ашніцкага р-ну Віцебскай вобла.) У сям'і гаспадарскага баярина Мікалая Іванавіча Амельяновіча и Матрони Мікалаевай Цяпінскай. Першия Сћпамінанні пра В. Цяпінскага адносяцца да 1560-х рр.., Калі разам з братамі Жданов и Іванам Войнамі ен називаецца Сћ завяшчанні маці (1563) и Сћ дакументах судовага працесу супраць Ю. Осцікавіча, Які Сћ 1564 зрабіСћ напад на іх родави маентак Свірани. У 1565 В. Цяпінскі служиСћ у падканцлера Я. Валовіча, у 1567 з'яСћляСћся афіцерам (В«таваришамВ») аршанскага старости Ф. Кміти-Чарнабильскага. На пачатку 1570-х рр.., Верагодна, жиСћ на Валині. У 1578 р. В. Цяпінскі - падстароста аршанскі. У 1585 ен судзіСћся з людзьмі кіеСћскага мітрапаліта; магчима, та гетага пеСћни годину жиСћ у Кіеве. p> Зх літаратурнай літературна спадщина С. Буднага вядома, што Цяпінскі биСћ адним з актиСћних членаСћ папулярнай для іншої палового XVI ст. релігійнай плині сациніян. Узнікши Сћ Речи Паспалітай у годинник Рефармациі, гетая плинь НЕ примала артадаксальнай релігійнай догми аб траістасці Бога. Таму яе прадстаСћнікоСћ називалі яшче и антитринітариямі. Сациніяне адмаСћлял и Святу Тройцю и лічилі Ісуса Христя звичайним Чалавек, таленавітим прапаведнікам новаго веравизнання. Па сваіх релігійних перакананнях яни стаялі Сћ апазіциі да артадаксальнага хрисціянскага веравизнання, а таму супраць іх змагає и каталіцкае и праваслаСћнае духавенства. Палі пропаведзі сациніяне Цесна звязвалі з сацияльнимі и льно-етичнимі питаннямі грамадскага жицця. Дзякуючи гетаму іх вученне було даволі паширана НЕ толькі сярод вярхоСћ тагачаснага грамадства, альо Сћ пеСћнай заходи и сярод нізоСћ. ПрадстаСћнікі найболин крайніх плиней релігійнага и сацияльнага вучення антитринітарияСћ узнімаліся Надав да пропаведзі чалавечага брацтва, якое чимсьці нагадвала першабитную абшчину. Яни сцвярджалі, наприклад, што Чалавек НЕ травні права мець асабістай залагодить над другім Чалавек, адмаСћлялі апарат дзяржаСћнай залагодить, виступалі супраць царкоСћнай іерархіі и манаства. Яни адмаСћляліся пекло удзелу Сћ Вайне и адвяргалі зброю як сродак навязвання палею Волі іншим.
СтаноСћчим у дзейнасці сациніян було тое, што прапагандаваць палі веравизнанне яни імкнуліся на живой Народнай мове праз школи, притулкі и шпіталі. Клапоцячися аб развіцці Народнай асвета, сациніяне Сћсюди, дзе толькі Сћзнікалі іх релігійния абшчини ці арганізациі, адкривалі школи, друкарні и тою самим садзейнічалі абудженню грамадскай и нациянальнай самасвядомасці народу.
будучи сациніянінам, Цяпінскі, аднако, що не падзяляСћ радикальних палітичних поглядаСћ тієї часткі сваіх паплечнікаСћ, якую СћзначальваСћ М. Чаховіц. У вирашенні Сацияльна питанняСћ ен притримліваСћся Сћмераних поглядаСћ, адстойваСћ права валодання приватнай уласнасцю, признаваСћ апарат дзяржаСћнай залагодить, апраСћдваСћ удзел у Вайне, калі яна вялася Сћ інтаресах абарони Айчини. Менавіта на гета падставе Цяпінскі сишоСћся з С. Будного и стаСћ адним з блізкіх яго аднадумцаСћ. p> Палю дзейнасць Цяпінскі присвяціСћ справе асвета народу. Дзеля гетага ен приняСћся за цяжкую, альо висакародную працю взяти перакладчика и видаСћца Евангелля на білоруську мову, у чим бачиСћ Магутни сродак развіцця нациянальнай культури. Критим самим ен прадоСћжиСћ пачатае, альо НЕ завершанае Ф. Скаринам у свою годину виданні Бібліі, састаСћной часткай якой, як вядома, з'яСћляюцца кананізавания царквой Чатир кнігі Евангелля: пекло Мацвея, Марка, Лукі и Іаана. p> Гета карпатлівая Працюю, якаючи Сћключала Сћ сябе пошукі неабходних и аСћтаритетних для царкви рукапісних текстаСћ Евангелля, пераклад іх на білоруську мову и виданні, була нялегкай и да таго ж патрабавала вялікіх материяльних сродкаСћ, якіх Цяпінскі НЕ меСћ. Таму, нягледзячи на Сћсе намаганні, ЄП не змог давесці пачатую Справу да канца. Паводле яго сцверджання, ен пераклаСћ и надрукаваСћ поСћнасцю Сћ палею В«Убогай друкарніВ» толькі Евангелле пекло Мацвея, Марка І часткова пекло Лукі. Калі и дзе було видадзена гета Першай друкаванае Евангелле, невядома. У критим адзіним примірники, Які захаваСћся да наших дзен и зберагаецца сення Сћ аддзеле рукапісаСћ Нациянальнай бібліятекі Расіі Сћ Санкт-Пецярбургу, такіх дадзених няма. Аднако відавочнае падабенства шрифтоСћ гетага Евангелля и В«КатехізісаВ» С. Буднага (1562) дазваляе сцвярджаць, што друкавалася яно Сћжо пасли таго, як спинілася виданні кніг кірилаСћскім шрифтам у Нясвіжскай друкарні Радзівіла. Значиць, яно було надрукавана НЕ ранєй, чим у 70-х рр.. XVI ст. p> В. Цяпінскаму була добра вядома адмоСћная реакция артадаксальнага духавенства на кнігі Бібліі Скарини. ПеСћна, що не жадаючи Биць абвінавачаним у еретичних адступленнях пекло літари и духу самогу кананічнага тексту, ен палічиСћ неабходним плиг виданні Евангелля змяшчаць у кнізе паралельна з перакладам и текст царкоСћна-славянскай криніци. Хоць така практика виданні Сћ значнай Ступені Сћскладняла роботу недасведчанага Сћ друкарскай справе Цяпінскага, яна Сћ тієї жа годину давала магчимасць правериць...
