ікае теритарияльная специялізация ПРАЦІ. Адчуваюцца змяненні Сћ інституце феадальнай Сћласнасці. У плинь феадальнай експлуатациі Сћцягваюцца Нови категориі вольнаго (з ліку вільних абшчиннікаСћ) i несвабоднага (з ліку халопаСћ) насельніцтва. Расце Сіла и моц баярства за кошт князеСћ. Паказчикам гетага з'яСћляецца Сћзнікненне вечавога кіравання Сћ шерагу гарадоСћ. У летапісе апавядаецца, што пасли смерці дзяцей Барис Усяславіча (перш. упав. XII ст.) жихари Полацка "по-чалі вечом справоватісь, як у Веліком Новгороді и во Пскові, государя над собою не імелн ". Маюцца звесткі и аб вигнанні полацкім вечам князеСћ з прастола, што сведчиць аб слабасці княжацкай залагодить.
Далейшае развіцце феадальних адносін непазбежна мляво да абвастрення класавай барацьби, якаючи примала розния форми: пекло крадзяжу феадальнай уласнасці да падпалу маенткаСћ феадалаСћ и за-бойстваСћ прадстаСћнікоСћ феадальнай адміністрациі. А класавая барацьба Сћ феадальним грамадстве заСћседи з'яСћлялася фактарам аб'яднальних працесаСћ. Феадалам спатребілася аб'яднаць сіли для Сћзмацнення прававога регулявання феадальних адносін, уніфікациі феадальнага стрибне, спинення СћцекаСћ сялян пекло аднаго феадала да другог, примацавання іх да зямлі.
Такім чинам, сукупнасць унутраних и знешніх фактараСћ адрадзіла імкненне заходнерускіх княстваСћ да кансалідациі. Альо сімбіез ПаСћ-ночнай Русі з Ардой пад уладай хана и яго нукераСћ виключиСћ РурикавічаСћ, аслаблених як палітичная Сіла, з ліку магчимих лідераСћ гетага руху. Некалькі даСћжей захоСћвалі гети шанс Князі Галіцка-Валинскага княства. Яни, у приватнасці Даніла Галіцкі, у 1254 г, приняСћши пекло папи каралеСћскі титул, спрабавалі змагацца з Ардой, альо пацярпелі параженне и таксамо вимушани билі плаціць їй даніну. Заходнія земли Русі, што НЕ падпалі пад татара-мангольскае іга и мелі прагрес у развіцці феадальних адносін, таксамо НЕ змаглі знайсці Сћ сваім асяроддзі палітичнага лідера. Аб'яднальнай сілай заходнерускіх княстваСћ виступіла Сћлада вялікіх князеСћ літоСћскіх.
Каб разабрацца Сћ причинах гета неардинарнай з'яву, треба паглядзець, што ж сабой уяСћлялі літоСћскія земли Сћ дадзени перияд и якія билі іх суадносіни з заходнерускімі княствамі.
Літва адставала Сћ сваім палітичним и еканамічним развіцці пекло рускіх зямель. Старажитная Русь крейди Моцний дзяржаСћнасць па-чинаючи з IX ст. Насельніцтва літоСћскіх зямель яшче Сћ XII ст. жило родаплемянним ладам.
ЛітоСћскае адгалінаванне балтаСћ Займаюсь Сћ раннім сяреднявеччи асноСћную територию сучаснай Літви - правабярежную частко Паня-моння (Фннно-угри н балти в епоху середньовіччя/За ред. В. В. Сєдова. М., 1987. С.7 - 8). Сярод літоСћскіх княстваСћ вилучаліся Літва, Жемайти, АСћкштайти, латгали, Сели, Земгали. Паступова яни сканцентраваліся Сћ дзве вялікія групи: Жемайти - на захадзе, Літва - на Сћсходзе. У XI - XII стст. у літоСћцаСћ складваецца маемасная диференцияция. Пачинаецца працес станаСћлення класавага грамадства. У XII - XIII стст. уся територия літоСћскіх Пляма була падзелена на пастаянния акругі, якія СћяСћлялі сабой самастойния грамадскія САЮЗ, заснавания на роднасним паходжанні. Паміж са-бій іх звязвалі агульная мова, традициі, язичніцкая релігія.
У Першай палового XIII ст. ствараецца централізаваная раннефео-дальная ЛітоСћская дзяржава з моцнай велікакняжацкай уладай. Яе Сћзнікненне звязана з імем вядомага літоСћскага князя МіндоСћга, як сведчаць хронікі, сина буйнейшага феадала Літви. Шлях Крива-вай барацьби яму Сћдалося аб'яднаць болипасць літоСћскіх княстваСћ. Аднако па СћзроСћню свойого культурнага и еканамічнага жицця ЛітоСћская дзяржава значний адставала пекло Русі. ЛітоСћци Сћ большасці заставаліся земляробамі. У іх яшче НЕ развілося гарадское жицце з яго Гандль и рамествамі. Альо Сћ палітичним плані літоСћскія земли набилі моц-ную дзяржаСћнасць и мелі сур'езную перавагу Перад раздробленимі землямі Русі. p> Адносіни заходнерускіх княстваСћ са сваімі літоСћскімі суседзямі билі даСћнімі и складанимі. У XII - XIII стст. земли розрізнених літоСћскіх Пляма билі аб'ектам заваявання суседніх славянскіх князеСћ. У 1040 зрабіСћ паходу на Літву ЯраслаСћ Мудрі, у ім примаСћ удзел и полацкі князь БрачислаСћ. У 1131 - 1132 рр.. на Літву хадзіСћ кіеСћскі князь МсціслаСћ Уладзіміравіч разам з Усеваладам Гародзенскім. У сяредзіне XII ст. у літоСћскія земли вадзіСћ палі дружини адзін з полацкіх князеСћ - Уладзімір Глебавіч. У 1191 рихтуецца сумеснае виступах наСћгародскіх и полацкіх князеСћ. На пачатку XIII ст. супраць Літви виступалі полацкія, чарнігаСћскія и смаленскія Князі. Мета заходнерускіх князеСћ у гетих паходу було замацаванне за сабой гандлевага шляху на Захадите. ЛітоСћцаСћ часта викаристоСћвалі рускія Князі Сћ сваіх феадальних и палітичних зварюваннях.
У палю Чарга літоСћци (яшче да стварення дзяржаСћнасці Сћ XII - на пач. XIII ст.) I Самі хадзілі на земли Заходняй Русі. Мета іх биСћ НЕ з...
