а піша: Больш дробова диференцияция складу газетно-часопіснай периедикі з яўляецца часткова адказам на змена ў Сацияльна-ролевай, Сацияльна-статуснай диференцияциі грамадства [11, 248]. З яўленне нових прафесій (асабліва гета датичицца сфери еканомікі: дилер, брокер, маклер, риелтар и інш.) I змена іх значнасці ў грамадскім развіцці - усьо гета адигривае ролю ў працесе диференцияциі преси.
Прастора масавай камунікациі: телебачанне, радие, преса, часткова інтернет - з яўляецца критим асяродкам, дзе яднаюцца и змешваюцца мноства маўленчих патокаў з різни падсістем мови, дзе, уласна, адбиваюцца актиўния моўния працеси, якія ўпливаюць на стан літаратурнай мови. Найбільший важнимі з іх Е. У. Какорина лічиць: засваенне маўленчим калективам замежних запазичанняў, папуляризация еканамічнай, палітичнай и інш. терміналогіі, запазичанне моўних елементаў (і камунікатиўних уменняў) з Сацияльна и прафесійних жаргонаў и іх пераход у літаратурную мову (грамадскую сферу зносінаў) [11, 251].
У. М. Лейчик видзяляе 6 тенденций, характерних для мови канца ХХ - пачатку ХХІ ст. Думаємо, што пералічания з Яви таксамо актуальния и для білоруський мови, якая, безумоўна, развіваецца ў інших умів у параўнанні з рускай МОВА. Сярод такіх з яў даследчик званий глабалізацию и етнізацию мови, існаванне принципу еканоміі маўленчих намаганняў и ў тій жа годину імкнення да мативаванасці адзінак маўлення. У гетим шерагу знаходзяцца и супрацьлеглия тенденциі, якія пануюць у мове пасли разбурення СРСР: демакратизациі и ў тій жа годину інтелектуалізациі мови [17, 33].
Развіцце мови складаецца з развіцця супрацьлеглих традиций. Н. С. Валгіна, гаворачи пра закони развіцця мови, пасли пералічення некатора агульних законаў сцвярджае, што развіцце мови, як и развіцце будь іншай сфери жицця и дзейнасці, що не можа НЕ стимулявацца супяречнасцю працесаў. Супяречнасці (ЦІ антиноміі) уласцівия самої мове як феномену, без іх немагчима ўявіць якія-небудзь змена. Менавіта ў барацьбе супяречнасцяў праяўляецца самаразвіцце мови [1, 79].
Назіранні паказваюць, што ў перияди спакойнага развіцця мови такіх супрацьлеглих тенденций мала, тади як у епоху Карен перабудоў у грамадстве, хуткіх зменаў ўмоў існавання и функциянавання мови гетия тенденциі праяўляюцца вельмі виразна, причим НЕ толькі на лексіка-семантичним узроўні.
Сапраўди, інтелектуалізация мови з яўляецца толькі адной са шматлікіх супрацьлеглих тенденций, развіцце якіх ми назіраем на працягу апошніх дзесяцігоддзяў. У. М. Лейчик слушно заўважае, што демакратизациі мови надаецца вялікая ўвага - існуе цели шераг навукових прац, якія асвятляюць праблєми пранікнення елементаў вуснага маўлення и Надав жарганізмаў у кадифікаваную літаратурную мову, асабліва ў сродках масавай інфармациі, у текстах інтернета и інш. [15, 420]. У тієї жа годину не примаецца да ўвагі не менше распаўсюджаная тенденция - так інтелектуалізациі мови, та ўскладнення дискурсу, та зростанню колькасці специяльних моўних адзінак, што адлюстроўваюць навукова-технічную и навукова-техналагічную ревалюциі [15, 421]. Причим у першия гади відавочнай була перавага першага накірунку - грамадства спрабавала кампенсаваць уживанне штучнай таталітарнай мови. Аднако у апошнія гади інтелектуалізация праяўляецца дастаткова Яскрава, ураўнаважваючи вульгаризацию мови и маўлення. У. М. Лейчик падкреслівае, што супрацьлеглия тенденциі, апазіциі -...
