугоўваюць ўвагі и даследвання як з Яви папяредняй епохі. Лексічния здабиткі, мастацкія вобразния приёми раскриваюць асобі пісьменніка.
частко 2. Асноўния характаристикі асаблівасцяў публіцистичнага дискурсу І.П. Шамякіна
.1 Паняцце дискурс у сучаснай лінгвістичнай навуци
Виразнага и агульнапризнанага азначення паняцця дискурс, якое ахоплівае ўсе яго характаристикі, що не існуе. Ми будз притлімлівацца думкі В. Іўчанкава, Які прапануе разглядаць текст як виразнік екстралінгвістичнай інфармациі, што адкриваецца носьбіту мови НЕ адразу, а пасли аператиўнай апрацоўкі, спасціження працесаў спарадження, разгортвання праектаваня и сацияльнай кареляциі яго зместу [8, с. 36]. Пра мети и асаблівасці напісання текстаў піша І. Шамякін ў звороце да читача: Так дзённіка я вярнуўся, калі пастареў: калі пераваліла за шесцьдзесят, пацягнула на запіси и Падзу дня сённяшняга, и ўспамінаў аб годині мінулим - аб сабе, сям І, настаўніках, калегах, аб жицці, палітици. Гадоў восем тому я апублікаваў запіси 1982 - 1984 гадоў, назваўши іх ??Каренні и галіни lt; ... gt; Дзённік склаў Палов аднайменнай кнігі, дапоўненай успамінамі пра Якуба Коласа, Пятра Глебко, Івана Мележа, Петруся Броўку, Андре Макаёнка lt; ... gt; Гадоў пяць (1985-1989) зноў дзённікавия запіси я веў епізадична - акунуўся ў мастацкія творити. Альо ў апошнія гади амаль увесь годину присвяціў успамінам, напісаў НЕ адну сотню старонак. Розняцца яни пекло Каренняў и галін критим, што падзеі бурнага годині, як кажуць, дзень сённяшні вимушае присвячаць яму непараўнаўча большай месца [22, с. 5-6]. І. Шамякін - стали ўжо чалавек, пражиў Сумленний, на яго мнение, адведзения яму гади, адчувае сябе слабким и Самотня, Надав пакінутим грамадскасцю. Яму неабходна виказацца и па пісьменніцкай звичци ен занатоўвае - ўражанні пекло нових Падзу разам з успамінамі.
У навуковай літаратури сёння функциянуюць вельмі разнастайния інтерпретациі паняцця дискурс, агульнае ў іх - наяўнасць сувязі паміж адрасантам (прадуцентам тексту) i адрасатам (реципіентам). На мнение Ю. Лотмана, текст як генератар Сенсит, мисленчае ўладкаванне, для таго каб Биць приведзеним у роботу, травні патребу ў суразмоўци [12, с. 67]. Менавіта для таго, каб широкі читач азнаёміўся з усімі пераживаннямі, якія хвалявалі І. Шамякіна, и була апублікавана кніга роздуми на апошнім перагоне: Няхай читача НЕ здзіўляюць некатория парушенні храналогіі: асобния запіси 1982-1983 гадоў ідуць ранєй запісаў 1981 року. Я гета зрабіў Знарок. Причину, бадан, растлумачу: гетая частко дзённікаў - успаміни пра маіх бацькоў, сваякоў, пра маленства и юнацтва. І я хацеў, каб іх прачиталі ранєй: ведаючи біяграфію травню, витокі творчасці, читачам будз больш зразумели мій роздум на апошнім перагоне [22, с. 5-6].
Е. Бенвеніст азначиў дискурс як усякае виказванне, якое прадугледжвае присутнасць адрасанта и адрасата и намір першага пеўним чинам уздзейнічаць на другог [2, с. 276]. Гета значиць, што ў виказванні (тексце) Будз присутнічаць екстралінвістичная інфармация, будуць праяўляюцца паказчикі аўтарскіх намераў. Лексема публіцистични звужае широкасць розумінню паня...
