самастойнай дзяржави са палею територияй, вишейшимі (генеральних соймік, канцилярия, трибунал) i мясцовимі Сћладнимі структурамі, заканадаСћствам (Статут 1588), дзяржаСћнай МОВА, військам, митняй, СКАРБ и інш. Альо пад уздзеяннем важливих Падзу (рефармация, утваренне Сћніяцкай царкви, контррефармация и інш.) беларуская шляхта трапляє Сћ залежнасць пекло мясцових магнатаСћ. Їй удалося аднавіць дзейнасць свойого генеральнага сойміка, Які збіраСћся Сћ Вільні.
У 1673 сейм РП приняСћ пастанову аб скліканні кожнага трецяга агульнага заканадаСћчага органу Сћ Гародні. Гетая Сћступка літоСћскабеларускай шляхце магла мець канструктиСћни працяг у справе Сћмацавання самастойнасці княства. Альо яе асабістия амбіциі апинуліся Мацнев дзяржаСћних інтаресаСћ. Яе імкненне набиць такія ж В«залатия вольнасціВ», далучицца да В«польскага народу шляхецкагаВ» и тою узняць свій престиж, примушала адмовіцца ад палею релігійнай (праваслаСћнай) i нациянальнай (ЛітоСћскабеларускай) ідентичнасці на карисць каталіцкай и польскай. Адной з виразних прикмет гета з'яву стала пастанова жнівеньскага сойму 1696, паводле якой шляхта ВКЛ дамаглася пекло Караль РП увядзення на палею териториі польскай мови замістити білоруський. Критим самим дзяржаСћнасць ВКЛ пазбавілася аднаго са сваіх Важливо атрибутаСћ. У виніку паміж саслоСћямі шляхти з аднаго боці и сялянамі з мяшчанамі з другог - паглибіСћся розкол па релігійнанациянальнай прикмеце.
плиг гетим шляхта як вишейшае саслоСће па заходи развіцця еканамічних, палітичних, духоСћнакультурних працесаСћ губляла минулу еднасць и розпадається на групоСћкі на чале з магнатамі. Папершае, з 1610 кароль перанес палю резіденцию Сћ Варшаву, таму іх уплиСћ у найбольшай Ступені адчуваСћся менавіта Сћ княстве. Пасутнасці, мясцовия сеймікі виконвалі волю магнатаСћ, як правіла ігнаруючи дзяржаСћния інтареси. У тих умів Надав Вишейш заканадаСћчи орган - сейм - пачинае даваць збой. Так, за годину з 1652 па 1764 рр.. у винiку подкупаСћ магнатамі яго депутатаСћ 48 пасядженняСћ з 55 було Сарван зза викаристання В«лiберум ветаВ».
В іншої палового ХVІІ ст. слабасць каралеСћскай залагодить и нядзеездольнасць сейму виклікалі сутикненні паміж магнацкімі групоСћкамі ПацаСћ, Агінскіх, СапегаСћ, якія суправаджаліся ахвярамі и разбуреннямі. У годину ПаСћночнай Вайни Сћ шляхецкіх колах узнікла так звана Вялікакняжацкая канфедерация, якаючи падтримала Пятра І.
У ХVІІІ ст. барацьба паміж магнацкімі групоСћкамі (Патоцкiмi i Бранiцкiмi, Радзiвiламi i Чартарискiмi) i прихільнікамі різни канфедераций атримала далейшае развіцце Сћ тієї годину, як усьо грамадства РП Чака кардинальних реформ. Характерна, што літоСћскабеларуская залога не патрабавала ніякіх привілеяСћ ні для сябе, ні для ВКЛ. На яго териториі працягвалі дзейнічаць Статут 1588 р., мясцовая адміністрация, ранейшия шляхецкія титули, альо разам з критим - и польська мова Сћ якасці дзяржаСћнай. Невипадкова Сћ інший палового ХУІІІ ст. у грамадскай думці РП яшче працягвала існаваць як дзяржава двох народаСћ - Карон и ВКЛ. Надав апошні яе кароль - урадженец маентка Волчин Берасцейскага пав. СтаніслаСћ ПанятоСћскі титулаваСћся як стольнiк ВКЛ, а Тадевуш Касцюшка називаСћ сябе літвінам.
3. Працес сацияльнай и палітичнай кансалідациі привілеяваних саслоСћяСћ
У Статуце 1588 р., Акрам іншага адбіСћся падзел насельніцтва ВКЛ на саслоСћі: шляхту, духавенства, мяшчан и простих людзей. Пачатак фарміраванню саслоСћнай структури биСћ пакладзени яшче Сћ канц ХІVпершай палового ХV стcт., калі Частка літоСћскай знаці каталіцкага веравизнання, приняСћши привілеі и герби польскай шляхти (1413) паспрабавала виказаць свій асобі статус у параСћнанні з астатнім праваслаСћним служилим баярствам. Такім чинам узнікла кансалідаваная Сацияльна група, якаючи Першай заявіла аб сваіх палітичних и еканамічних прияритетах и ​​дамаглася пекло вялікага князя іх юридичнага признання. Привілеем Казіміра 1447 усьо Баяра, у критим ліку, пабратаная з палякамі В«шляхтаВ», набивалі асобия еканамічния, юридичния и іншия праві. У 1522 визначилася тенденция да замацавання існуючай сацияльнай групи як привілеяванага саслоСћя пад запазичанай у палякаСћ назвав В«шляхтаВ» (szlachta), якаючи Сћ палю Чарга паходзіла пекло немцаСћ - В«GeschlechtВ» (лицарі).
СаслоСће феадалаСћ, якое Займаюсь пануючае становішча Сћ еканамічних и прававих адносінах, що не СћяСћляла сабой адзінага целага и падраздзялялася на шераг груп, приналежнасць да якіх залежався пекло радавітасці, памераСћ землеСћладання, колькасці перелогових людзей, займаемай Пасадена Сћ дзяржаСћним апараце и інш. Так ліку Найбільший знатнай, багатай и Сћпливовай шляхти варта аднесці магнатаСћ, якія мелі титули князеСћ и паноСћ. У іх ліку - Алелькавічи, Валовічи, Гальшанскія, Гаштольда, Глябовічи, Ільінічи, Кішкі, Радзівіли, Паци, Сангушкі, Тишкевічи, Хадкевічи, Чартарийскія. Кожнаму з іх належалі велізарния латифундиі и не менше 1000 сялянскіх димоСћ. Маг...
