лі тих и другіх. Таку ж палітику праводзілі ваяводи Аляксея Міхайлавіча. Причим, калі каталіцкаму касцелу дазвалялася праводзіць службу на ЗАХІД пекло Бярезіни, то Сћніяцтва забаранялася паСћсюдна. Надав паводле СћмоСћ АндрусаСћскага перамір'я (1667), кароль абавязаСћся НЕ пашираць унію Сћ МагілеСћскай епархіі. p> ПраваслаСћния іерархі РП з удзячнасцю прималі дапамогу рускіх цароСћ, альо НЕ спяшаліся адмаСћляцца пекло аСћтаноміі, и толькі Сћ 1686 КіеСћская мітраполія Сћвайшла Сћ падпарадкаванне патриярха маскоСћскага. Альо іх прававое становішча па-ранейшаму було Горша за становішча каталікоСћ и СћніятаСћ. Наприклад, пасли Вайни 1654-1667 р. ім НЕ дазвалялася займаць Пасадена Сћ магістраце. p> Сітуация склалось такім чинам, што Сћ канц XVII - пачатку XVIII стст. праваслаСћная віра Сћ РП страціла аСћтаритет настолькі, што вки яе епархіі з чатирох перайшлі ва Сћніяцтва. Адзіная Беларуская епархія імкліва губляла сваіх прихільнікаСћ. Пад яе кантролем Заставши толькі 130 церкваСћ, а 164 царкви й 5 манастироСћ на працягу 1686-1754 рр.. таксамо далучиліся да Сћніі.
Пад годину ПаСћночнай Вайни з-за присутнасці Сћ РП іншаземних войскаСћ становішча асноСћних канфесій пеСћним чинам змянілася. Характерна, што Петро І ставіСћся да каталікоСћ даволі прихільна и Надав дазволіСћ ім адкриць некалькі касцелаСћ у Расіі. Разам з критим праваслаСћни цар разглядаСћ уніятаСћ як здраднікаСћ віри. З яго ведів Сћ 1706 у Полацку було забіта пяць манахаСћ-базильянаСћ, мноства іх ариштавана и вивезена Сћ Расію. Маемасць базильянскіх кляштараСћ була разрабавана рускай арміяй, а Сћ 1710 пекло полацкай Сафіі, ператворанай у склад порах, пасли випадковага вибухая засталіся адни руіни. У тієї сами годину цар накіраваСћ у МагілеСћ камісара для абарони інтаресаСћ праваслаСћнага насельніцтва, а Сћ 1717 дамогся пекло сейму приняцця адпаведнага закону Сћ абарону правоСћ іншаверцаСћ усей краіни. Таку ж палітику праводзілі Кацярина І, Лізавета І і інш., Альо працес умацавання Сћніі за кошт праваслаСћя працягваСћся. p> У апошняй треці XVII - пачатку XVIII стст. уніяти пераСћзийшлі СћплиСћ праваслаСћнай царкви. Таму пасприялі винікі Сћніяцкага царкоСћнага Сабору (з'езду), Які адбиСћся Сћ Замосці Сћ ліпені-верасні 1720 пад старшинствам папскага нунция. Паводле принятих пастаноСћ, у веравученне и працедуру Сћніяцкага набаженства Сћводзіліся асобния лацінскія елементи (сімвал віри, узгадванне імя папи римскага), альо традициі Сћсходняй (праваслаСћнай) царкви па-ранейшаму захоСћваліся. p> Нягледзячи на значнії дасягненні уніятаСћ, іх канфесія намаганнямі ксяндзоСћ часта Падаван як непаСћнавартасная, В«хлопськаВ» и р. д., што Сћрешце правакавала Сћзрастанне напружанасці паміж каталіцкай и уніяцкай елітамі.
3. Культура Беларусі Сћ складзе Речи Паспалітай
Пад уздзеяннем ідей Ренесансу стан адукациі Сћ ВКЛ узняСћся на больш високі Сћзровень. З пачаткам Рефармациі тут Сталі Сћзнікаць кальвінісцкія и зредку лютеранскія школи. Асаблівасцю адукацийних устаноСћ ВКЛ ХVІ ст. зрабілася перавага Сћ іх так званих брацкіх шкіл, дзе на працягу 3-5 рік навучаліся дзеці різни саслоСћяСћ, як правіла, пратестанцкага и праваслаСћнага веравизнання. У пратестанцкіх школах викладаліся багаслоСће и царкоСћния заспівавши, лацінская, гречаская и рідна мова, риторика, гістория, математика. p> У пачатку 1620-х рр.. у межах уніяцкай мітраполіі налічвалася 2 169 уніяцкіх и 1089 праваслаСћних храмаСћ, дзе билі адкрити школи. Найбільший поспехаСћ на ніве адукациі дасягнуСћ орден БазильянаСћ.
Развіцце брацкіх шкіл у ХVІІ ст. привяло да з'яСћлення падручнікаСћ. Так, у Бресце праваслаСћни святар Л. Зізаній падрихтаваСћ да виданні В«Абетку з ЛексісамВ». 12 лютаго 1596 ен видаСћ В«Граматику словенська досконалого искуства осмі частій слова ... В». У 1631 и 1636 гг. у Куцейна пад Орша білоруска-украінскі асветнік С. Собаль надрукаваСћ В«БукварВ». p> На хвалі барацьби каталіцизма з Рефармацияй у 1570 у Вільні езуітамі биСћ створани так кликані В«КалегіумВ», а праз 9 рік на яго базі пача дзейнічаць Вишейшая навучальная Сћстанова - академія и Сћніверсітет з 7-Гадових термінам навучання. З цягам годині папулярнасць універсітета, а таксамо колькасць яго навученцаСћ узраслі з 60 студентаСћ (1579) да 800 штогод (у Першай упав. ХVII ст.). АсноСћную іх масу складалі випускнікі калегіумаСћ Берасця, Віцебска, Гародні, Нясвіжа, Орши, Пінска, Полацка. p> Так канца стагоддзя становішча, калі асноСћнимі мовамі навучання Сћ ВКЛ билі лацінская и польська, зрабілася типовим. Што датичиць зместу навучання, то яно рабілася Сћсе больш свецкім. Навуковия адкрицці Сћ фізіци, математици, біялогіі, медицине и інш. пахіснулі манаполію царкви Сћ фарміраванні светапогляду людзей, надаСћши ім віру Сћ магчимасць удасканалення грамадскага ладу на розумних пачатках, праз распаСћсюджанне навукі, ведаСћ и свецкай культури. Само ХVІІІ стагоддзе, калі пачаліся и Сћзмацніліся канкретния станоСћчия зрухі Сћ гетим напрамку, ...
