льтури Чалавек, якой НЕ можа Биць без культури маСћлення, а праз маСћленне материялізуецца Сћвесь духоСћни світло Чалавек, визначаецца змястоСћнасць и багацце гетага світлу.
Випрацавания и закадифікавания Сћ специяльнай літаратури (навуковай, даведачнай, вучебнай) арфаепічния норми знаходзяцца Сћвесь годину пад відпливаючи гутарковага спантаннага маСћлення, або Сћзуса, Які служиць антиноміяй норми и супяречнасць з якім вядзе з цягам годині да змяненняСћ у мове. У варунках масавага білінгвізму, што характерни для Беларусі, Найбільший значнаму Сћздзеянню Беларускія арфаепічния норми падлягаюць з боці рускаго маСћлення, што приводзіць да інтерференциі, у критим ліку и на фанетичним узроСћні мови, и да Сћзнікнення трасянкі, дзе змешваюцца Риси білоруського и рускаго вимаСћлення. Акрам таго, літаратурния норми маСћлення аказваюцца пад відпливаючи асаблівасцяСћ диялектнага вимаСћлення многіх носьбітаСћ мови, а таксамо арфаграфіі, калі напісанае слова агучваецца непасредна Сћ абход арфаепіі. Каб пазбегнуць спливу Сћсіх згаданих фактараСћ правільнае літаратурнае маСћленне павінна бесперариСћна знаходзіцца пад усвядомленим кантролем самогу прамоСћци, што патрабуе и значнай увагі и інтелектуальних висілкаСћ, бо згодна з принципам еканоміі енергіі, або проста "чалавечай лянотай", Шкірні Чалавек імкнецца гавариць як яму ЗРУЧНИЙ, з меншимі намаганнямі, карацу. Памянени принцип приводзіць звичайна та такий лаканічнасці вуснага маСћлення, калі скарачаецца виказванне да еліптичних форм, а Сћ фанетичним слові больш Менш виразна чуюцца толькі націскния галосния, у тієї годину як канчаткі слоСћ могуць страчвацца, гетаксама як и ненаціскния галосния, што редукуюцца годинах да палею поСћнай непазнавальнасці.
Арфаепічния норми літаратурнага вимаСћлення патрабуюць ад прамоСћци або виразнай артикуляциі Сћсіх гукаСћ, або такогого іх гучання, якое знаходзіцца Сћ межах пеСћних правіл, випрацаваних и замацаваних практикай маСћлення и рекамендаваних у Сацияльна ужитку. Дадзения норми Сћ адносінах да Сћсіх націскних галосних білоруський літаратурнай мови, а таксамо Сћ дачиненні да ненаціскних І, и, у зводзяцца да іх виразнага вимаСћлення. Астатнія ненаціскния галосния редуцируюцца, альо таксамо НЕ страчваюць усіх сваіх акустичних якасцяСћ. У адпаведнасці з характернай фанетичнай рисай білоруський мови - Аканнем, галосния про, е, а пасли цвердих зичних ва Сћсіх ненаціскних складах пераходзяць у а, вимаСћляюцца як а, за виняткам НЕ засвоених іншамоСћних запазичанняСћ и асобних білоруських лексем (параСћн.: інжинер, Рекорд, кривави и інш.). Гетия ж гукі про, е, а пасли мяккіх зичних у дерло пераднаціскним складзе пераходзяць таксамо Сћ а, альо на пісьме ен перадаецца як я, а сам працес називаецца яканнем (параСћн.: лясок, нясу, цяпер и інш.). Пачатковая гук и пасла цвердих зичних (Акрам г, к, х), што стаяць у канц папяреднига слова, а таксамо Сћ Складання словах з Першай часткай на цверди гучно, пераходзіць у гук и (параСћн.: горад [и] значна, ліс [и] поле, Іван з [и] рай, пед [и] нститут и р. д., альо сміх [і] Грехем и і т.п.). Пасли галоснага Сћ сяредзіне слова Перад націскним и вимаСћляецца епентетични (устаСћни) гук й (параСћн.: кра [йі] на, сва [йі] мі и р. д.), Які Сћзнікае таксамо Перад націскним и Сћ пачатку слова, марфеми, пасли апострафа и мяккага знака (параСћн.: [йі] голка, за [йі] мжиць, сям [Йі], Іль [йі] год и р. д.). Епентетични ї узнікае и плиг вимаСћленні запазичаних слоСћ паміж спалученнямі галосних (параСћн.: саци [йа] льони, ди [йа] лог и і т.п.). У тих випадкі, калі Сћ канц папяредняга слова стаіць галосни гук, и пераходзіць у й (параСћн.: хлопці [й] граюць, на [й] ржишчи, арехі [й] жалуди и і т.п.). ПриназоСћнік у і Пачатковая у вимаСћляюцца як Сћ, калі папяредняе слова заканчваецца галосним (параСћн.: [Зазвінела Сћ вушах], [читала Сћчора] и і т.п.). <В
5. ВимаСћленне зичних
У білоруський мове есць зичния гукі, якія адсутнічаюць у суседняй рускай мове, у приватнасці африкати дз, дз ', дж, што абазначаюцца на пісьме двума літарамі, альо вимаСћляюцца як адзін гук. Цвердая африката [дз] сустракаецца толькі у запазичиних и гукапераймальних словах (параСћн.: нендза, дзинкаць и інш.). Гук [дз '] уживаецца Сћ білоруський мове значний часцей, чим [дз] и Сћзнік на месцев етималагічнага мяккага [д '], Які есць у рускай мове, но адсутнічае Сћ білоруський (параСћн.: дід и дзедо, діти и дзеці и інш.). Гук [дж] придатни Сћ асноСћним дзеяслоСћним формам (параСћн.: сяджу, гляджу и інш.), а таксамо аддзеяслоСћним назоСћнікам (параСћн.: адрадженне, пасядженне и інш.) i з'яСћляецца адносна редкім гукам. На мяжи пристаСћкі и Корані сустракаюцца спалученні гукаСћ [дз], а таксамо [дж], якія вимаСћляюцца асобна (параСћн.: пад-Земка, ад-жаць и і т.п.). Адсутнічае Сћ білоруський мове и мяккі гучно [т], на месцев якога вимаСћляецца [ц '] (параСћн.: кіт, альо ко [ц'] ІК, рот, альо Сћ ро [ц '] е и інш.).
Гук [г] у білорус...
