рони гандлевих інтаресаСћ рускіх памешчикаСћ, а таксамо приняСћ шераг захадаСћ супраць умацавання польска-каталіцкага землеСћладання на Беларусі. p> Паляпшенне стану транспартного камунікаций сприяла міжрегіянальнаму Гандль. Па-ранейшаму вялiкую значнасць захоСћвалi водния артериi, па якiх хадзiла да 700 судоСћ, у критим ліку каля 200 параходаСћ. Альо Сћ 60-70 рр.. ХІХ ст. резка Сћзрастае значнасць чигуначних камунікаций. Плиг гетим з ініциятиваю іх будаСћніцтва, у критим ліку на Беларусі, Виступав дзяржава. Дерло чигуначная лінія, якаючи Сћ 1862 перасекла територию Беларусі, звязана Пецярбург и Варшаву, альо з-за малої працягласці (50 верст) Яна не адигривала прикметнай роли Сћ еканоміци краю. У 1866 на Дзвінска-Полацка-Віцебскім ділянці пача дзейнічаць Рига-АрлоСћская чигунка и р. д. Усе яни будаваліся приватнимі акциянернимі кампаніямі, з удзелам замежнага, у критим ліку англійскага Капіталу, и да канца ХІХ ст. билі викуплені дзяржавай. У ліку самих значних магістраляСћ на Беларусi билі Рига-АрлоСћская, МаскоСћска-Бресцкая, Лiбава-Роменська, Палеская, Пецярбургска-Адеская и інш. У виніку Сћ 1870 працягласць чигуначних ліній Складанний Сћжо 302 км, у 1902 р. - 2752 км., А напяредадні І сусветнай Вайни - каля 3800 км. Па гетим паказчику Беларускія губерні займалі першия месцев Сћ Расійскай імпериі. p> Пранікненне расійскага Капіталу назіралася таксамо Сћ банкаСћска-кредитнай сфери и сродках сувязі (телеграф, телефон). Мясцовия прадпримальнікі фарміраваліся з купецкага асяроддзя и адкривалі запалкавия, меблевия, фанерния, шпалерния фабрикі, а таксамо друкарні. У далейшим Беларускія купці (у палею падаСћляючай большасці яСћреі) заняліся и прамисловай справай.
Скасаванне пригоннага права паскорила развіцце мясцовай прамисловасці, транспарту и Гандль, узмацніла таварнасць сельскай гаспадаркі, пасприяла большай інтеграциі білоруський еканомікі ва Сћсерасійскі ринак. Беларускія Таварі актиСћна спаживаліся центральнимі расійскімі губернямі. У канц XIX ст. у Беларусі Сћжо склаліся мясцовия (абласния) ринкі з центрамі Сћ Мінску, Віцебску, Магілеве, Гомелі, Гродно, Бресце и Пінску. ГалоСћним гандлевим центрам Беларусі Сћ гети годину стаСћ Мінск. Сюди паступалі прамисловия Таварі з МаскоСћскага и Пецярбургскага раенаСћ, з Польшчи. Тут жа гандлявалі збожжам, малочнимі прадуктамі, мясам, риба и Г.Д. Асаблівую вядомасць и папулярнасць у меСћ буйних Сћ імпериі мінскі специялізавани кірмаш па продажі лесаматериялаСћ з абаротам 20 млн руб. p> Таварі, якія вирабляліся Сћ Гомельскім раене - Папер, запалкі, цегла, кафли, аконнае шкло, вяроСћкі, канати и Г.Д., - вивозіліся Надав за межи Беларусі. З Гомеля Частка лесаматериялаСћ и дроСћ адпраСћлялася воднимі шляхамі Сћ Адесу, ЕкацеринаслаСћскую и КіеСћскую губерні, а Частка - па чигунци Сћ Ригу, Лібаву, Пецярбург. p> МагілеСћ з'яСћляСћся центрам регіянальнага Гандль. Праз Оршу Сћ Мінскую и Смаленскую губерні паступалі ліс, збожжа, пянька, ябликі и іншия Таварі. На аршанскім ринку прадаваліся хлебния прадукти, сіль, газу, нафта, будаСћнічия материяли. Ліс и прадукти льнаводства, якія вирабляліся Сћ Віцебскім раене, вивозіліся большай часткай за мяжу. Привозілі сюди пшанічную борошно и Цукарь з Украіни. Праз Гродна ажиццяСћляСћся гандаль з Польшчай, Літвой и замежнимі краінамі. Таварі гродзенскага ринку - лесаматерияли, Аржанов и бульбяная борошно, спірт, малочния прадукти - ішлі Сћ Мінск, Вільню, Масква, Пецярбург. Пінск служиСћ размеркавальним центрам збита прамислових тавараСћ и лясних грузаСћ, якія перапраСћляліся з басейнаСћ Дняпра и Припяці Сћ сістеми Німану и Вісли.
Такім чинам, Білорусь з'яСћлялася часткай усерасійскага ринку. Яе Гандль була характерна перавага вивазу сельскагаспадарчих прадуктаСћ, драСћніни и інших материялаСћ. У тієї пані годину яна Служив ринкам збита прамислових тавараСћ (інструментаСћ, Машинние) збожжа (Пшаніци) i цукри, якія Сћвозіліся з інших раенаСћ Расіі. p> Нягледзячи на буйния Перама Сћ еканоміци, звязания з завяршеннем прамисловага перавароту и пачаткам утварення індустрияльнага грамадства, Білорусь яшче заставали пераважна аграрним регіенам Расійскай імпериі.
3. СаслоСћная палітика самадзяржаСћя
З часоСћ Кацярини ІІ Сћ расійскім заканадаСћстве Сћсе насельніцтва краіни падзялялася В«па адрозненні правоСћ В»на ЧатирВ« стани В»(саслоСћі): дваранства, духавенства, гарадскіх и сельскіх абивацеляСћ. У палю Чарга гарадскія абивацелі падзяляліся на саслоСћі ганарових грамадзян, купцоСћ, мяшчан, цехавих рамеснікаСћ, а сельскія - уключалі саслоСћі сялян, казакоСћ и іншародцаСћ. СаслоСћни пачатак биСћ пакладзени Сћ Аснова Сћсяго мясцовага кіравання и судовай впорався и тою самим ен атримаСћ агульнадзяржаСћную значнасць. У Першай треці XIX ст. склаліся вки Нови саслоСћі: ганаровия грамадзяне, козацтва и іншародци, у якое, Акрам інших, уключилі и яСћреяСћ.
СаслоСћі падзяляліся на привілеявания (дваранства, духавенства, ганаровия грамадзяне, купці...
