Адамовіч у прадмове да 10-томнага Збора твораў пісьменніка, шкірні з персанажаў у Ходзьо Падзу можа аказацца ў фокусі и Надав павесці за сабой сюжет [51, с. 14].
Каристаючися жанрава-храналагічним принципам, зробім СПРОБА прасачиць шляхі развіцця и адзначиць асаблівасці мастацкай репрезентациі ў творчасці І. Мележа жаночих вобразаў.
Пачнем са значення жаночага персанажа ў апавяданнях І. Мележа. У дерло апавяданні Апошняя аперация, што ўбачила світло у газеце Бугурусланському праўда (1943), жаночия вобразе гаспадині, Таквілі и юнай пациенткі доктар Бацюні яшче традицийна виконваюць СЛУЖБОВИХ функция, падкресліваючи якасці галоўнага героя - мужчини.
Па сюжеце галоўни герой доктар Бацюня напачатку імкнецца абараніць палю пациентку, семнаццацігадовую дзяўчину, пекло сепсісу, аднако бяссільни Перад цяжкай хваробай. Потим з-за наступлення ворагаў доктар вимушани пакінуць хату, дзе кватараваў. Урешце, зноў жа ен, Бацюня, що не травні магчимасці прааперираваць параненую стару Текле.
калі вияўляць значенне назиўнога прозвішча галоўнага героя апавядання, можна заўважиць, што Васіль Дзянісавіч Бацюня - абагульнени вобразе бацькі, з аднаго боці, и сина, калі мець на ўвазе ягония адносіни да Теклі, з другог. Адним словами, мужчини, Які павінен биў стації абаронцам. У тієї жа годину семнаццацігадовая дзяўчина, якую ўрач ратаваў да Вайни, и вясковая гаспадиня доктар, и цётка теклов - гета ўвасабленне абараняемих дачкі, маці, пацвярдженнем чаму можа служиць фінал апавядання. Теклов, у якой німець бачиць параненую бальшавічку, Бацюня називають МАТКАЛ, спрабуючи паўпливаць на чалавечия пачуцці фашиста. Висока адказнасць, віна Руху гетага героя да апошняга, здавай б, безнадзейнага ўчинку - СПРОБА ўратаваць теклов.
У епізодзе развітання гаспадиня паказана найперш як ахвяра, аб ект адказнасці ваеннага мужчинскага світлу Перад мірним, жаночим пачаткам, Які разбураецца. Чи не маючих сіли виканаць свае призначенне на зямлі - абараніць, - Бацюня гіне. У гетим, магчима, и полягає трагічни пафас твора.
У датуемим 1944 апавяданні Сустреча ўсяго адзін жаночи персанаж - медсястра Оля. У кампазіцийним плані вобразе даволі периферийни, но значний. Праз емациянальную реакцию гераіні, яе СПРОБА затуліць пекло хваляванняў хворага на серца доктар Цулукідзе апасродкавана становіцца зразумелим біль усёй ягонай сям і. У фінале апавядання відавочна, што з жаночим вобразе звязана галоўная думка твора. Пра гета сведчаць апошнія радкі: Оля забрались з Пако, адчуваючи, што праз хвіліну расплачацца, як старі ... Яна була рада за ўрача, за Георгія, за гету сустречу, якой яна так баялася. Хто б міг падумаць, што так будз? .. - Са здзіўленнем падумала яна, узбягаючи па лесвіци. Яна була занадта ўзрушана, каб шукаць причини [51, с. 33].
Винесені ў апошні Радока аўтарскі імператиў па-Новам розкриває Сенсит папяредняга аповеду: причина шчаслівага ўздиму ў серци хірурга Якраз у критим самим галоўним, што хацеў данесці аўтар. Синові ваенурача Богам захавал Сама каштоўнае - жиццё. Стари Цулукідзе ўспримае навакольнае ўжо на іншим, ваенним, узроўні, а не па-мірнаму, па-жаночаму, як Оля. Спачувальни падиход да любога, Надав звиклага, болю, Надав у самих екстремальних абставінах, уласціви и яшче адной гераіні І. Мележа - доктарци Мариі Андрееўне, якаючи ў адним з епізодаў Рамана Мінскі напрамак мякка ўгаворвае партизана пацярпець. Вобразе гета гераіні, як и вобразе Олі, паказвае недалучанасць жаночага світлу да жорсткасці и античалавечнасці Вайни, чужароднасць у ім.
У творити Канец размови сустракаемся з памочніцай машиніста Катай. Стари чигуначнік Антонік и Валя вимушани весці на Наступний станциі ваенни Ешалон з ворагамі. Німець, Які пільнуе машиніста, назаляе ўсім сваімі развагамі пра фашисцкую мараль. У свядомасці Валі и Антоніка спеюць плани адносна таго, як сарваць прибиццё цягніка на станциі. І РАПТ наліт савецкай авіяциі виратоўвае сітуацию. Валі ўдаецца ўцячи, Антонік гіне.
Неспакойним характар ??и нязломнаю воляй гети жаночи вобразе нагадвае Сцепаніду з Аповесці В. Бикава Знак бяди, Дусю Валяр янаву з ягонага ж апавядання Жоўти пясочак. У пеўним Сенсит вобразе Валі міг би стації працягам вобразе Ганни Чарнушкі ў Праўдзе Вясна и За Асака бераг. Альо І. Мележа НЕ биў б сабою, каб патриятизм гераіні-чигуначніци НЕ пашириў далей ідеалагічнай думкі - а менавіта да розумінню жицця наогул. Згадаєм, та прикладу, як старі машиніст Антонік успримае випакутавани, акреслени на індивідуальним узроўні патриятизм Спадарожніци: «Треба Биць героєм, каб НЕ Биць здраднікам ... Сяредзіни няма ... - успомніліся яму словами Валі, и ен падумаў, што ў іх була сувора праўда» [51, с. 47].
Па словах І. Мележа, Валя здольна цярпліва маўчаць, спакойно пакутаваць, можна годинах Надав з...
