не менше, плиг падрихтоСћци сялянскай реформи 1861 складальнікі заканадаСћства викаристоСћвалі досвед реформи Кісялева, асабліва Сћ вань арганізациі сялянскага самакіравання и визначенні прававога становішча сялян.
24 Лістапада 1866 приняти закон "Пра пазямельную Прилад дзяржаСћних сялян", па якім за сельскімі грамадствамі захоСћваліся земли, якія знаходзіліся Сћ іх каристанні на права "валодання" (прамога каристання). Викуп надзелаСћ ва Сћласнасць биСћ регламентавани законам пекло 12 червеня 1886. Плиг ажиццяСћленні гетих реформаСћ надзели дзяржаСћних сялян скараціліся на 10% у центральних губерніях, на 44% - у паСћночних. Викупния плацяжи Сћзраслі Сћ параСћнанні з чиншавим падаткам на 45%. Плацяжи павінни билі Сћносіцца да 1931.
3) Сацияльна-еканамічнае становішча Сћ інший палового XIX ст.
ПадарваСћши Аснова пригонніцкай сістеми гаспадарання, реформа 1861 стварила Сћмови для пераходу да капіталістичнага спосабами сельскагаспадарчай витворчасці, Які пачаСћ сцвярджацца Сћ Беларусі Сћ 60 - 70-ті гади. Важнай асаблівасцю аграрних адносін у беларускім регіене з'яСћлялася тое, што больш палового зямельних угоддзяСћ приналежала памешчикам. У памешчицкім землеСћладанні значнае месца займалі буйния маенткі, так звания латифундиі. Наприклад, князю Вітгенштейну приналежала каля 1 млн дзесяцін, князю Радзівілу - 150 тис., графу Патоцкаму - 121,6 тис. дзесяцін. Паводле СћказаСћ царської Сћрада, у Заходнім краі НЕ маглі мець зямля яСћреі, ізноСћ набиваць зямля памешчикі-католікі, а сялянам-католікам дазвалялася купляць яе не більший за 60 дзесяцін. У 60 - 70-х рр.. захоСћвалася ранейшая галіновая структура сельскай гаспадаркі, трохпольная сістема земляробства и руцінная техніка.
Сусветни Аграрним кризіс 80 - 90-х рр.. вимусіСћ памешчикаСћ перайсці да перабудови сваіх гаспадарак на капіталістичних пачатках. З'яСћленне на сусветним ринку таннага збожжа са ЗША, Аргентини, АСћстраліі привяло да падзення коштаСћ на яго. Шматлікія абшарнікі НЕ маглі канкураваць на ринку збожжа. Гета примусіла іх пераариентоСћваць структуру сваіх гаспадарак на развіцце м'яса-малочнай живелагадоСћлі, павялічиць пасеви технічних и кармавих культур, падпіхнула да викаристання сельскагаспадарчай технікі и інтенсіфікациі сельскагаспадарчай витворчасці Сћ целим. АдпрацоСћвальная сістема паступова вицяснялася наймання, альо працес гети ішоСћ павольна. Шматлікія памешчикі викаристоСћвалі паСћпригонніцкія форми адпрацовак, сервітути. Адпрацовачная сістема даСћжей І Великому за Сћсе захавать ва Сћсходняй частци Беларусі. Больш капіталізаваннай була Гародзенская губерній, дзе абшарніцкія гаспадаркі вяліся вилучна наемнай працай.
Развіцце гандлевага, капіталістичнага земляробства Сћ сялянскіх гаспадарках ішло павольна. Яно стримлівалася малазямеллем. Атримания надзели билі недастаткови для гетага, а па заходи зростанню насельніцтва яни яшче больш памяншаліся. Таму капіталістичнае прадпримальніцтва ахапіла малаважную Заможне частко сялянства, якаючи Складанний 8 - 10% сялянскіх двароСћ. Яна засяродзіла Сћ сваіх руках большасць земляСћ якія арандуюцца. Сяредняя па заможнасці Частка сялянства Складанний каля 30%. Вялікая Частка сельскага насельніцтва (каля 60%) змушана була Сћ пошуках сродкаСћ да існавання займацца прамисловай дзейнасцю, адиходзіць на заробкі Сћ прамисловия раени Расіі, а таксамо еміграваць у ЗША, Канаду, Аргентину и іншия краіни.
Развіцце капіталізму Сћ сельскай гаспадарци приводзіла да разарення сялянства и Сћтварення лішняй рабочай сіли Сћ весци. У 1890р. у вагомі пяці білоруських губерній було 1127,7 тис. робочих рук, якія НЕ знаходзілі викаристання Сћ сельскай гаспадарци. Значная Частка лішняга сельскага насельніцтва була зайнята неземляробчимі промисламі. Збяднелае сялянства з'яСћлялася важнейшай криніцай, у якой магла черпаць резерви раочай сіли прамисловасць.
Прамисловасць Беларусі Сћ першия два пореформених дзесяцігоддзя развівалася павольна. Большасць прадприемстваСћ заставали на СћзроСћні дробнатаварнай витворчасці и мануфактури. У Гарад и мястечках було засяроджана вялікая колькасць дробових майстерняСћ. У іх, як правіла, працаваСћ сам гаспадар з членамі сям'і и два-вки найманих працаСћніка. Напачатку 60-х гадоСћ XIX у. у Беларусі було каля 10 тис. майстерняСћ, у якіх працавала 35 тис. Чалавек, у критим ліку 10 тис. найманих робітників. У канц стагоддзя налічвалася 84 тис. майстерняСћ з агульнай колькасцю зайнятих 144 тис. Чалавек. Колькасць прамислових майстерняСћ мануфактурнага типу з пачатку 60-х па 90-ті гади Сћзрасло са 127 да 233.
У 80-90-ті гади паскорилася развіцце Фабрични-Завадської прамисловасці. Колькасць фабрикаСћ и заводаСћ павялічилася з 1860 у 15 разів и склалось Сћ канц XIX ст.1137. Аб'ем витворчасці на іх вирас у 37 разів, колькасць працоСћних - у 9 разів. У 1900 удзельная вага фабричнай прадукциі склаСћ 46,8%, мануфактур - так 15%, дробнай прамисловасці - 37,8%. Найбі...
