хновіча - ана-літизму псіхалагічнага. Чи не толькі Сћ драмах аб інтелігенциі, Надав у большасці тематична інших драм пісьменніка вядучим з'яСћляецца льно-псіхалагічни план твора. Плиг такий архітектоніци п'єсою знешняй інтризе адводзіліся толькі дапаможния функциі. Стваралася Нейко СћмоСћна-верагодная прастора, на тлі якой вирашаліся галоСћния калізіі драми - етичния. А Сћ канчатковим виніку сацияльнае праламлялася Сћ етичним, растваралася Сћ ім. p align="justify"> Цікава як Самі героі тлумачаць свій шлях да адзіноцтва. Гетую канцепцию світлу и Чалавек Ф. Аляхновіч кладзе Сћ філасофска-естетични план сваіх драм. Найлепш яе ілюструюць виказванні Симона и Юзі (В«Страхі жиццяВ»). В«Так ужо на долю випалаВ», - гавориць бацька, а дачка паСћтарае слідах за ім: В«Ніхто НЕ вінавати, а вінавати Пагано лісВ». p align="justify"> Частка ... Ліс ... У Аснова кожнага з гетих сінанімічних паняц-цяСћ - Славута антиномія паміж чалавечимі магчимасцямі и нака-наванасцю вище названих. Мастацтва, як и жицце, що не травні універсальних ісцін. Гаворачи парадаксальнай МОВА О. Уайльда, В«тое палаженне Сћ Мастацтва Самана пеСћнае, процілегласць якому таксамо будз пеСћнайВ». Гета добра разумелі творці Нова білоруський літара-тури, аб чим сведчаць вобразе долі, лісі, якія Сталі арганічнимі для твораСћ Купали и виступалі частим падтекстам у творах Кола-са, гучалі Сћ вершили Багдановіча, Гаруна, а яшче ранєй - у Ф. Ба- гушевіча. У Ф. Аляхновіча наканаванасць чалавечага жицця раскриваецца падобна, як у С. ПшибишеСћскага: «³ни няма, зрешти Сћсе можа Биць віною. Сами мізерни, нязначни крок мо-жа гнесці ярмом страшнай віни ... I така СћяСћная віна можа пригнесці сваім цяжарам, пазбавіць нас сіли, ператвариць у нішто В». p align="justify"> ПараСћнальни аналіз п'єси ПшибишеСћскага и Аляхновіча дае Сћсе падстави сцвярджаць, што менавіта гети польскі пісьменнік най-болипой паСћпливаСћ на творчасць Ф. Аляхновіча. Менавіта Сћ такий (343-344) сенсавай якасці, калі пад наканаванасцю чалавечага жицця разу-Мелася яго непрадказальнасць, паняцці ліс, частка Сталі Стрижня сюжетнага развіцця драм Аляхновіча и абумовілі сапраСћди ана-літичную розв'язку іх калізій. У драмах Аляхновіча, як и Сћ В«НОВА драміВ», канкрзтнасць заСћседи імаверасная; вектар яе канфлікгаСћ ляжиць у псіхалагічнай сфери. Беларускі драматург у абмя-жоСћваСћся Роля Мастак-псіхааналітика, диягаостикай чалавечай души, а СћзмацняСћ у сваіх п'єсою філасофска-естетични план, за-кладваючи Сћ яго Аснова ідею асуджанасці Чалавек на пакути. p align="justify"> Зямни Чалавек НЕ можа НЕ грашиць - труізм, вядоми яшче з часоСћ Бібліі. Пазней, праСћда, и багасловаСћ, и літаратараСћ стала болипой цікавіць інше - не сам акт грешнасці, не саме дзеянне, а тое, што адбиваецца пасли: щабель асуджанасці Чалавек за Сћчиненае, льно плата, пакарану за зло. Гетимі жива-творнимі для Мастацтва ідеямі кіраваСћся и Ф. Аляхновіч. Па яго канцепциі людський віни, раскритай, як у В«НОВА драміВ», Широкий (В«усьо м...
