замі Пятра I з рештак незалежнага земляробчага насельніцтва: чорнасошних сялян, сібірскіх ральнічих сялян, аднадворцаСћ (служилих людзей на чарназемним памежжи з Дзікім СТЕП), нярускіх народнасцяСћ Паволжа и ПриСћралля.
Лік дзяржаСћних сялян павялічвалася за кошт сялян канфіскаваних царкоСћних валадарстваСћ и зноСћ далучаних територий, украінскіх казакоСћ, якія билі пригонних канфіскаваних польскіх маенткаСћ и інш. У виніку Сћ XVIII ст. дзель дзяржаСћних сялян у земляробчим насельніцтве вирасла Сћ некалькі разоСћ (пераважна за кошт царкоСћних валадарстваСћ).
В іншої палового XVIII стагоддзі Сћрад раздаСћ дваранству сотні тисяч душ дзяржаСћних сялян; у 1-й палового XIX стагоддзі практикаваліся масави розпродажів дзяржаСћних маенткаСћ и перадача іх ва Сћдзельнае ведамства, а таксамо пераклад дзяржаСћних сялян на становішча вайскоСћцаСћ поселян, у заходніх губернія - решта Сћ аренду абшарнікам. З боці дваранства паступалі прапанови ліквідаваць саслоСће дзяржаСћних сялян, перадаСћши казенния земли Сћ приватния рукі.
ДзяржаСћния сяляне жилі на дзяржаСћних землях и плацілі падаткі Сћ скарбницю. Па дадзених 1-й ревізіі (1724), іх налічвалася Сћ еСћрапейскай Расіі и Сібіри 1,049 млн. душ мужчинскай падлогі (гета значиць 19% усяго земляробчага насельніцтва краіни), па 10-й ревізіі (1858) - 9,345 млн. (45,2% земляробчага насельніцтва).
ДзяржаСћния сяляне мелі права каристацца надзелам у памери 8 дзесяцін на душу Сћ малазямельних губерній и 15 дзесяцін - у шматзямельних. Фактичния надзели билі значний Менш: так канца 1830-х гадоСћ - так 5 дзесяцін у 30 губерніях и 1-3 дзесяцін у 13 губерніях; напачатку 1840-х гадоСћ 325 тис. душ не мелі надзелу. p> АсноСћная маса дзяржаСћних сялян уносіла Сћ скарбницю грашови чинш; на териториі Прибалтикі и Царства Польскага казенния маенткі здаваліся Сћ аренду приватним уладальнікам и дзяржаСћния сяляне адбивалі пераважна паншчину; сібірскія ральнічия сяляне спачатку апрацоСћвалі казенну ралі, затим уносілі прадуктови чинш (пазней грашови). У 1-й палового XIX стагоддзі чинш вагаСћся пекло 7 руб.50 коп. так 10 руб. з души Сћ рік. Па заходи павелічення павіннасцяСћ удзельних и памешчицкіх сялян грашовая Рент дзяржаСћних сялян станавілася адносна Менш, чим павіннасці інших категорий сялян.
Шмат у чим, становішча дзяржаСћних сялян було цяжей, чим становішча памешчицкіх сялян. Надав сами жорсткі памешчик, па еканамічних чинніках, биСћ зацікаСћлени Сћ захаванні жицця и здароСћя сваіх сялян, тади як бяздушная маса дзяржаСћних службоСћцаСћ НЕ крейди ні наймалога стимулу для літасці казенних сялян, якіх ганялі на сами цяжкія ПРАЦІ. Наприклад, падчас пабудови Санкт-Пецярбурга, велізарни лік дзяржаСћних сялян загінула пекло непасільнай Праця і хвароби.
ДзяржаСћния сяляне билі таксамо абавязани Сћносіць Грош на земскія патреби; яни плацілі з кожнай души падаць и адбивалі натуральния павіннасці (дарожную, падводную, пастойную и інш). За спраСћнае нясенне павіннасцяСћ дзяржаСћния сяляне адказвалі кругавой парукай.
ДзяржаСћним сялянам було дазволена весткі раздробни и аптови гандаль, адкриваць фабрикі и заводи, валодаць "ненаселенимі" землямі (гета значиць без пригонних сялян).
У виніку зростанню малазямелля и павелічення павіннасцяСћ напачатку XIX стагоддзя виявіліся прагресавальния збядненне дзяржаСћних сялян. Часцей Сталі адбивацца хваляванні дзяржаСћних сялян супраць скарачення надзелаСћ, цяжари чиншаСћ и інш. (Наприклад, "Халерния бунти", "Бульбяния бунти" 1834 и 1840-41). Вань пра змена кіравання дзяржаСћнимі сялянамі виклікаСћ шматлікія праекти.
У 1830-х урад приступіСћ да реформи кіравання дзяржаСћнай вескі. У 1837-41 гадах була праведзена реформа, распрацаваная П.Д. Кісялевим: заснавана Міністерства дзяржаСћних маемасцяСћ и яго мясцовия органи, на якія було Сћскладзена "апякунства" над дзяржаСћнимі сялянамі праз пасродка сельскай абшчини. Билі ліквідавани паншчинния павіннасці дзяржаСћних сялян у Літве, Беларусі и на Правабярежнай Украіне, Спину решта дзяржаСћних маенткаСћ у аренду, душави чинш замінені больш раСћнамерним зямельна-прамисловим Збора.
Пераканани супернік пригоннага права, КісялеСћ меркаваСћ, што волю варта Сћводзіць паступова, "каб рабства знішчилася самастойна и без узрушенняСћ дзяржави ".
ДзяржаСћния сяляне атрималі самакіраванне и магчимасць вирашаць палі впорався Сћ рамках сельскай абшчини. Аднако сяляне засталіся примацавани да зямлі. Радикальнае рефармаванне дзяржаСћнай вескі стала магчимим толькі пасли адмени пригоннага права. Нягледзячи на паступовасць пераСћтваренняСћ, яни напіхваліся на супраціСћ, паколькі памешчикі асцерагаліся, што празмернае визваленне дзяржаСћних сялян дасць небяспечни приклад сялянам, якімі валодалі.
КісялеСћ намерваСћся регламентаваць надзели и павіннасці памешчицкіх сялян и часткова падпарадкаваць іх Міністерству дзяржаСћних маемасцяСћ, альо гета виклікала абуренне памешчикаСћ и не було реалізавана.
критим...
