тим питанні пяречиць інтаресам народу, царкви, дзяржави. Паводле яго пераканання, мітрапаліти-грекі, якія дренна валодалі славянскай МОВА, що не маглі Даць столькі карисці для царкоСћнага Сћпарадкавання и Народнай асвета, колькі можна було чакаць ад мітрапалітаСћ мясцовага паходжання. Назначенне мітрапалітаСћ-чужаземцаСћ без адабрення княжацкай залагодить було знявагай для апошняй, служив зручнай падставай для Сћмяшання гречаскіх імператараСћ у впорався славянскіх дзяржаСћ. Патриятичнасць и шчирае імкненне вучонага манахи садзейнічаць развіццю мясцових традиций у жицці Сћсходняга слов'янства виклікала прихільнасць да яго мясцовай залагодить. Невипадкова знані з яго прамовамі князь ІзяслаСћ Мсціславіч, Які заняСћ у 1146 велікакняжацкі прастол, паступіСћ, як яго Продак ЯраслаСћ Мудрі. У 1147 ен склікаСћ у Кіеве епіскапскі Сабор и прапанаваСћ удзельнікам вибраць першасвяшченніка для КіеСћскай Русі без адабрення канстанцінопальскага патриярха. Плиг гетим ІзяслаСћ Мсціславіч назваСћ Клімента Смаляціча самим дастойним кандидатам. Так "кніжнік и філосаф" стаСћ другім на Русі (пасли Ілариена КіеСћскага) мітрапалітам слов'янського паходжання. Узвядзенне яго на КіеСћскую кафедру праходзіла не гладко. ПраціСћнікі царкоСћнай самастойнасці напачатку адмовіліся признаць яго мітрапалітам без Волі на тое патриярха. Зламаць супраціСћленне прагречаскі налаштуваних іерархаСћ дапамаглі настойлівасць Ізяслава и рашучая падтримка чарнігаСћскага епіскапа Ануфрия. Становішча новаго мітрапаліта було нялегкім. Яго дзейнасць ухваляСћ толькі князь ІзяслаСћ Мсціславіч. Пасли смерці Ізяслава (1154), калі велікакняжацкі прастол заняСћ били смаленскі князь РасціслаСћ Мсціславіч, Клімент Смаляціч у яго асобі таксамо атримаСћ саюзніка, гатовага змагацца за самастойнасць рускай царкви. Аднако и на гети раз Частка епіскапаСћ на чале з Ніфантам НоСћгарадскім НЕ падтримала мітрапаліта Клімента. Ніфант пекло свойого імя и ад імя інших епіскапаСћ заявіСћ: "Ми не будемо табє кланяцца, що не будз служиць з табой, таму, што ти не СћзяСћ благаславення Сћ святої Сафіі и пекло патриярха ".
Узнікла реальная пагроза СћнутрицаркоСћнага розколу. Разумеючи, та якіх винікаСћ можа привесці гети канфлікт ва Сћмовах раздробленасці Русі, князь РасціслаСћ заклікаСћ абедзве партиі да стриманасці и разважлівасці. "Нельга, - казаСћ ен, - каб безупиннае кривавае саперніцтва Сћдзельних князеСћ за валоданне Кіевам узмацніла барацьбу за права тієї ці іншай княжацкай кааліциі Сћзводзіць у мітрапаліти свойого Чалавек, абцяжарила разладамі на релігійнай Гліба жицце грамадства, якое и без таго вельмі пакутуе пекло палітичних усобіц ". Аднако угавори и заклікі Расціслава НЕ билі пачути.
У сакавіку 1155 кіеСћскі Пасад заняСћ правізантийскі налаштовані суздальскі князь Юрий ДаСћгарукі, Які саслаСћ мітрапаліта Клімента ва РЋладзімір Валинскі, а мітрапаліцкую кафедру аддаСћ назначенцу патриярха Канстанціну. Аднако праз 3 гади нови кіеСћскі князь МсціслаСћ Ізяславіч аднавіСћ Клімента Смаляціча на гета пасадзе. Барацьба за мітрапаліцкае месца виклікала царкоСћную смуту. Гречаскі стаСћленік імкнуСћся аддаліць пекло царкоСћних спраСћ прихільнікаСћ Клімента, у палю Чарга Клімент НЕ мілаваСћ тих, хто биСћ на баку яго праціСћніка. Каб спиніць розлади, Князі РасціслаСћ и МсціслаСћ адхілілі пекло спраСћ абодвух мітрапалітаСћ и призначилі Сћ жніСћні 1161 на мітрапаліцкае месца Феадора, Які праз некалькі месяцаСћ памер. РасціслаСћ зноСћ прапанаваСћ кандидатуру Клімента Смаляціча. Каб надаць справе закону виглядає, ен паслаСћ прасіць благаславення для Клімента Сћ патриярха. Альо канстанцінопальскі патриярх накіраваСћ у КіеСћ мітрапалітам Іаана IV. РасціслаСћ, кіруючися меркаваннямі царкоСћнага міру, що не хацеСћ ускладняць и без таго цяжкія палітичния абставіни на Русі, неахвотна приняСћ новаго назначенца, альо наказаСћ перадаць у Канстанцінопаль: "На гети раз, дзеля павагі и любові царскай, приму, альо калі Надаль без нашага ведів и Жаданом патриярх назначиць на Русь мітрапаліта, то НЕ толькі НЕ примем яго, а пастановім за нязменнае правіла вибіраць и ставіць мітрапаліта епіскапам рускім па загидила вялікага князя ". У виніку дзяржаСћнай мудрасці и дипламатичнай гібкасці Расціслава барацьба вакол самаго принциповага для царкоСћнага жицця вань сціхла. Так Сконч гістория з узвядзеннем на мітрапаліцкі прастол Клімента Смаляціча, Які звязаСћ палі жицце и дзейнасць з барацьбой за царкоСћную незалежнасць пекло Візантиі. Права присилаць у КіеСћ першасвяшченніка захавать за патриярхам. І Сћсе ж ідея рускай праваслаСћнай аСћтаноміі, якую так енергічна адстойваСћ вучони манах са Смаленска, що не памерла.
Та нас дайшоСћ толькі адзін твор Клімента Смаляціча (у тлумаченні манахи Афанасія) - "Пасланне смаленскаму пресвітеру Фаме ". У гетим "Пасланні ...", разглядаючи теаретичния питанні, Клімент Смаляціч абвяргае висунутия супраць яго абвінавачванні, приводзіць аргументи Сћ абарону свойого права кіраваць царквой. АсноСћния разиходжанні, ш...
