я.
Пает пераконвае нас, што ўсё адбилося з праху, и вернецца ў прах усьо raquo ;. Нязменним застаецца толькі тое, што стварае Бог. Аўтар робіць виснову: Усе адбилося з праху. Дик значиць - нятленни прах [5, с.12]. Гетимі словамі ен чалавечую душу падрихтоўвае да вічного жицця. Бібілія нас таксамо гетаму вучиць.
Нам добра вядома з Бібліі, што пакути на зямлі сталіся праз Адама, Які НЕ паслухаўся Бога и надкусіў забаронни плід - яблик: Дзе тієї вирасце яблик,//Што надкусіць Адам?// Нам за бацьку застаўся//Гнеў суцішани боскі [5, с.51]. Характаризуюцца частотнасцю ўживання слова дух: Трикірий -//вки свечкі святла//Айца ї Сина й Духа Святога [5, с.6]; усьо - пачатак тла и лоўля дзьмушак,//I млоснасць духу - ўсё лухта Лухт [5, с.6]; Дух уцягне, пригорбіць плечима [5, с.14]; Чи не будз самотнець дух,//Часова дадзени Богам [5, с.15]; I вернецца прах у Зямля,//I вернецца дух да Бога [5, с.16];
У незнаёмай мове моліцца дух,//Альо застаецца розум халодним [5, с.35]); душа: I ў Вира будз зноў душа прасіцца [5, с.7]; Вока жмурицца.// Душа піцуе [5, с.278]; І душа падасца да анёлаў [5, с.277]; Толькі серцу ї даверицца можа душа [5, с.23]; А спакуса НЕ спіць, и Грузнов душа пекло грахоў [5, с.24]; I шукае душа пекло падступнай будзённасці схоў [5, с.24]; вечнасць: Толькі вечнасць нямая,//Ди НЕ таму, што няма [5, с.216]; Вечнасць душу,//Як пекло свечкі Агарак,//візьміть тваю,//Каб спачатку ляпіць [5, с.216]; Алмазнасць зерня дарагім//карат//Чи не ацаніць на вечнасць дабрині
Іначце Самі дні палі,//Якія Подих адзіним//На памяць вечнасць роздають [5, с.288]; святі: Святі Гасподзь,//Душею НЕ пакриві//І НЕ падумай пра яе грахоўна [5, с.196]; Што вучила мяне ксціцца ї пакланяцца святий Нядзельци [5, с.201]; Як самаўпеўнена я хлусіў//Серцу твайму святому"
Хай руни вада прачитае -//На тое ж яна и святая! [5, с.209];
І сонейка - чирвонае яєчко -//Знясе святая раніца ў аблокі [5, с.215]; Світло зрабіў,//Як святі наіў [5, с.221]).
Криж - увасабленне абсалютнай Божан Любові. Вобразе крижа - значний па Сенсит вобразе. ( Крижа, як цені продкаў [5, с.49]); Примае хришченне вада -//Паганка пекло першай криніци,//З-пад цёмнага лёду жуда//І ціную пекло крижа баіцца. [5, с.209]; Пазначиў рупни рух іголкі//Хмурину кужалю ў Крижа,//Каб блаславілі шлях анёлкі//Аж да апошняе мяжи. [5, с.269]). Пает звяртаецца да Бога: моліцца за шматпакутную Білорусь: Пакуль живу,//Датуль Малюся Беларусі//І да сваіх з малітвай гета адиду.// З сабою Білорусь насіў па білим Свецє,//Дзе толькі я ступаў,//Там и яна була.// Нашчадак кривічоў,//Я меў адно на меце -//Як кужаль, адбяліць и слова дабяла raquo ;. Вобразе Суднага дня няредка сустракаецца ў білоруський сучаснай паезіі. Паводле Біібліі, уваскрашенне памерлих адбудзецца пасли Страшнаго Суду падчас другог приходу Христя. Барадулін пераживае за лёс Беларусі и асенсоўвае яго ў вобразе дарогі - Плечнага Шляху: Ёсць Чумацького Шлях.// І - Плечни Шлях://І шлях тієї гнулі//Адчай сляпи, відушчи страх,//І ўсемагутная хвароба [6, с.198].
Пает гавориць мастацкімі радкамі читачам, што малітва павінна гучаць на роднай мове, бо Халаднавата серцу ў мове чужий,//Нібита ў неасвечаним храмі [5, с.35]. Малітва гучиць па-сапраўднаму толькі на матчинай мове, гетая малітва можа разварушиць, расчуліць любога:" Малітва на матчинай мове Адна//госпаді, зорам и ніцим лозам -//Усім зразумела будз да дна,//
I ўсцешиць, и разварушиць розум" . Гетия радкі - сведчанне вялікай и моцнай кулемету и паша да роднай серцу мови, за якую и на якой треба маліцца
І наогул, аўтар узвишае малітву над усім зямним: Узляціць малітва висока.// Абначуе спагада ў храмі.// Біль зямни знікне ў помірг вока,//Плач нябесни ўпадзе дажджамі [5, с.18].
Відавочна, што ў творчасці Паета Яскрава бачна звяртанне да Бога, асенсаванне біблейскіх висноў.
. 3 Фальклорния мативи ў творчасці
Прикладам глибокага пранікнення ў фальклор служиць цели цикл матчина пісень raquo ;, поўних мудрасці и святла, радасці и Горичі, кулемету и суровай праўди. Матчина песні акрилілі Паета, далучилі да Народнай мудрасці, уткалі у яго паезію народнопісенної Аснова. матчина пісня,//Ти ў полі Ґарбель ...//Альо спачувала, што ў перапёлкі ножкі баляць [2, с.197]. Сапраўди, па творах Р.Барадуліна сёння можна вивучаць фальклор.
Так, у песні Удава - бяроза без верху ... назва, дадзеная па Першів Радка, сімвалічная, таму што ў Народнай песні заламванне бярозкі жанчинай - знак развітання з роднай Хатай. Бацька Барадуліна НЕ вярнуўся з Вайни, рідна хата гітлераўцамі була спалена, таму пісня для маці П...
