Сћ ЛПК, асабліва К.КаліноСћскі, планавалі пашириць паСћстанне на прибалтийскія и рускія губерні. Для гетага прадугледжвалася стваренне атрадаСћ у Латвіі и Естоніі (З.СеракоСћскім), у Віцебскай губерні (О.Грабніцкім и Б.Кульчинскім). 3 Мета арганізациі паСћстання Сћ Смаленскай и МаскоСћскай губерній з Пецярбурга на дапамогу Л.ЗвяждоСћскаму приехалі афіцери І.Будзіловіч и К.ЖаброСћскі.
Альо плани ревалюциянераСћ НЕ ажиццявіліся. Сялян сярод паСћстанцаСћ було няшмат, асабліва ва Сћсходніх губерній Беларусі: у Віцебскай - 7%, МагілеСћскай - 13, Мінскай -20%. Толькі Сћ Віленскай и Гродзенскай губерній сяляне складалі больш за чверць паСћстанцаСћ - адпаведна 27% и 33%. Для сялян Беларусі билі незразумелия лозунгі ВаршаСћскага ЦНК аб адрадженні Речи Паспалітай у межах 1772
Абмежаваная праграма паСћстання вимкнув магчимасць масавага Сћдзелу Сћ ім сялянства. Афіцийная прапаганда вистаСћляла Сћзброеную барацьбу як мяцеж польскіх паноСћ, якія жадаюць вярнуць старі пригонніцкі лад. Тое, што "Бела" кіраСћніцтва паСћстаннем складалі памешчикі, толькі СћпеСћнівала сялян у правільнасці расійскай прапаганди. Скасаванне часоваабавязанага становішча и змяншенне викупних плацяжоСћ на 20% яшче больш умацавала сялянскую віру Сћ "Цара-бацюхну". Па вагомі, асабліва Сћ памежних з Расіяй регіенах, ствараліся "сельскія Каравул" з узброєні сялян, якія пад камандаваннем рускіх салдат павінни билі лавіць паСћстанцаСћ. p> Сітуация Сћскладнілася, калі Сћ сяредзіне травня на Пасадена віленскага генерал-губернатара прибиСћ з надзвичайнимі паСћнамоцтвамі М. М. МураСћеСћ. Били дзекабрист, Які здрадзіСћ ранейшим подивимось, Чалавек, што примаСћ удзел у падаСћленні папяредняга паСћстання 1830 року, ен усталяваСћ у краі становішча масавага терору, за што и атримаСћ пекло сучаснікаСћ мянушку Вешальніка. Так забарони насіць жалобния строі дадаліся Нови, яшче больш жорсткія пастанови. МураСћеСћци НЕ гребавалі нічим. НяСћгоднаму маглі вельмі проста падкласці зброю ці нейкія іншия кампраметуючия речи. А далей ... Дастаткова було двох сведкаСћ (на іх мінулае и Сумленний Ніхто НЕ зважаСћ), каб ваенни суд міг пригавариць любога Чалавек да смерці. Па малейшаму падазренню Сћ спачуванні паСћстанцам людзей висилалі Сћ Сібір. Спальваліся за сувязь жихароСћ з інсургентамі целия вескі. Беластоцкі жандарскі штаб-афіцер С. І. Штейн у сваім "Донесенні ...... про спалення с. Яворівка за активне сприяння його жителів повстанцям "пісаСћ:" ... за розпорядженням начальника краю, житлові будинки ...... з господарськими будовами ...... 6-го цього серпня спалені дощенту, а худобу, все рухоме майно, разом з жителями доставлені в м. Білосток, де оні ...... перебувають під арештом, а майно продається з аукціонного торгу ... ".
Тия салдати імперскай арміі, якіх Сумленний пераводзіла на бік паСћстанцаСћ, падлягалі расстрелу. p> Некатория акциі вешальніка проста Сћражваюць неприхаваним цинізмам. Гетак есць звесткі, што на загад "начальніка краю" магіли страчаних паСћстанцаСћ заліваліся вивезених з віленскіх прибіральняСћ гноєм, каб НЕ дапусціць правядзення побачим маСћклівих маніфестацияСћ. p> У червені пракацілася целая хвалячи ариштаСћ членаСћ віленскага паСћстанцкага Аддзела. Заміни ариштаваним НЕ знаходзілася, і "Білої" билі вимушани вярнуць у Вільню КаліноСћскага. p> Каб вярнуць Страчан Давер сялянства, пекло імя "Рондо польскага" биСћ видадзени "Приказ ... ... Так народу зямлі літоСћскай и білоруський ", галоСћная думка якога зводзілася да таго, што "дзела наша (паСћстанне) - не дзела панскае, а справядлівай вольнасці ".
Буйния памешчикі и вишейшае каталіцкае духавенства, напалохания мураСћеСћскімі репресіямі, у червені-ліпені перайшлі на бік афіцийних залагодить, што замацоСћвалася падпісаннем вернападданніцкіх адрасоСћ Аляксандр ІІ. Асабліва шчираваСћ тут губернскі маршалак шляхти А. Дамейка, што шчильна супрацоСћнічаСћ з імперскімі Сћладамі. Ревалюцийни Сћрад виніс Дамейку смяротни вирак як здрадніку Айчини, альо замах на яго НЕ СћдаСћся. У процівагу вернападданніцкім адрас інсургенти арганізоСћвалі збор подпісаСћ пад контрадрасамі, плануючи пазней апублікааваць іх у замежним друку. Аднако пазней, паСћстанцкае кіраСћніцтва саме було вимушана дазволіць падпісанне адрасоСћ Аляксандр ІІ, бо кожнага, хто адмаСћляСћся паставіць подпіс пад гетим дакументам маглі аддаць пад суд. p> У ліпені "Чирвония" зноСћ Сталі на чале паСћстання. КаліноСћскі абвінаваціСћ варшаСћскі центр у неразуменні патреб Беларусі, и аднавіСћ палю палітику на дасягненне незалежнасці Вільні пекло Варшави и раСћнапраСћя Сћ адносінах паміж ІМІ. У гети годину, як пісаСћ наш вядоми гісторик Уладзімір ІгнатоСћскі, "рух примае виразни процішляхецкі характар ​​"; КаліноСћскі патрабаваСћ пекло інсургентаСћ бескампрамісних, жорсткіх адносінаСћ да шляхти, якаючи здрадзіла паСћстанню. Аднако, виратаваць становішча, нягледзячи на Сћсе намаганні КаліноСћскага и яго паплечнікаСћ, було Сћжо немагчима - занадта вялікімі билі страти паСћстанцкай арган...
