ахоп чужий териториі, а рабаванне, захоп Палон, живели, што було адной з криніц накаплення багаццяСћ новаго класа феадалаСћ. Паводле даних Г.ЛаСћмянскага, літоСћци за перияд з 1200 па 1268 нападалі на Русь 35 разоСћ. З'яСћленне Сћ Прибалтици крижакоСћ пад-штурхнула літоСћцаСћ и заходнерускія княстви адзін да аднаго. Криніци сведчаць аб многіх іх сумесних паходу супраць нямецкіх орденаСћ, што Сћмацавала сувязі двох народаСћ. 3 працесам фарміравання палітичнага адзінства Літви, з барацьбой за Сћмацаванне централь-най залагодить и Сћсталявання феадальнай манархіі Цесна звязана імкненне да теритарияльнага паширення. Суседнія заходнерускія земли Сталі ахвярай сквапнасці літоСћцаСћ.
Такім чинам, у XIII ст. складваюцца перадумови Сћзнікнення Сћ ЕСћропе новаго дзяржаСћнага Сћтварення - ВКЛ. Велізарную ролю Сћ працесе аб'яднання літоСћскіх и заходнерускіх зямель у адзіную дзяр-жаву адиграСћ фактар ​​узаемнага імкнення. У Заходняй Русі, дзякуючи шматлікім вишейназваним причинам, усьо больш акреслівалася тенденция пераходу пекло раздробленасці да кансалідациі, альо не було аб'яднальнага палітичнага ядра. ЛітоСћци, нягледзячи на тое, што знаходзіліся на больш нізкай Ступені развіцця, у стадиі фарміравання дзяржави, дапамаглі знайсці Страчан палітични аб'яднальни центр. Улада вялікіх князеСћ літоСћскіх, якаючи Сћмацавалася Сћ барацьбе за аб'яднанне літоСћскіх зямель, стала своеасаблівим фундамен-там у гетим працесе. Велізарную ролю Сћ аб'яднанні літоСћскіх и заходнерускіх княстваСћ адиграСћ фактар знешняй небяспекі.
Працес аб'яднання Сћ ВКЛ биСћ працягли и Складанний. Ен адбиваСћся больш за стагоддзе - з іншого чверці XIII па трецюю чверць XIV ст. Аб'яднанне праходзіла рознимі шляхамі, у критим ліку и шляхам захопу, альо ЄП не биСћ галоСћним. У аб'яднанні літоСћскага и Заходне-рускаго народаСћ у адзіную дзяр-жаву адиграСћ ролю Сћзаемни палітични інтарес. Аблегчила сітуацию и адсутнасць у тієї годину акресленай палітичнай мяжи паміж двума регіенамі. Глибокае Сћзаемапранікненне абодвух етнічних елементаСћ збліжала суседнія народи, асабліва Сћ еканамічних и культурних адносінах. Гета пацверджана археалагічнимі, лінгвістичнимі и етнаграфічнимі материяламі. Поспеха сприяла и тое, што спачатку літоСћскія Князі давалі абяцанне В»не рухаць старини "і неВ« Сћводзіць навіни "на заходнерускіх землях. Болипой таго, яни актиСћна запазичвалі еканамічни, палітични, правави, релігійни фундамент, пісьменнасць (якой Самі НЕ мелі) болил развітога народу. Увахо-Джанні Сћ склад Вялікага княства ЛітоСћскага НЕ Сћспрималася заходнерускімі княствамі як винік літоСћскай агресіі.
Якімі шляхамі праходзіла аб'яднанне літоСћскіх и заходнерускіх зямель? Як адбиваСћся працес стварення Вялікага княства ЛітоСћскага?
Шляхі, спосабами и акалічнасці далучення асобних зямель да Вялікага княства ЛітоСћскага билі розния. У адних випадкі териториі далучаліся плиг дапамозе ваеннай сіли, у другіх - шляхам дина-стичних шлюбаСћ, у треціх - на Аснова пагадненняСћ паміж літоСћскімі и рускімі князямі. Усе залежався пекло узроСћню развіцця, Ступені палітичнай кансалідациі тієї ці іншай зямлі. Адигривалі ролю знешнепалітичния, геаграфічния и часавия фактари. Так паступова ішоСћ працес уключення заходнерускіх зямель у палітичнае жицце ЛітоСћскай дзяржави, якаючи па заходи свойого зростанню пераСћтваралася Сћ Вялікае княства ЛітоСћскае. p> Ля витокаСћ гетага працесу ставяць славутага літоСћскага князя МіндоСћга. У рифмаванай ліфляндскай хроніци гаворицца, што яго бацька биСћ Лепша землеСћладальнікам на Літве, и Ніхто з ім не міг параСћнацца. Усе Сћладанні атримаСћ у літературна спадщина МіндоСћг пекло бацькі, стаСћши на чалі літоСћскіх зямель. Таке становішча займаСћ МіндоСћг ужо Сћ 1236 У гістаричних криніцах тривала Сћсталявалася паняц-це "Літва МіндоСћга". Валинскі летапіс 1236, апавядаючи аб напа-дзе літоСћцаСћ на Мазовію, сведчиць: "Даннл'ь ж зведений на Кіндраті Лнтву Мнндовга". Ліфляндская хроніка зва МіндоСћга Сћ падзеях 1244 "Магутни Караль літоСћскім".
Першимі Сћ Вялікае княства ЛітоСћскае трапляюць земли Верхняга Панямоння, Чорна Русь, ці Новагародчина, што Сћваходзіла Сћ склад Галіцка-Валинскага княства. МіндоСћг викаристаСћ спусташенне, плиг-несена Мангол-татарамі Галіцка-Валинскаму княству, даволі легка пранік на територию Панямоння и далей на поСћдзень да самаго Кіева. Залежнасць Чорнай Русі пекло Літви МіндоСћга була СћстаноСћлена НЕ адразу. Спачатку паміж ІМІ Сћсталяваліся паважлівия адносіни саюзнікаСћ. Летапіснае паведамленне Падзу 1219 сведчиць аб заключенні ваеннага САЮЗ Літви и Новагародчини, Які биСћ абумоСћ-лени пагрозай з боці крижакоСћ. У 1237 билі паслаблени дзеянні крижакоСћ на Валинскіх землях критим, што на іх була "возведеж Літва Меньдовга и Ізяслава Новагародскага ", гета азначае, што літоСћскія войскі виступілі разам з дружинамі Чорнай Русі. У 1245 Літва МіндоСћга таксамо дапамагае валинскім князям па іх прохання ...
