еннем панскай ворнай зямлі за кошт скарачення сялянскіх надзелаСћ. Памешчицкая зямля падзялялася на Сћласна панську и на сялянскую, якую сяляне атримлівалі Сћ каристанне. Суадносіни часта мяняліся. Паказальни Сћ гетих адносінах Гомельскі маентак графа І. Паскевіча-Ериванскага. За 20 Годо (з 1814 па 1834 рр.). Панська ворной зямля павялічилася амаль у два рази, сенажаць памешчика Сћзрасла амаль у вки рази. У сялянскім землекаристанні павялічилася колькасць зямель, вірної зямля и сенажаць засталіся амаль без змен. З улікам павялічення сельскага насельніцтва Сћ маентках у 1834 на шкірну ревізскую душу приходзілася 3 дзесяціни зямлі (у 1814 - 3,76). p> Паміж барскім и сялянскім заворваннем не було дакладна СћстаноСћлених між, зямля була раскідана церазпалосна. На працягу доСћгага годині захоСћвалася сумеснае каристанне зямельнимі Сћгодзямі, сенажацямі. РаспаСћсюджани биСћ пашави сервітут, калі сяляне пускалі палю живелу на палі памешчика пасли Сћборкі Сћраджаю.
Памешчикі імкнуліся да паширення свойого заворвання, таму часта пазбаСћлялі сялян магчимасці каристацца зямельнимі надзеламі. Напяредадні реформи 1861 у Беларусі налічвалася 68717 беззямельних сялян-агароднікаСћ, батракоСћ и бабилеСћ.
Вялікую колькасць беззямельних сялян складалi так звания "месячнікі" ("адзiнарнікі"), якія замести зямельнага надзела атримлівалі мізернае месячнае Сћтриманне за працю взяти на Дваро памешчика.
Пригонния сяляне Беларусі неслі на карисць памешчикаСћ павіннасці Сћ виглядзе паншчини або аброку. Сяляне, якія виконвалі паншчину складалі 92,4% пекло агульнай колькасці пригонних, аброк - 7,6%. p> Видадзени ПаСћлам І у 1797 Маніфест аб трохдзеннай паншчине на териториі Беларусі па сутнасці НЕ виконваСћся. Памешчикі даводзілі паншчину да 5-6 дзен у тидзень. У сялян НЕ заставали годині для ПРАЦІ Сћ палею гаспадарци. Деградация сялянскай гаспадаркі адбівалася на агульним таборі гаспадаркі краіни. ДаСћгі памешчика Сћзрасталі и да 1857 склалі 39597 тис. руб. p> Памешчикі, якія пазаблитваліся Сћ даСћгах, закладвалі палі маенткі и пригонних. Амаль ва Сћсіх справаздачах губернатараСћ білоруських губерняСћ за 1850-1860 рр.. паведамлялася аб павеліченнi колькасці закладзених и перазакладзених маенткаСћ. Калi у 1857 з 1 190 тис. ревізскіх душ було закладзена 672225 (54%), то Сћ 1858-1858 рр.. - 711450 (59,8%). p> Запазичанасць памешчикаСћ, адсутнасць у іх капіталаСћ, нізкая витворчасць ПРАЦІ, рабілі маруднним пераход гаспадаркі на капіталістични шлях. Толькі адмена пригоннага права магла Даць прастору для еканамічнага развіцця краiни.
Важнай Базай сельскагаспадарчай витворчасці з'яСћлялася сялянская гаспадарка.
Зямельния надзели сялян у Віленскай, Гродзенскай, Мінскай губерній адводзіліся Сћ падворнае каристанне; у Віцебскай (за виключеннем інфлянцкіх паветаСћ, дзе таксамо було падворнае землекаристанне) i МагілеСћскай губерній пераважала абшчиннае землекаристанне. Фармальна памери зямельних надзелаСћ визначаліся існаваСћшимі інвентарамі, неабавязковимi для памешчикаСћ.
Размеркаванне надзелаСћ паміж сялянамі було нераСћнамерним. У канц 50-х гадоСћ сяредні сялянскі надзел у Віцебскай губерні складаСћ 6,5 дзесяціни, у МагілеСћскай - 7,3 дзесяціни, што з цяжкасцю забяспечвала пражиццеви мінімум.
У Віленскай, Гродзенскай, Мінскай и часткова Віцебскай Губернії асноСћнай адзінкай зямельнага забеспячення лічилася валок (каля 21 га) сенажаці, вориСћнай и присядзібнай зямлі на двір. ПоСћния валочния гаспадаркі сустракаліся редка, у асноСћним пераважалі гаспадаркі, якія мелі 3/4 або 1/2 валокі. Плиг нізкай ураджайнасці и забалочанасці зямель гетага надзела ледзь Грабала для забеспячення пражиццевага мінімуму сялянскай сям'і.
ДзяржаСћния сяляне таксамо пакутавалі пекло малазямелля. Сяреднія надзели на ревізскую душу складалі Сћ Гродзенскай губерні пекло 1 і 2 дзесяцін, у Віцебскай и МагілеСћскай пекло 3 так 5 дзесяцін.
Гаспадарка сялян була вельмі примітиСћнай. Живели НЕ Грабала, глеба Сћгнойвалася дренна, ураджаі билі нізкімі. У пошуках вихаду з гетага становiшча Частка сялян Займаюсь промисламі, Гандль и іншимі пабочнимі заробкамі.
ДзяржаСћния сяляне Віцебскай губерні займаліся виробок и продажам лену, Які вираблялі НЕ толькі Сћ асабістих гаспадарках, альо и скуплялі Сћ інших сялян. На мясцових ринках прадаваліся и виробок хатніх промислаСћ сялян. На продажів паступалі живела-Маладняк, сала, аСћчина, палатних, бульба, ягади и інш.
Гандлевия сувязі сялянскай гаспадаркі з ринків мелі аднабакови характар. Сяляне больш прадавалі, чим куплялі. Амаль усьо виручания Грош шлі на виплату дзяржаСћних падаткаСћ.
У Першай палового ХІХ ст. сярод сялян білоруських губерняСћ адбивалася маемаснае расслаенне. У весци з'яСћляюцца заможния сем'і. Па даних П.М. ШпілеСћскага, у некатора сялян Мінскай губерні було па дзесяць и болів коней, кароСћ, стада авечак и баранаСћ. Яни викаристоСћвалі найману працю взяти. Частка ...
