ліся СПРОБА весці агітацию сярод сялян. p align="justify"> Калі літах 1879 пецярбургская арганізация "зямля і воля" раскалолася на "Народну волю" і "Чорний перадзел", большасць народнікаСћ на Беларусі падтримала апошнюю, якаючи кіравалася старої прапагандисцкай тактикай. У 1882 арганізация розпався. Били прихільнікі "Чорнага перадзелу", што засталіся Сћ Расіі, пачалі пераходзіць на пазіциі "Народнай волі". p align="justify"> У палею дзейнасці нарадавольци рабілі стаСћку на індивідуальни палітични терор супраць прадстаСћнікоСћ залагодить. 1 сакавіка 1881 р., пасли некалькіх няСћдалих СПРОБА, яни забілі Аляксандра II. Бомбу Сћ цара кінуСћ урадженец Мінскай губерні І.Гринявіцкі. КіраСћнікі "Народнай волі" спадзяваліся, што забойства цара з'явіцца сігналам да народнаго паСћстання Сћ Расіі. Аднако ніякага паСћстання НЕ адбилося, а репресіі супраць ревалюциянераСћ у хуткім годині привялі да знішчення центральних и многіх правінцияльних арганізаций "Народнай волі". p align="justify"> Ревалюцийнае народніцтва апинулася Сћ глибокім ідейна-арганізацийним кризісе.
Народнікі на Беларусі спрабавалі аб'яднацца Сћ адзіную арганізацию. У пачатку 1882 у Вільні була створана ПаСћночна-заходная арганізация "Народнай волі". Ужо Сћ канц року паліциі Сћдалося раскриць и ариштаваць членаСћ центральнай групи. У Беларусі засталіся дзейнічаць толькі некатория мясцовия гурткі: у Гродно, Мінску, Віцебску, Пінску, Магілеве, Горках. p align="justify"> У Першай палового 80-х гадоСћ у Пецярбургу існавалі гурткі студентаСћ - вихадцаСћ з Беларусі нарадавольніцкага и ліберальна-асветніцкага накірункаСћ. У 1884 члени групи "Гоман" (А.Марчанка, Н.Ратнер) виступілі з ініциятивай аб'яднання Сћсіх народніцкіх гурткоСћ Беларусі. ІМІ було видадзена два нумари гектаграфічнага часопіса "Гоман" (на рускай мове). Іх ідеалам була вільна пекло сацияльнага и нациянальнага стрибне Расія, пабудаваная на Аснова федерациі самастойних абласцей. p align="justify"> ГоманаСћци аб'явілі сябе "Беларуськай Сацияльна-ревалюцийнай групай". Яни мелі сувязі з народніцкімі гурткамі Мінска, Віцебска, Магілева, альо аб'яднаць усіх ревалюцийних народнікаСћ Беларусі Сћ тій годину НЕ билі здольния. У іншої палового 80-х - 90-я гади пануючим накірункам у народніцтве з'яСћляСћся ліберальни. Ліберальния народнікі адмовіліся ад ревалюцийних метадаСћ барацьби и галоСћную Сћвагу звярнулі на рефармаванне зямельнага заканадаСћства з Мета павялічиць сялянскае землеСћладанне и захаваць абшчину Сћ весци. Беларускія ліберальния народнікі цікавіліся гісторияй и Культурал свойого краю, сприялі развіццю нациянальнай самасвядомасці беларусаСћ. p align="justify"> У ревалюцийним руху Расіі ідеалогія народніцтва паступова саступала месца марксізму. Першия марксісцкія гурткі на Беларусі билі нешматлікія и амаль НЕ звязания з масавим Робочої Рухам. Пераля у дзейнасці сациял-демакратичних арганізаций Беларусі наступіСћ пасли 1895 р., калі Сћ Пецярбургу пад кіраСћніцтвам У.І. Леніна биСћ створани "САЮЗ барацьби за визваленне рабочага класа". p align="justify"> У 1893 у виніку аб'яднання некалькіх ревалюцийних груп начиння Сациял-демакратия КаралеСћства Польскага (з 1900 р. - Сациял-демакратия КаралеСћства Польскага и Літви - СДКПіЛ). Березень 1897, калі прайшоСћ арганізацийни з'езд у Вільні, пачаСћ дзейнічаць Усеагульни яСћрейскі Робочої САЮЗ у Літве, Польшчи и Расіі (Бунд), якім кіравалі НЕ схільния да радикалізму ревалюциянери. p align="justify"> У 1898 у Мінску адбиСћся 1 з'езд Расійскай сациял-демакратичнай рабочай партиі (РСДРП). Яго Сћдзельнікі принялі Маніфест, падрихтавани П. Струве, подивимось якога адрозніваліся памяркоСћнай ревалюцийнасцю. p align="justify"> Адначасова адбивалася афармленне больш радикальнага крила сациял-демакратиі. У 1900 У.Ленін, Л.МартаСћ, Г.ПляханаСћ и іх аднадумци пачалі видаваць за мяжой марксісцкую газету "Іскра". p align="justify"> У гети ж перияд ішла кансалідация сациялістаСћ-народнікаСћ. Адним з центраСћ, дзе стваралася партия сациялістаСћ-ревалюциянераСћ, була Білорусь. На працягу 1898 - 1899 рр.. у Мінску адбилося аб'яднанне аднадумцаСћ у "Робочу партию палітичнага визвалення Расіі" (Я.Гальперин, А.Бонч-АсмалоСћскі, К.Брешка-БрешкоСћская). Арганізациі "Рабочай партиі палітичнага визвалення Расіі" Сћвайшлі Сћ склад партиі сациялістаСћ-ревалюциянераСћ. p align="justify"> У 1900 - 1902 рр.. Найбільший радикальния з сациялістаСћ-ревалюциянераСћ аб'ядналіся Сћ Партию сациялістаСћ-ревалюциянераСћ (есераСћ), лідерам якой з'яСћляСћся В.ЧарноСћ. Есери адхілялі марксізм, імкнуліся ствариць самабитни, нациянальни сациялізм. Есери викаристоСћвалі терор як асноСћни сродак барацьби. p align="justify"> Усе гетия агульнарасійскія партиі дзейнічалі и на Беларусі. Так 1905 сациял-демакратичния групи дзейнічалі Сћ большасці гарадоСћ и мястечак краіни. Адной з буйних була Мінская група. Для аб'яднання и каардинациі дзейнасці груп ЦК РСДРП ствариСћ у студзені 1904 Палеск...
