аволі часта публікаваліся арти-кули, присвечания жиццю и творчай дзейнасці М. Канапніцкай, Е. Ажешка, Л. Талстога, С. Папуяна и інш. Як тютюнового, перавага ад-Дава пісьменнікам, чия творчасць крейди пеСћнае дачиненне да Беларусі, та білоруський літаратури. p align="justify"> Зразумела и тое, чаму редакция газети Абрау шлях публікациі материялаСћ, звязане з днем ​​народзінаСћ ці гадавінай смерці ви-датних дзеячаСћ культури, Мастацтва: патребна було падрихтаваць яшче нявопитнага читача, абудзіць у яго цікавасць да літаратури як з 'Яви духоСћнага парадку, вихаваць унутраную патребу самастойна разабрацца Сћ змесце, вартасцях и недахопах пеСћнага твора. Гетую завдання метазгодна було вирашаць менавіта на темах, блізкіх усприманню читача В«Наша НівиВ», на темах, дзе гаворка ішла пра славутага пісьменніка, змагара за Народнай шчасце. Разам з критим у материяли, присвечания Сћшанаванню памяці пеСћнай асобі, неприкметна Сћкрапліваліся и елементи критичнай аценкі, естетичнага аналізу. Наприклад, у некралогу В«Барис ГринчанкаВ» (13 травня 1910 р.) гаворицца пра вялікую заслугу гетага дзеяча Перад нациянальнай Культурал, пра яго Сћклад ва Сћкраінскую прозу, критику, гісторию, етнаграфію, мовазнаСћства. АСћтар спачувальнага артикула А. Бульба адзначае, што Гринчанка В«будзіСћ Сонна жицце, паказваСћ АГНІ, катория асвячаюць ... шлях у Лепша будучиню ", не толькі Сћласнимі творамі, альо и перакладаміВ« чужих вялікіх пісьменнікаСћ, як Ібсен, Шилер, ГаСћптман и інш. Так, праз канкретную аценку творчасці Сћ некралогу неназойліва фармулюецца паняцце аб літаратури як адним з фактараСћ абудження грамадскай свядомасці, сродку Сћмацавання віри Сћ будучиню. Тут А. Бульба браСћ на сябе функциі критика и теаретика Мастацтва. Спасилка ж на В«чужих вялікіх пісьменнікаСћВ» таксамо паказальная - яна сведчила пра глибокае розумінню редакцияй В«Наша НівиВ» роли інших літаратур у развіцці и Сћзбагаченні білоруського слоСћнага мастацтва.Сћ некралогах В«Мар'я КанапніцкаяВ», В«ЛеСћ Мікалаевіч ТалстойВ» таксамо гучиць думка пра неабходнасць творчага викаристання Лепша дасягненняСћ культури братніх народаСћ. Таму, відаць, що не-випадкова на старонках газети з'яСћляюцца публікациі, якія прапагандуюць гісторика-літаратурния даследаванні В«Нова ня-мецкай літаратури за апошнія дваццаць гадоСћВ» и рускай літаратури, критьікі, публіцистикі В«пекло Радзішчава и Навікова да Герцена, Бакуніна, ЧарнишеСћскага , Дабралюбава, Пісарава, МіхайлоСћскага, кн. Крапоткіна, Пляханава и інш. В»А пазнейВ« Наша Ніва В»змяшчае СћриСћкі з артикулаСћ В. Бялінскага Сћ перакладзе М. Арла (№ 17, 24 за 1912 р.). Тут яни маюць Назву В«Дзве дарогіВ» и В«Чим Живе народВ». Потим гетия фрагменти Сћвайшлі Сћ зборнік В«Наша НівиВ», № 1, 1912 р.
Цікавасць з боці нашаніСћцаСћ да літературна спадщина славутага рускаго критика Тлумача критим, што беларуская літаратура, якаючи ішла да народу, та масавага читача, вострое адчувала патребу Сћ пазнанні самої сябе, палею п...
