й, ахвяр антигуманістичнай палітикі каланізатараСћ. Бескампрамісная сацияльнасць у викрицці античалавечай сутнасці каланіялізму, прасякнутая ноткамі гнеСћнага сарказму І з'едлівай іроніі, з аднаго боці, біль І гарачае спачуванне плиг апісанні драматичних дзіцячих лесаСћ, - з іншого, - на стику такіх різни емациянальних Хваль пабудавани апавяданні В«Сльози ТубіВ», якое стала хрестаматийним, В«Незвичайная принадаВ», В«ЛацароніВ» (усьо - 1927). p> У 30-я гади, МаСћр, ніби насиціСћшися В«екзатичнимВ», іншаземним материялам, звяртаецца да роднаВ жиццевай реальнасці, у якой дзейнічаюць юния героі. У гетим Сенсит досиць паказальная аповесць В«Палескія рабінзониВ» (1930). ВикаристаСћши матиСћ рабінзанади, падказани сусветна вядомим В«Рабінзонам КрузВ» Д. Дефо, МаСћр развенчвае псеСћдарамантику, захапленне екзотикай далекіх заморскіх краін, якое часта абарочваецца няСћвагай да свойого роднага краю, няведаннем яго. Ен паказвае, што и пад небес Беларусі, у далекіх и блізкіх яе кутках, есць паля, що не заСћважаная яшче рамантика, паля невиказаная пригажосць, шкірно разу нова и нечаканая. Апавядальная плинь Аповесці Сћвесь годину тримаецца на диялогах-спречках паміж героямі-студентамі, якія пад уражай пекло кніг аб далекіх краінах, дере за Сћсе пекло кніг Ж. Верна, М. Ридала и Ф. Купера, адпраСћляюцца Сћ годину вясновага разводдзя Сћ падарожжа па Палессі. У ходзе гетих диялогаСћ, годинах жартаСћлівих, гумаристичних І, як правіла, напоСћнених багатим пазнавальним материялам, Мірон и Віктар узбагачаюць адін аднаго ведамі, раскриваюць таямніци природи. Причим сам сюжет, пабудавани па законах пригодніцтва, дазваляе больш арганічна, більше натуральних Сћ параСћнанні з ранейшимі творамі викаристаць багатая пазнавальни материял. ГалоСћную ідею рабінзанади - перамогу Чалавек над стихіяй природи - МаСћр асенсоСћвае Сћ духу класічнай рускай и білоруський літаратурнай традициі. Природа для яго и яго герояСћ НЕ толькі материяльнае, альо и духоСћнае багацце, якое приносіць естетичную асалоду. Самим вялікім І балючим пераживаннем було для іх забойства зубра кантрабандистамі, якое яни Сћспринялі з сапраСћдним болем и хваляваннем В«як забойства ЧалавекВ». Сцена гібелі зубра, намаляваная праз усприманне Мірона и Віктара, - ключавая для розуміння аСћтарскіх адносін да праблєми В«Чалавек и природаВ». Яна винікае з новаго сюжетнага Павароті - сутикнення герояСћ з кантрабандистамі. Відаць, прасцей за Сћсе було б разглядаць гетую сюжетную лінію як даніну годині: у тагачаснай літаратури, асабліва Сћ інший палового 30-х гадоСћ, удзел дзяцей, юнакоСћ у викрицці ворагаСћ стаСћ даволі папулярним сюжетам. Альо таке тлумаченне будз яСћна недастатковим, калі Сћлічиць агульную Мастацкая канцепцию Аповесці. Па-Першай, паядинак ​​з диверсантамі-шпіенамі и Сћсе, з ІМІ звязанае, пазбаСћлена тієї рамантизациі, з якой звичайна падаваліся пригоди падобнага характар. Па-другое навязания усей атмасферай грамадстага жицця сцени процістаяння галоСћних герояСћ и кантрабандистаСћ уліваюцца Сћ агульную Мастацкая задумом Аповесці. p> Евалюция жанру пригодніцкай Аповесці прасочваецца и Сћ В«ТВТВ» (1934), своеасаблівай сярод інших тагачасних аповесцей, такіх, як В«Міколка-паравозВ» М. Линькова, В«Патрик-завадатарВ» Ф. Шинклера, В«ЖенькаВ» М. багун, В«ПерамогаВ» А. Якімовіча и інш Гета була цікавая Спроба сінтезу реалістична-битавой и пригодніцкай Аповесці. В«ТВТВ» атримала дерло премію на Сћсебеларускім конкурсі дзіцячай кнігі, пасли чаго нею, паводле сведчання самогу аСћтара, зацікавіСћся М. Горкі Па яго прохання МаСћр термінова пераклаСћ рукапіс Аповесці на рускую мову и вислаСћ яму. Гета було напяредадні I з'езда пісьменнікаСћ СРСР, С. Маршак у сваім дакладзе В«Аб вялікай літаратури для маленькіхВ», гаворачи аб дасягненнях літаратури, сярод інших адзначиСћ и В«значную шкільну аповесць, напісаную Сћ Беларусі В». Мастацкая навізна гета гумаристичнай и займальнай Аповесці укладати Перш за Сћсе Сћ критим, што так звана тема працоСћнага вихаванне загучала натуральна дзякуючи живатворнаму духу гульні, па законах якой и створана таямнічае, загадкавае Тавариства ваяСћнічих технікаСћ. Навізна творить не вичерпваецца стихіяй гульні, якаючи Сћ ім Пану. Важлива тое, што гульня заснавана на поСћним Давер да дзяцей (В«ачкіВ» ж запісваюцца В«на словаВ»), што ініциятива яе ідзе пекло іх саміх, знізу, а гета, даречи, и спалохала чиноСћнікаСћ-вихавацеляСћ, якія схільни билі припісваць пісьменніку В«авангардизмВ». Педагагічнае начальства аднеслася да Аповесці з падазронасцю, бо В«Тавариства ваяСћнічих технікаСћВ» - арганізация НЕ нестатутна. В«Навошта арганізация Сћ арганізациі?В» - Абураліся міністерскія чиноСћнікі. В«Ці есць патреба Сћ стваренні нейкіх різни таваристваСћ и каманд, калі дзейнасць школьнікаСћ павінна регламентавацца В«Правіламі паводзін вучняСћ? В»- разважалі яни. Менавіта гетия перасцярогі и забарони з боці адказних за вихаванне СћстаноСћ и припинілі рух В«тевететаСћцаСћВ», Які пачаСћ було разгортвацца пасли Вайни Сћ многіх Гар...
