пісних вестак, аповесцяСћ, жиццяСћ и інш У XVI ст. летапісанне працягвала развівацца НЕ толькі Сћ Масквє, альо и Сћ інш Гарад. Найбільший вядомая Валагодскай-Пермська летапіс. Летапіси вяліся таксамо Сћ НоСћгарадзе и Пскові, у Пячерскім монастир пад Пскова. У XVI ст. з'явіліся и Нови віди гістаричнага апавядання, ужо якія адиходзяць пекло летапіснай форми, - "кніга паважная царської радаводи" і "Гістория пра Казанскім царстві".
У XVII ст. адбивалася паступовае адміранне летапіснай форми апавядання. У гети годину з'явіліся мясцовия летапісе, з якіх Найбільший цікавия Сібірскія летапісе. Пачатак іх складання ставіцца да 1-й упав. XVII ст. З іх больш вядомия Строгановське летапіс и ЕсіпоСћскага летапіс. У к. XVII ст. табольскім синам баярскім С.У. Ремезова була складзена "Гістория Сібірская". У XVII ст. летапісния звесткі Сћключаюцца Сћ склад ступенних кніг и хранограф. Слова "летапіс" працягвае Сћживацца па традициі Надав для такіх твораСћ, якія слабка нагадваюць Летапіси ранейшага годині. Такім з'яСћляецца Нови летапісец, Які апавядае пра падзеі к. XVI - н. XVII стст. (Польска-шведська інтервенция и сялянская вайну), і "Летапіс аб шматлікіх бунту". br/>
2. Змест летапісе
Характернай рисай Летапіси з'яСћляецца віра летапісцаСћ ць Сћмяшанне боскіх сілаСћ. Нови Летапіси складаліся звичайна як скляпенні папяредніх Летапіси и різни материялаСћ (гістаричних аповесцяСћ, жиццяСћ, пасланняСћ и інш) i заключаліся запісамі аб сучасности летапісцу падзеях. Літаратурния розчини разам з критим викаристоСћваліся Сћ Летапіси Сћ якасці криніц. Паданні, биліни, дамов, заканадаСћчия акти, дакументи княжацкіх и царкоСћних архіваСћ таксамо Сћпляталіся летапісцам у тканіну апавядання. Перапісваючи Сћключаюцца Сћ Летапіси материяли, ен імкнуСћся ствариць адзіную апавяданне, падпарадкоСћваючи яго гістаричнай канцепциі, адпавядаСћ інтаресам таго палітичнага центра, дзе ен пісаСћ (двір князя, канцилярия мітрапаліта, біскупа, монастир, посаднічья хата и і т.п.). Аднако разам з афіцийнай ідеалогіяй у Летапіси адлюстроСћваліся подивимось іх непасредних складальнікаСћ, годинах вельмі демакратична прагресіСћна налаштуваних. У целим Летапіси сведчаць аб високім патриятичним свядомасці рускаго народу Сћ XI-XVII стст. Складанні Летапіси надавайте вялікае значенне, та іх звярталіся Сћ палітичних спречках, плиг дипламатичних перамовах. Майстерства гістаричнага апавядання дасягнула Сћ Летапіси високага дасканаласці. СпісаСћ Летапіси дайшло не менше 1500. У складзе Летапіси захаваліся многія розчини старажитнарускай літаратури: Павучанне Уладзіміра Манамаха, падання аб Мамаєвому пабоішча, Хоженіє за вки мору Апанасов Нікіціна и інш Старажитния Летапіси XI-XII стст. захаваліся толькі Сћ пазнейших спісах. Найбільший вядоми з ранніх летапісних збораСћ, Які дайшоСћ да нашага годині, - "Аповесць мінулих гадоСћ". Яе стваральнікам лічаць нестарого - ма...
