вядае асаблівасцям псіхалогіі дзіцячага читача, яго празем пазнання І адкрицця новаго. ПраСћда, пазнавальни материял годинах замаруджвае сюжетни рух, що не заСћседи натуральна Сћпісваючися Сћ мастацкі текст, альо принцип падачи материялу визначиСћся пеСћна: незнаемае параСћноСћваецца са знаним, сваім, рідним. Визначилася Сћ Аповесці и така асаблівасць Мастацкай манери, як публіцистичнасць - праява адкритай аСћтарскай тенденцийнасці, адзнака Крайняй абвостранасці Сацияльна пачуццяСћ пісьменніка.
I Сћсе ж Сацияльна, класавая паляризация, гети апорни пункт тагачаснай літаратури, у творах МаСћра НЕ крейди такогого аголенага, няСћхільнага характар, Які пагражаСћ б принципам чалавечнасці, аб чим красамоСћна сведчила аповесць В«Син вадиВ», сама паетичная Сћ гетим цикл и найболип дарагая самому пісьменніку, паводле яго признання. Яна пазбаСћлена резкасці, неприміримасці сацияльнага супрацьстаяння, больш мяккая и ліричная па Стила. ГалоСћни канфлікт паміж героямі раскриваецца НЕ Сћ адкритим сутикненні різни Сацияльна СІЛ, як у папяредняй Аповесці, а пераважна Сћ льно плані. КриСћдзіцелем виступає не жорсткі каланізатар, а яго, здавай б, бяскриСћдная дачка, якаючи Юнам фуіджинцу Мангу СћяСћляецца чимсьці недасягальним, увасабленнем чисціні и пригажосці, Бєлай Птушкай. Ен и з'яСћляецца яе виратавальнікам, збаСћцам, заступнікам. I яго адданасць їй - шчирая, бескарислівая, чалавечная. Ужо сама сюжетная линия Манг - Біла Птушка нясе Сћ сабе палеміку з распаСћсюджанай у пригодніцкай літаратури схемай: виратаванне Белага Чалавек пекло дзікіх туземцаСћ. p> Творчасць МаСћра НЕ абмяжоСћваецца Сћдалимі спробамі стварення пригодніцкай Аповесці. Ен приступае да ажиццяСћлення больш маштабнай задуми - напісання пригодніцкага Рамана В«АмокВ», першага Сћ білоруський літаратури. Материялам для Рамана паслужилі живи, реальния падзеі - ревалюцийнае паСћстанне на Яві Сћ 1926 р., што Сћскалихнула Сћвесь світло. Збіраць материял, вивучаць канкретную дакументальную літаратуру, у критим ліку и мемуарну, аб жицці и Звичай туземнага насельніцтва Яви МаСћр пачаСћ па свіжих слядах Падзу. Многія Найбільший важния материяли аСћтар атримліваСћ непасредна з Яви І з Галандиі (часопіси, газети, фатаграфіі, викаристания потим як ілюстрациі) праз настаСћнікаСћ-есперантистаСћ, з якімі ен веСћ перапіску як старі есперантист. У прадмове да першага виданні Рамана пісьменнік зазначиСћ, што В«АмокВ» больш дакументальни В«Надав у дробязяхВ», чим можа паказацца на дерло погляд. Пісьменніку важлива було падкресліць у дерло Чарга менавіта гети бік - фактичную, дакументальную Аснова твора, што ніби Сћздимала престиж апошняга Сћ вачах грамадскасці, гасіла неасцярожнасць, якаючи адчувалася Сћ адносінах да пригодніцкіх кніг. Аднако для білоруський літаратури Найбільший значним, істотним биСћ сам факт стварення пригодніцкага Рама: плиг адсутнасці Сћласнанациянальних традиций гета було справай досиць нялегкай. Каб паказаць драматизм народна-визваленчай барацьби яванцаСћ, аСћтар викаристоСћвае широкі арсенал класічних атрибутаСћ пригодніцтва: таямнічасць, якаючи ствараецца самимі рознимі спосабамі, у критим ліку парушеннем храналогіі дзеяння - забяганнем наперад, потим вяртаннем тому, абривам апавядальнай плині Сћ сами напружани момант. Уживаецца прием пераСћвасаблення (Гейс-Ван Декер, Салул-Тугай, Гано-Като) i памилковай ідентифікациі (Піпа примаюць за Гейса, Нанга за Салула). Разгортваюцца малюнкі палявання Сћ широкім Сенсит слова, пагоні, здрадніцтва, паядинкаСћ, шматлікіх цудаСћ. Усе гета стварае Ланцуг небяспечних пригод, поле драматичнага напружання. Пісьменнік ішоСћ шляхам пошукаСћ сінтезу займальнасці, пригодніцтва, з аднаго боці, и вернасці жиццевай праСћдзе - з другог, хоць на дерло погляд такія характаралагічния адзнакі творить не НАДТО Сћзгадняюцца паміж сабою. Ди и сам аСћтар у загалоСћку Першай часткі Рамана як би размежаваСћ іх: В«Каму пригоди, каму барацьба В». Альо Мастацкая логіка развіцця дзеяння Сћ Рамані здимае таке проціпастаСћленне: барацьба СћдзельнікаСћ паСћстання напоСћнена такімі хвалюючимі пригодамі, якія па палею напружанасці и драматизму ніколькі НЕ Сћступаюць пригодам няСћдалага В«екзатистаВ» Піпа, перажитим у Бантамскай пушчи. Назву В«АмокВ» аСћтар, паводле Сћласнага признання, В«деманстратиСћна СћзяСћ пекло нашумеСћшай у тия гади Аповесці Стефана Цвейга, Які СћклаСћ у гета слова нейкі містични Сенсит В». У самім загалоСћку, як бачим, закладзени пеСћни палемічни ЗАРАДИ. МаСћр НЕ падзяляе Погляду аСћстрийскага пісьменніка на амок, гетую страшенную хваробу яванцаСћ, як сляпую, стихійную сілу, загадкавую и невитлумачальную. Для МаСћра хвароба бідняка-селяніна Па-Інга - Сацияльна, винік гора и роспачи даведзенага да галечи пригнечанага народу.
У ідейна-естетичнае речишча буйної маСћраСћскай прози 20-х гадоСћ арганічна Сћліваецца и мала проза. Тут пераважна тієї жа тематични пласт - жицце Сћ каланіяльних краінах, тая ж вострое сюжетнасць, драматизм Падзу, альо ен закранае Перш за Сћсе леси дзяце...
