торию народу, асабліва вялікую Сћвагу Сћдзяляе теме мінуСћшчини. Плиг гетим, як ужо було засведчана ім у зборніку В«РуньВ», мастак полоні викаристоСћвае материял, битавия реаліі часоСћ паншчини (Апавяданні В«У панскай кухніВ», В«Страшна музикава пісняВ», В«Смачна заєцьВ» и інш.). p> Акрам прози М. Гарецкага, псіхалагізмам, чалавеказнаСћчай скіраванасцю вилучаюцца апавяданні М. КраСћцова В«МаршлютВ», В«Маскалеви дзеціВ», у якіх па-Мастацкая даследуецца народні характар, у класічнай манери распавядаецца пра Народнай жицце. Асобних адзнак свойого годині, заходнебеларускай речаіснасці Сћ іх пісьменнік НЕ вияСћляе. Ен паказвае вобразе-типи старої білоруський вескі.
вобразе прадстаСћнікоСћ палескага сялянства, абуджанага Вайн и ревалюцияй да свядомага грамадскага жицця, удзельнікаСћ сялянскага руху падаю Сћ палею кнізе В. Адамовіч-Дзяргач (Дзяргач. Типи скотарство: Абразкі и легенди. Вільня, 1924.). p> Імкненне да займальнасці расповеду, вострага псіхалагізму назіраецца Сћ апавяданні Франука УмястоСћскага (1882-1940) "СтасяВ». p> Ад фельетонаСћ, годинах даволі дасціпних, гостро, так напісання апавяданняСћ на актуальну тематику перайшоСћ редактар ​​«МаланкіВ» Я. Маразовіч (1985-1938). З Мета Сћсиплення цензарскай пільнасці Я. Маразовіч каристаСћся літаратурнай містифікацияй: месца дзеяння сваіх твораСћ пераносіСћ у каланіяльния и залежния краіни, падпісваСћ псеСћданімам Ляо Дзе (апавяданні В«У даліне ГангуВ», В«На берагах Ян Цзи В»,В« Чирвония ружи В»). Плиг екзатичним знадворним антураж Сћ апавяданнях Я. Маразовіча пазнавалася речаіснасць Заходняй Беларусі з яе востримі палітичнимі праблемамі.
Здольнасцю епічна-мастацкага адлюстравання жицця валодаСћ аСћтар апавяданняСћ В«Мсцівия нябожчикі В»,В« Живое древа В»и інших В. Гривіч (Цалко ідентифікаваць асобі В. Гривіча НЕ Сћдалося; паводле слоСћ Л.Ф. Войцік, такім псеСћданімам падпісваСћся УладзіслаСћ Гриневіч.) Ужо Сћ дерло апублікаваних у часопісе В«Студенцкая думкаВ» творах ен виявіСћ Дістатися естетичнае адчуванне природи и Сћменне перадаць яе жицце Сћ абагульнених пластичних вобразе. Адначасова Малад аСћтарам було засведчана сталае відання народнаго побиту и псіхалогіі селяніна. Адчувалася вучоба Сћ М. Гарецкага. У апавяданнях, напісаних падчас уздиму визваленчага руху, на яго грамадаСћскай хвалі, В. Гривіч адлюстраваСћ зростання грамадскай свядомасці прадстаСћнікоСћ заходнебеларускага сялянства, усведамленне народам свойого сацияльнага и нациянальнага права (В«I нас разбудзіліВ») Паказваючи сутичку вяскових хлопцаСћ на пошце з польскімі чиноСћнікамі з-за нежадання апошніх аддаваць весци радикальних білоруських газет, пісьменнік вміла типізуе палітичную Атмасфера Заходняй Беларусі інший палового 20-х гадоСћ, па-Мастацкая перадае станаСћленне нациянальнай самасвядомасці простагландинів Чалавек. Чи не абишоСћ Гривіч и гістаричнай тематикі. У адним з апавяданняСћ пісьменнік звярнуСћся да Падзу годині КреСћскай уніі, якаючи прадвизначила гістарични ліс Літви и Беларусі на многія стагоддзі. p> За периедику, друк у БСР Грамадзе адказваСћ Петра Мятлев (1890-1936) І, треба думаць, невипадкова: меСћ літаратурния схільнасці. ПадпісваСћ грамадаСћскія газети як видавец, з абазначеннем титулу В«пасол на сойм П. МятлевВ». Пасли розгрому БСРГ, пяць рік знаходзячися Сћ польскіх Турм, займаСћся перакладамі твораСћ класікаСћ марксізму, пісаСћ апавяданні. Асобния з іх пад псеСћданімам П. Чабор, а менавіта В«Замошская республікаВ», В«КупаллеВ», В«Жиць!В», В«КірмашВ», В«СтрахВ», билі часткова апублікавани Сћ постграмадаСћскай пресе и засведчилі аб добрим валоданні ім спакойнай епічнай манерай апавядання. Напісания криху пазней и апублікавания П. Мятлев (як и пераклади з марксісцкай літаратури) пад псеСћданімам П. Асака апавяданні В«ДзіСћное вяселлеВ», В«Куди ні кінь - усюд КлінВ», В«Хто вінават?В» мелі Сацияльна акцент и виразни заходнебеларускі кантекст.
Асенсаваннем філасофіі бицця Чалавек Сћ заходнебеларускай літаратури інший палового 20-х гадоСћ вилучалася Палачанка - аСћтар, што хавала палі прозвішча пад літаратурнай мянушкай хутчей асациятиСћна-гістаричнага, чим проста регіянальна-геаграфічнага Сенсом. Материялам для твораСћ Палачанкі ("не вилікувати", "Казка Парван "," Чари Першай любові "," Хваравіти ") служив жицце месцічаСћ, пераважна інтелігентаСћ, людзей, здольних на рефлексію, заглибленне Сћ адвечния питанні чалавечай існасці, людскога битавання на зямлі. У творах Палачанкі навідавоку аСћтарскае пачуцце густо, Мастацкай заходи, адказнасці за слова. Мастацкі Сћзровень апавяданняСћ у целим даволі високі. p> У агульним працесе духоСћнага адрадження, ТВОРЧА пошукаСћ пакалення 20-30-х гадоСћ даволі прикметнае месца належала випускніку Пазнанскага універсітета, Медика па адукациі и призванню, Акрам таго, у адной асобі неардинарнаму філосафу, грамадска-палітичнаму дзеячу и літаратару Станіславу Гринкевічу (1902-1945). Ст. Гринкевіч пісаСћ навукова-папулярния и асветніцкія ПРАЦІ (В«НародВ», В«Аб театри В»,В« Асвета В»и інш.)....
