ариць як аб героіка-драматичним.
Трагічни пафас складаецца Сћ виніку мастацкага адлюстравання невирашальних супяречнасцей паміж патрабаваннямі жицця и немагчимасцю іх практичнага ажиццяСћлення. Даволі часта Сћ творах з такогого роду пафасам узнаСћляецца Складання Сћнутраная барацьба, якую вядуць героі (ці адзін з герояСћ) унутри саміх сябе, уласних характараСћ. Гета барацьба паміж натуральнимі пачуццямі, памкненнямі серца (Кахане, роднасния сувязі) i ідеямі грамадзянскага, дзяржаСћнага доСћгу. Яскравимі прикладамі такіх твораСћ з'яСћляюцца п'єсою "ГарациіВ» П. Карнель и В«ГамлетВ» В. Шекспіра. Наогул іх пафас можна ахарактаризаваць НЕ толькі як трагічни, альо І як трагедийни. p> Сатирични пафас адухаСћляе мастацкія розчини, у якіх лад жицця и чалавечия характар ​​з'яСћляюцца прадметам гнеСћнага, абуральнага висмейвання («óстория аднаго горадаВ» М. Салтикова-Шчадрина, В«Хто смяецца апошнімВ» К. Крапіви). У тих випадкі, калі аСћтар усведамляе недасканаласць жицця и чалавечих магчимасцей, альо НЕ бічуе недахопи, що не робіць ім гнеСћни присуд, а проста смяецца над сваімі героямі и годинах Надав шкадуе іх, ми травнем Справу з гумаристичним ці камічним пафасам. p> Сентиментальним пафасам прасякнути Перш за Сћсе розчини адпаведнага літаратурнага Метад, Стила и напрамку ХVІІІ ст., героі якіх характаризуюцца душеСћна-пачуццевай рефлектиСћнасцю, што Сћзнікае Сћ виніку Сћсведамлення ІМІ сапраСћдних, як яни лічаць, каштоСћнасцей бицця, звязане з вільним и несапсаваним цивілізацияй жиццем на Сћлонні природи. Творити з сентиментальним пафасам визначае таксамо гіпертрафіраваная пачуццевасць, якаючи, даречи, вияСћлялася Сћ літаратури Сћ тієї альбо іншай Ступені як да Сћзнікнення и вихаду на авансцену сентименталізму, так и пасла яго сиходжання з арени. Зрешти, В«пачуццева-замілавания адносіни аСћтара да сваіх герояСћ <...> ніколі НЕ прападаюць у Мастацтва слова. Пісьменнікі заСћседи шкадавалі и будуць шкадаваць асобних сваіх герояСћ В».
Рамантични пафас (Годинах яго імянуюць яшче рамантикай) перадае рефлектиСћную душеСћную Сћзрушанасць, захопленасць герояСћ нейкімі високімі, годинах ідеальнимі и Сћ принципе неажиццявімимі памкненнямі, намерамі, якія з'яСћляюцца своеасаблівим виклікам будзеннай и шерай речаіснасці. Як вядома, у гісториі сусветнай літаратури, Мастацтва и культури наогул була целая епоха (канец ХVІІІ - пачатак ХІХ стст.), калі дадзени пафас дамінаваСћ над усімі астатнімі. ПеСћнае адрадженне рамантизму и адпаведнага пафасу Сћ літаратури адбилося Сћ пачатку ХХ ст. и атримала Назву неарамантизму. Наогул рамантични пафас вияСћляСћся Сћ літаратурних творить не толькі Сћ названия перияди, альо и Сћ іншия годинник. СапраСћдная, висока літаратура НЕ можа існаваць без рамантикі.
Адзначания віди пафасу хоць и сустракаюцца Сћ літаратурних творах у В«чистимВ» виглядає, аднако даволі часта, Надав у межах аднаго и таго ж твора, узаемапераплятаюцца и СћзаемадапаСћняюцца, пераходзяць з аднаго Сћ другі. У якасці прикладу привядзем п'єсою У. Караткевіча В«Маці УрагануВ», дзе рамантични пафас суседнічае з драматичним, а апошні Сћ заключний карцінах твора пераходзіць у трагедийни. Маюць месца Сћ дадзенай п'єсою І. камедийна-сатиричния мативи. p> Сустракаюцца Сћ літаратури и розчини з В«порожнімВ» альбо В«напишлівимВ» пафасам, у якіх неапраСћдана Сћзносяцца з'яву, падзеі, факти, што па вялікім Рахунку НЕ заслугоСћваюць гетага. p> На заканченне размови аб пафасе хацелася б привесці даволі цікавую мнение-виснову маскоСћскага прафесара А. Казлова: В«У апошнія гади паняцце аб пафасе Сћ літаратуразнаСћстве амаль вийшла з ужитку. Причина гетага НЕ толькі Сћ змена літаратурнай В«модиВ». Важней іншае: наше століття цураецца адкритага праяСћлення пачуццяСћ, нездарма Сћжо даСћно и Сћ рускай, и Сћ замежнай літаратури центральним героєм стала рефлексуючая асобі, далека и пекло гераізму, и пекло рамантизму, якаючи калі и вияСћляе Сћ сабе якія-небудзь емоциі, дик, як правіла, замаскіравания іроніяй В». br/>
2.3 Канфлікт
Яшче адзін з кампанентаСћ уласна змястоСћнага пласту твора - гета канфлікт.
Канфліктам (пекло ЛАЦ. conflictus - сутикненне) називаюцца супяречнасці, што Сћвасоблени Сћ розчини Сћ вобразе персанажаСћ, якія Сћступаюць паміж сабой у пеСћния Сћзаемаадносіни, виражания ці Сћ Прама дзеянні, м. зн. у паводзінах и Сћчинках, ці Сћ прихованих, прихаваних формах (устойлівия канфліктния стани, якія НЕ вияСћляюцца прама, а праз пеСћную пазіцию герояСћ, іх перакананні и м. д.).
Звичайна канфлікт Виступав Сћ виглядзе калізіі (годинах дадзения терміни трактуюцца як сіноніми; есць таксамо и іншия разуменні калізіі, адрозния пекло таго, якое ми приводзім у якасці Найбільший паширанага) - прамога сутикнення и барацьби супрацьлеглих СІЛ: характараСћ и абставін, некалькіх характараСћ, різни бакоСћ аднаго и таго ж характар. Даволі часта Сћ Мастацкай літаратури сустракаюцца розчини, дзе присутнічаюць усьо адзначания разнаві...
