як на станоСћчага Сћ целим героя еСћрапейскай гісториі биСћ падхоплени и пераасенсавани Сћ епоху Адрадження Сћ нациянальна-патриятичних колах Венгриі, якія Перад тварі турецкай небяспекі марилі аб Моцним и мудрим кіраСћніку дзяржави и лічилі гунаСћ сваімі продкамі. Гета и нашли яркі адбітак у розчини Міклаша Олаха. p> У XV-XVII ст., у епоху станаСћлення и актиСћнага развіцця культури білоруський народнасці на Беларусі була добра вядома и літаратура рускаго народу. Аднако шматлікія яе помнікі (жиціі и гістаричния сказанні, летапіси и воінскія Аповесці и інш.), як правіла, битавалі на білоруських землях у аригінале, бо руская мова и Сћ тия годинник була легказразумелай для большасці білоруського насельніцтва. Невипадкова Надав значнії текставия запазичанні з рускіх летапісаСћ уключаліся Сћ Беларускія летапісния зводи без перакладу.
Адним з редкіх перакладаСћ твораСћ рускай гістаричнай белетристикі на білоруську мову з'яСћляецца аповесць В«Пра пабоішча МамаяВ». Беларускі пераклад - гета скарочаная редакция вядомага помніка КулікоСћскага циклу - В«Сказання пра Мамаєва пабоішчаВ» (Пачатак XV ст.), Присвяченого видатнай перамозе рускіх аб'яднаних СІЛ над татарамі Сћ 1380 на полі Куліковим. ГалоСћни герой Аповесці - вялікі князь маскоСћскі Дзмітрий Іванавіч. Ен паказани НЕ толькі як Лепша прадстаСћнік найвишейшай свецкай залагодить и видатни арганізатар гістаричнай перамогі, альо І як прикладни хрисціянін. Яго вобразе месцамі пададзени Сћ агіяграфічним стилі, падобна ідеальнаму герою жиційнай літаратури.
Некатория буйния празаічния розчини на гістаричную тематику (В«АлександрияВ», «óстория Траянскай Вайни В»Гвіда Де калона) па характар ​​блізкія да рицарскага рама. Аднако авантурна-пригодніцкая фабула Сћ гетих творах тримаецца не так на любоСћнай інтризе, што з'яСћляецца адной з важливими асаблівасцей рицарскага рама. У іх няма таксамо паетизациі пригожай дами, у імя якой галоСћни герой пераадольвае розния перашкоди, здзяйсняе рицарскія подзвігі.
Так жанру рицарскага Рамана Сћ поСћним Сенсит гетага слова можна аднесці Аповесці пра Тристана и Баву, перакладзения на білоруську мову Сћ інший палового XVI ст. p> АсноСћни змест В«Аповесці пра БавуВ» - незвичайния пригоди и гераічния Сћчинкі галоСћнага героя, сина цара Гвідона и царици Мілітриси (у білоруський редакциі - Мератриси), якаючи з-за каханага Дадона вирашила загубіць нялюбага чоловіка и свойого сина. Бава Сћцякае з роднага краю и трапляє Сћ Арменію. Там ен сустракае пригажуню Дружнену, дачку мясцовага цара. У імя Кахане да яе герой праходзіць сами цяжкія випрабаванні и здзяйсняе багатирскія подзвігі (забівае асілка Лукапера, змагаецца з Палканам и Маркабрунам, Які хацеСћ сілаю Сћзяць Дружнену сабе за Жонка, и інш.). Перамогши війська Маркабруна, Бава са палею каханаю шчасліва вярнуСћся на радзіму и пакараСћ смерцю Мілітрису и Дадона, забойцаСћ свойого бацькі.
Класічни Сћзор рицарскага Рамана - В«Аповесць пра ТришчанаВ». Яна адкривае видатни помнік білоруського пісьменства и літаратурнай мови XVI ст. Пазнанскі рукапіс, у якім текст усіх змешчаних аповесцей травні агульни загаловак: В«Повість про вітязех з книг сербскіх, а звлашча про славне рицери Трисчане, про Анцалоте і про Бове і про інших багатьох вітезех добрих В». Паколькі сербскі пераклад гетага творить не захаваСћся, то Беларускі пераклад травні асаблівую каштоСћнасць як адзіни прадстаСћнік славянскай білоруска-сербскай редакциі славутага заходнееСћрапейскага Рамана епохі Сяреднявечча. p> Паетичная легенда аб пригожим каханні лицарем Тристана и каралеви Ізольди належиць да найболип папулярних и даСћгавечних сюжетаСћ у сусветнай літаратури. Яна Сћзнікла больш за тисячу гадоСћ таму тому на териториі сучаснай Вялікабританіі Сћ асяроддзі кельтаСћ - індаеСћрапейскіх пляменаСћ, якія да приходу англасаксаСћ засялялі британскія астрави. ПранікнуСћши пасли Сћ Францию, легенда була літаратурна замацавана и разишлася па краінах ЕСћропи, виклікаСћши шматлікія вершавания и празаічния апрацоСћкі. На працягу стагоддзяСћ яна захапляла и хвалявала читачоСћ.
Найболип типовай Форман битавання літаратурних твораСћ у епоху Сяреднявечча билі зборнікі невялікіх апавяданняСћ з напружаним драматичним сюжетам и нечаканай развязкай (Навів). Яни Сталі вядоми Сћсходнім слов'янам яшче Сћ годинник Старажитнай Русі (Супрасльскі зборнік, В«ІзборникВ» 1073 Г. І. інш.). Адметная іх асаблівасць - няСћстойлівасць, рухомасць літаратурнага складу. У працесе перапіскі текст іх скарачаСћся и дапаСћняСћся новимі материяламі І, такім чинам, пастаянна мяняСћся змест.
На раннім етапі станаСћлення Сћласна білоруський літа-ратури, у XIV-XV стст., на Беларусі битавалі зборнікі пераважна з творамі балгара-візантийскага и старажитнарускага паходжання. Пасли, з канца XV ​​ст., У сувязі з паширеннем культурних кантактаСћ беларусаСћ з краінамі Заходняй ЕСћропи, Сталі з'яСћляцца Беларускія пераклади асобних твораСћ и Надав целих зборнікаСћ з лацінска...
