а далей па шляху визвалення пекло релігійна-царкоСћнай ідеалогіі, па шляху демакратизациі, значний Сћзбагаціла приеми и сродкі адлюстравання жицця. У їй адбиваСћся працес деференцияциі жанраСћ, разбурення сяредневяковага сінкретизму и вилучення на дерло план Мастацкая-естетичних функціях. У гети перияд узмацнілася сувязь літаратури з фальклорам (у гумаристичнай прозі, драматургіі и шерагу твораСћ царкоСћна-релігійнай палемікі). Лепшия розчини з іх жиццесцвярджальним пафасам, пільнай увагай да жицця простагландинів Чалавек садзейнічалі Сћсталяванню Сћ літаратури свецкага напрамку, паглибленню працесу яе гуманізациі. Адним з важливих дасягненняСћ літаратури гетага перияду з'яСћляецца тое, што Сћ їй ужо адбивалася паступова зніженне сацияльнага типу героя: пекло князя и епіскапа да прадстаСћніка служилага саслоСћя, а потим и да простагландинів, звичайнага Чалавек (у палемічнай публіцистици, драматургіі и помніках мемуарнай літаратури).
Сінтезуючи Сћ сабе сяредневяковия и ренесансавия ідеі и тенденциі, літаратура перияду Контррефармациі була живим увасабленнем супяречлівай епохі, з'яСћлялася пераходним етапам у развіцці літаратури пекло царкоСћнага да чиста свецкага пісьменства Сћ наступния стагоддзі. З гета причини їй билі Сћласціви и некатория адмоСћния Риси, у ліку якіх Перш за Сћсе неабходна адзначиць кансерватиСћни характар барацьби Герасіма Сматрицкага, Васіля Суражскага, Стафана Зізанія, Христафора Філалета супраць приняцця новаго календар, адмаСћленне свецкіх навука. У літаратурнай творчасці праваслаСћних пісьменнікаСћ, якія виступалі Сћ абарону нациянальних и культурних правоСћ білоруського и Сћкраінскага народаСћ, вельмі редка викаристоСћвалася живая народна мова, за Сћживанне якой у свою годину змагаСћся Ф. Скарина и асабліва У. Цяпінскі. Так живой мови народу звярталіся толькі некатория публіцисти (Г. Сматрицкі, I. Вішанскі, манахі Супрасльскага монастир, А. Філіповіч, у некаторай Ступені Л. Карповіч). Большасць жа як праваслаСћних, так и уніяцка-каталіцкіх публіцистаСћ у палею творчасці аддавалі перавагу польскай мове, мове пануючай у Речи Паспалітай каталіцкай культури (С. Зізаній, X. Філалет, М. Сматрицкі, А. МужилоСћскі, Л. Дравінскі и інш.). АдмоСћнай з'явай була и пропаведзь шерагам палемістаСћ антиуніяцкага лагера пасіСћнага супраціСћлення націску каталіцкай агресіі, што виразна праявілася Сћ В«АпокрисісеВ» X. Філалета, В«ТренасеВ» М. Сматрицкага, казаннях Л. Карповіча. p> Разнастайная па сваіх жанравих формах, стилі и моСћним афармленні літаратура канца XVI - Першай палового XVII ст. НЕ була аднароднай и Сћ ідейна-палітичних адносінах. У адпаведнасці з інтаресамі класавих груповак, што виступалі супраць каталіцкай агресіі, у їй вилучаліся вки напрамкі: аристакратични, шляхецка-брацкай апазіциі и плебейскі. Типовим прадстаСћніком аристакратичнага напрамку биСћ Христафор Філалет. Ад імя шляхецка-брацкай апазіциі виступалі Герасім и Мялецій Сматрицкія, Клірик Астрожскі, Лявонцій Карповіч, Андре МужилоСћскі, Захар Каписценскі и шераг ананімних аСћтараСћ. Невялікую групу плебейскіх демакратаСћ прадстаСћлялі Стафан Зізаній и А ф Філіповіч.
Нови Риси и якасці, якія Сћзніклі Сћ білоруський літа-ратури канца XVI - Першай палового XVII ст., сведчилі аб глибокіх ідейна-естетичних змяненнях у їй, што привялі Сћ Наступний перияд да пераСћтварення Сћсей яе Мастацкай сістеми.
1.2 Паезія. Творчасць Андре Римші
Нови віди творчасці, виклікания да жицця самім характар ​​развіцця літаратури таго перияду, Акрам таго, што Сћзбагачалі и паширалі яе ідейна-естетичния магчимасці, абумовілі з'яСћленне Сћ їй нових жанраСћ. Найперш гета датичицца паезіі.
Прикметнай з'явай у білоруський літаратури канца XVI - Першай палового XVII стст. було развіцце віршаСћ, першия Сћзори якіх на роднаВ мове даСћ Ф. Скарина Сћ сваіх прадмовах да кніг Бібліі. Развіцце кніжнай паезіі ішло пераважна Сћ жанри так званих епікграм - Панегіричних апісанняСћ магнацкіх гербаСћ. Нягледзячи на гета, здавай б, вельмі вузкае практичнае призначенне, некатория епікграми ва Сћмовах нациянальна-визваленчага и релігійнага руху часамі набивалі вострае грамадска-палітичнае и патриятичвае гучанне. Паступова паезія паширала палю тематику, жанравия форми, мастацкія сродкі и вилучалася Сћ самастойни від літаратурнай творчасці. У XVII ст. побачим з паезіяй на роднаВ мове Сћ Беларусі значнае месца Займаюсь паезія на польскай (А. Римша, Д. НабароСћскі) i лацінскай мовах. Беларуская паезія канца XVI - Першай палового XVII стст. па сваім характар ​​була пераважна панегіричнай и развівалася Сћ стилі Барока.
Яшче адной важнай асаблівасцю білоруска-і польскамоСћнай паезіі Беларусі канца XVI - Першай палового XVII стст. (Ди и пазнейшага годині) з'яСћлялася культиваванне сілабікі. Як вядома, першия Сћзори сілабічнага вершачи на Беларусі належаць Ф. Скарине. Вяршиняй жа білоруський сілабічнай паезіі з'яСћляюцца розчини С. Полацкага. p> У...
